Kort overzicht
- Behandeling: Inclusief immobilisatie, pijnstillers, verband, rekoefeningen en operatie
- Symptomen: Pijn aan de binnenkant van de elleboog, gevoel van zwakte in de pols
- Oorzaken en risicofactoren: Overbelasting van de peesaanleg van bepaalde spieren in het ellebooggebied
- Diagnose: Arts-patiëntconsult, lichamelijk onderzoek, provocatietesten, etc.
- Verloop van de ziekte en prognose: Meestal goed
Wat is een golferselleboog?
Over het algemeen is epicondylitis een pijnsyndroom aan de buiten- of binnenkant van de elleboog. Het wordt veroorzaakt door pijnlijke veranderingen in bepaalde peesinserties.
Als de binnenkant van de elleboog is aangetast, spreekt men van golferselleboog of golferselleboog (epicondylitis humeri ulnaris, ook epicondylitis humeri medialis). Het pijnsyndroom aan de buitenkant van de elleboog staat daarentegen bekend als tenniselleboog of tenniselleboog. Het is ook mogelijk dat een golferselleboog en een tenniselleboog tegelijkertijd voorkomen.
Golferselleboog komt het meest voor bij mensen in hun vierde levensdecennium. Over het algemeen komt een golferselleboog echter veel minder vaak voor dan een tenniselleboog.
Wat kan er gedaan worden aan de golferselleboog?
Omdat golferselleboog en tenniselleboog vergelijkbare oorzaken en symptomen hebben, behandelen artsen ze op dezelfde manier.
Rust, kou of hitte
Pijnstillers
Indien nodig kunnen pijnstillers worden gebruikt, bijvoorbeeld pijngels die uitwendig worden aangebracht. Deze kunt u in overleg met uw arts zelf thuis aanbrengen voor de behandeling van uw golferselleboog. In ernstigere gevallen nemen patiënten vaak pijnstillers in tabletvorm. Er worden niet-steroïde ontstekingsremmers en pijnstillers zoals diclofenac gebruikt.
Bandages en tapetherapie
Als de klachten ernstig zijn, kan het raadzaam zijn een golfarmsteun te dragen. Deze zijn verkrijgbaar bij sportwinkels of winkels voor medische artikelen. Het doel van de armsteun van de golfer is het ontlasten van de spieren.
Ook is het mogelijk om de elleboog van de golfer te tapen. De zogenaamde kinesiotapes verlichten in veel gevallen de ongemakken en kunnen door een fysiotherapeut worden aangebracht.
Ontstekingsremmende of verdovende medicijnen
Sommige artsen behandelen een golfelleboog (zoals een tenniselleboog) met injecties met ontstekingsremmend cortisone of een plaatselijke verdoving. Vaak bieden ze ook andere behandelingen aan, zoals shockwave-therapie, massages of acupunctuur. De effectiviteit ervan voor de elleboog van de golfer is echter meestal niet wetenschappelijk bewezen.
Rek- en versterkingsoefeningen
Chirurgie
De laatste behandelingsoptie is een operatie. Dit wordt echter alleen overwogen bij ernstige gevallen van golfelleboog als de symptomen zelfs na maanden of jaren niet verbeteren met andere behandelingen. De procedure ontlast het weefsel door enkele millimeters van de peesoorsprong te verwijderen. In de meeste gevallen is de patiënt na de genezingsfase weer klachtenvrij.
Hoe lang u ziek bent of met ziekteverlof bent bij een golferselleboog verschilt van persoon tot persoon en is onder meer afhankelijk van het genezingsproces.
Golferselleboog: symptomen
De typische symptomen van een golferselleboog zijn pijn aan de binnenkant van de elleboog, vooral bij het buigen van de pols. Het gebied boven de aanhechting van de aangetaste pezen is ook pijnlijk.
De meeste patiënten ervaren ook een gevoel van zwakte in de pols. Het is daarom nauwelijks mogelijk om krachtig vast te pakken.
Oorzaken en risicofactoren
Net als bij een tenniselleboog is de oorzaak van een golferselleboog overbelasting van de peesaanhechting van bepaalde spieren in het ellebooggebied. Dit is het inbrengen van de gemeenschappelijke eindpees van de hand- en vingerflexoren. Bij een tenniselleboog wordt daarentegen de peesaanzet van de hand- en vingerextensoren beïnvloed.
Het treft vaak handarbeiders die herhaaldelijk monotone bewegingen met hun ellebogen moeten uitvoeren (schilderen, hameren, enz.). Om dezelfde reden veroorzaken computerwerk, het bespelen van een muziekinstrument en bepaalde huishoudelijke taken (zoals strijken) ook een golfelleboog.
Onderzoek en diagnose
Als er tekenen zijn van een golferselleboog, is het raadzaam een huisarts of een orthopedisch specialist te raadplegen.
Arts-patiëntoverleg
De arts zal u eerst vragen naar uw medische geschiedenis (anamnese). Hij zal u vragen stellen zoals
- Waar heb je precies pijn? Straalt de pijn uit naar de onderarm of bovenarm?
- Treedt de pijn op in rust of alleen tijdens beweging (bijvoorbeeld bij het sluiten van de vuist)?
- Voelt de arm of hand zwak aan door de pijn?
- Heeft u onlangs of lang geleden uw arm verwond, bijvoorbeeld als gevolg van een val?
- Heeft u ooit zonder aanwijsbare reden pijn in uw arm gehad?
- Wat is uw beroep? Doe je aan sport?
Lichamelijk onderzoek en tests
Het anamnesegesprek wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek. De arts zal de pijnlijke arm onderzoeken, de beweeglijkheid ervan controleren en deze palperen. Een golferselleboog wordt doorgaans gekenmerkt door drukpijn over de peesaanzet van de hand en de vingerbuigers aan de binnenkant van de elleboog.
Verdere onderzoeken
Het anamnesegesprek, lichamelijk onderzoek en tests zijn meestal voldoende om de diagnose golferselleboog te stellen. De arts voert doorgaans alleen nader onderzoek uit als hij een andere oorzaak van de klachten vermoedt. Op een röntgenfoto kan bijvoorbeeld pijnlijke slijtage (artrose) van het ellebooggewricht worden gedetecteerd.
Golferselleboog: progressie en prognose
De prognose voor een golferselleboog is over het algemeen goed. In de meeste gevallen verdwijnen de symptomen na enkele maanden vanzelf, zonder enige ingrijpende behandeling. Sommige patiënten zijn al na enkele weken weer pijnvrij.
Er bestaat echter een risico op terugval als de activiteit die de pijn veroorzaakt niet wordt vermeden nadat de acute symptomen zijn verdwenen.
