Definitie
Gehoorstoornissen kunnen direct na de geboorte optreden en ook overal jeugd. Na de geboorte dient een gehoorscreening bij pasgeborenen om uitgesproken gehoorstoornissen direct na de geboorte uit te sluiten. Maar zelfs als de screening niet positief is, kunnen er later in het leven gehoorstoornissen ontstaan. Omdat het gehoor essentieel is voor de mentale, sociale en taalontwikkeling van het kind, is het belangrijk om gehoorstoornissen zo vroeg mogelijk op te sporen en te behandelen.
Oorzaken
Bijna de helft van de slechthorende kinderen lijdt aan een aandoening die al bij de geboorte aanwezig was of in de eerste 6 maanden na de geboorte optreedt. De oorzaken van dit soort gehoorstoornissen zijn vaak niet identificeerbaar. Erfelijke factoren spelen vaak een rol.
Bepaalde infectieziekten van de moeder tijdens zwangerschap of medicijnen die de moeder tijdens de zwangerschap heeft ingenomen, kunnen ook de oorzaak zijn. Natuurlijk, complicaties tijdens de geboorte kan ook leiden tot gehoorstoornissen, zoals zuurstofgebrek of geboortetrauma. Gehoorstoornissen die later optreden, kunnen worden veroorzaakt door infectieziekten zoals rodehond or mazelen. Hersenvliesontsteking kan ook een trigger zijn voor gehoorstoornissen. Trauma's, bijvoorbeeld blessures aan de schedel tijdens vallen, kan ook de oorzaak zijn.
Begeleidende symptomatologie
Symptomen die een teken kunnen zijn van gehoorbeschadiging voor ouders zijn: gebrek aan angst voor harde geluiden, gebrek aan afleiding door te spelen met geluiden of spraak, geen adequate reactie op spraak, geen reactie op de naam, slecht contact, onoplettendheid en agressiviteit, hoog volume controle van radio- en televisiespeelgoed, trage spraakontwikkeling, veelvuldig aanraken van de oren, aangezien dit kan gebeuren bij verhoogde druk in het oor en slechte prestaties op school. Als een of meer van deze symptomen optreden, moet de kinderarts worden geraadpleegd.
Diagnose
De kinderarts of het oor, neus- en keelspecialist neemt eerst een anamnese met vragen over mogelijke oorzaken, klachten van het kind en complicaties, infecties en medicatie tijdens de zwangerschap. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek gericht op het oor en de nasofaryngeale holte. Er zijn ook audiologische tests, dwz gehoortests.
Bij kleine kinderen worden tests gebruikt waarbij geen actieve medewerking vereist is, bij oudere kinderen ook tests waarbij hun medewerking vereist is. Tot de objectieve gehoortesten (kind hoeft niet mee te werken) behoren impedantie-audiometrie, evenals de bepaling van otoakoestische emissies en auditief opgewekte potentialen. De procedures van subjectieve audiometrie (kind moet actief meewerken) omvatten reactie-audiometrie, het toondrempel-audiogram en centrale auditieve diagnostiek.
