Het fysiotherapeutische therapieconcept van fibromyalgie

Note

Dit onderwerp is de voortzetting van ons onderwerp fibromyalgie.

Fysiotherapeutische therapie concept

• Informatie
• Uitgebreid overzicht van bevindingen
• Passieve behandeling
• Actieve therapie
• Ev. groepsaanbiedingen

Informatie

Aan het begin van de behandeling dient een gedetailleerd voorlichtingsgesprek over het ziektebeeld en het verloop van de fysiotherapeutische behandeling plaats te vinden om de patiënt te informeren over verbanden en gedragspatronen en om zijn angst voor de behandeling weg te nemen. Sinds in fibromyalgieNaast de lichamelijke klachten speelt ook de psychische situatie van de patiënt een belangrijke rol, het opbouwen van een vertrouwensrelatie tussen patiënt en therapeut speelt een belangrijke rol. Het succes van de behandeling hangt voornamelijk af van het gevoel dat de patiënt zich persoonlijk aangesproken voelt en het gevoel heeft dat de behandeling individueel is afgestemd op zijn of haar symptomen en dat zijn of haar pijn en problemen worden echt serieus genomen.

Interdisciplinaire samenwerking tussen de fysiotherapeut, arts en psychotherapeut is erg belangrijk (zie multimodaal behandelconcept). Zonder begeleidende medicamenteuze behandeling (chronisch pijn patroon), kan fysiotherapeutische fysiotherapie onvoldoende pijnverlichting bewerkstelligen, wat wel een voorwaarde is voor actieve therapie. Extra informatie AIDS zoals aanbevolen literatuur, informatiebijeenkomsten en zelfhulpgroepen zijn nuttig.

Het opleiden van de fysiotherapeut in de behandeling van chronische pijn is daarom een ​​voorwaarde voor een goede behandeling. Om bovengenoemde redenen is het daarom raadzaam om het wisselen van therapeut zoveel mogelijk te vermijden. Omdat patiënten vaak bang zijn voor pijn en beweging, zou fysiotherapeutische behandeling een steeds veeleisendere neiging moeten hebben met betrekking tot fysieke activiteit na een individueel vastgestelde bevinding en een voorzichtige behandeling begint met pijnverlichtende en ontspannende maatregelen.

Op deze manier kan de patiënt, die vaak gewend is zachtaardig en inactief te zijn, ervaren dat hij of zij ondanks zijn of haar pijn fysieke activiteiten kan uitvoeren ondanks een hopelijk afnemende pijnneiging. Een langzaam toenemende belastingvraag kan zo met succes worden bekroond dat matig krachttraining is mogelijk. In de meeste gevallen kan een verbetering van de prestaties in het dagelijks leven en op het werk en een aanzienlijke verbetering van de kwaliteit van leven worden bereikt. Als toenemende lichamelijke activiteit meer pijn veroorzaakt (dit kan gebeuren omdat het vermogen van de patiënt om met stress om te gaan - vaak fluctuerend en afhankelijk van de vorm van de dag - wordt beoordeeld) en daarom de individuele dosering moeilijk is, moeten de stressvereisten worden verminderd en aangepakt weer op een lager niveau. De patiënt moet vooraf worden geïnformeerd over de mogelijkheid van toename van pijn bij overbelasting, zodat hij de moed niet verliest en terugvalt in zijn oude oefengewoonten.