Indicaties voor beugels
Een van de meest voorkomende oorzaken is het eigen verlangen om de tanden recht te zetten. Vooral bij volwassenen orthodontie. Bij kinderen en adolescenten is de indicatie echter meestal een verkeerde positie van de tanden en kaak, wat medisch niet acceptabel is.
Echter, volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen dekken de kosten alleen vanaf een bepaalde mate van ernst. Indicaties zijn bijvoorbeeld een open beet met 2-4 mm afstand of een diepe beet met meer dan 3 mm afstand tussen de bovenste en onderste incisale rand. In wezen een bilaterale kruisbeet en een verdringing, of een resulterend gebrek aan ruimte van meer dan 3 mm wordt als reden voor orthodontische behandeling beschouwd. Ernstigere malocclusies, zoals een tand die niet is gepositioneerd of achterblijft, een bovenkaak dat is meer dan 6 mm voor de onderkaak, een onderkaak die voor de bovenkaak zit, of een malocclusie als gevolg van ziekte, moet beslist worden behandeld.
Wie heeft losse beugels nodig, wie heeft vaste beugels nodig?
Dit hangt af van de ernst of omvang van de verkeerde uitlijning van de tanden. Deze vraag kan alleen door een orthodontist worden beantwoord na grondig onderzoek van de patiënt. Vaak los bretels worden eerst gebruikt en daarna vaste beugels.
Losse thee bretels helpen bijvoorbeeld wanneer de kaken ten opzichte van elkaar moeten worden versteld. Zolang kinderen en adolescenten groeien, kan de vorm en functie van de kaken nog worden veranderd door een activator. Los bretels worden ook gebruikt wanneer slechts één tand iets verplaatst hoeft te worden en met weinig druk in de gewenste positie kan worden geduwd.
Moeten er echter meerdere tanden parallel door het bot worden bewogen, dan is dit alleen mogelijk met een vaste beugel die voldoende druk kan uitoefenen. Bij volwassenen leveren losse beugels geen goede resultaten op. Het wordt daarom aanbevolen om een apparaat met meerdere beugels te gebruiken of een therapie met alligators, dwz een therapie met een plastic spalk.
Een externe beugel zoals een hoofddeksel is niet altijd nodig. Dit toestel is het enige dat het mogelijk maakt om meer ruimte te creëren in het maxillair posterieure gebied. Anders zouden er tanden moeten worden getrokken. Dit betekent dat de therapie mogelijk zou zijn zonder externe beugels, maar het resultaat zou anders, zo niet erger zijn.
