Endoscopie: periscopen voor de innerlijke werelden van het lichaam

Met periscopen kun je niet alleen ongemerkt om de hoek kijken in de tuin van je buren, maar ook de innerlijke werking van een lichaam verkennen. In de laatste paar decennia, endoscopie is een vaste waarde geworden in medische diagnostiek en therapie​ Al duizenden jaren geleden probeerden de eerste artsen een idee te krijgen van de toestand van hun patiënten volksgezondheid niet alleen door naar buiten te kijken. Ze gebruikten eerst katheters om de urinewegen te ledigen blaas, met het idee dat het mogelijk was om via deze natuurlijke openingen inzicht te krijgen in de innerlijke werking van een levend persoon.

Sindsdien is er niet alleen veel tijd verstreken, maar hebben de methoden om menselijke interieurs te verlichten en zo ziekten op te sporen een revolutie teweeggebracht door nieuwe technische mogelijkheden en op hun beurt een revolutie teweeggebracht in de medische diagnostiek en therapie​ Endoscopieën of reflecties van lichaamsopeningen, ontlenen hun naam aan het Grieks - endo betekent binnen, skopie betekent rondkijken.

Een korte geschiedenis van endoscopie

Brons of tin katheters werden in de urinewegen ingebracht blaas al in het oude Egypte, 3,000 jaar voor Christus. In 400 voor Christus gebruikte de Griekse arts Hippocrates zogenaamde "specula" om de mond, vaginale en rectale gebieden. Dit waren eenvoudige stijve buizen die werden gebruikt om de lichaamsopeningen open te spreiden en die waarschijnlijk geen uitbarstingen van enthousiasme van de patiënt veroorzaakten. Bovendien lieten ze geen diepere penetratie of goede verlichting van het onderzoeksgebied toe.

Voldoende verlichting vormde lange tijd een probleem voor nieuwsgierige artsen: ze probeerden licht van kaarsen door middel van spiegels in de duisternis van de patiënten te brengen, vandaar de Duitse naam van de onderzoeksmethode die nog steeds wordt gebruikt: Spiegelung. Pas bij de uitvinding van de gloeilamp, gepatenteerd door Edison in 1879, werd het mogelijk om de holle organen van het menselijk lichaam van zoveel licht te voorzien dat de dunne optische instrumenten die door de openingen van het lichaam werden gestoken, duidelijk zichtbare beelden teruggaven. aan de arts.