Keramische inleg | De inlay als restauratie voor een kapotte tand

Keramische inleg

Keramische inlays zijn een alternatief voor de zojuist beschreven gouden inlays. Ze bestaan ​​uit bijzonder resistent, onbreekbaar keramiek en moeten ook in het tandtechnisch laboratorium worden geproduceerd. Het voordeel van dit materiaal is dat het keramiek kan worden aangepast aan de natuurlijke kleur van de tand en daardoor bijna onzichtbaar lijkt.

Bovendien kunnen te zwakke tandwanden worden gestabiliseerd en versterkt door de inlay. Zelfs bij het maken van een inlay van keramiek moet het carieuze defect volledig worden verwijderd en moet de tand vooraf volledig worden leeggemaakt. In tegenstelling tot de voorbereiding van een tand in de loop van een gouden inleg, hoeken en randen moeten worden vermeden bij de kunststof versie.

De tandarts kan vervolgens met behulp van een kleurenschaal de tandkleur van de patiënt bepalen. Er zijn drie basistypen keramische inlays. Vaak gevonden: Na productie in het tandtechnisch laboratorium wordt de inlay met een composietlijm in de tand gestoken. Omdat keramiek in de meeste gevallen zeer goed wordt verdragen en nauwelijks allergische reacties veroorzaakt, kan het bij bijna alle patiënten worden gebruikt, maar het kan kleine sporen van radioactieve stoffen bevatten. Het enige significante risico om een allergische reactie wordt gevormd door de gebruikte composietlijm.

  • Silicaatglaskeramiek
  • Aluminium oxo-keramiek en
  • Zirconia keramische applicatie.

Kosten

Het restaureren van een vervallen tand met inleg is geen onderdeel van de contractgeneeskundige zorg. Dit betekent dat de wettelijke volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen dekken de gemaakte kosten meestal niet. In dergelijke gevallen is het volksgezondheid verzekeringsmaatschappij betaalt alleen het deel van de kosten dat ongeveer overeenkomt met de kosten van een vergelijkbare zorgverzekeraar (bijvoorbeeld een normale tandvulling).

Een zogeheten meerkostenafspraak, die wordt gesloten tussen de tandarts en de patiënt, regelt de benodigde eigen bijdrage. De patiënt betaalt tussen de 450 en 600 euro voor een opvallender maar langduriger gouden inleg. De kosten voor een keramische inleg zijn meestal hoger, betaalt de patiënt gemiddeld enkele honderden tot 1200 euro extra.

De exacte kosten van de inlay worden berekend volgens de Duitse tarievenlijst voor tandartsen (GOZ), laboratorium- en materiaalkosten worden toegevoegd. Het door de patiënt te betalen eigen risico is precies het verschil tussen de totaalprijs berekend volgens de tariefschaal tandartsen en de betaling van de wettelijke volksgezondheid verzekering. Daarnaast hebben patiënten met een aanvullende tandartsverzekering de mogelijkheid om de extra kosten onder deze verzekering te laten dekken.