Differentiële diagnose
De differentiële diagnoses (alternatieve oorzaken van ziekte) zijn van bijzonder belang. In de afgelopen jaren is er een soort van "PTSD-uitverkoop" geweest, vooral onder "niet-therapeuten". De posttraumatische stressstoornis werd een soort 'modediagnose'. Dit is problematisch omdat bij het stellen van de verkeerde diagnose de verkeerde therapeutische benaderingen worden nagestreefd, die enerzijds de patiënt meestal niet echt helpen en anderzijds hand veroorzaakt enorme kosten die kunnen worden bespaard als de differentiële diagnoses nauwkeuriger bekend zijn.
Hierna worden differentiële diagnoses onderscheiden:
- Acute stressreactie: Als de symptomen (zie onder punt ICD-10 / symptomatiek) door een gebeurtenis slechts enkele uren of dagen (maximaal 4 weken) aanhouden en daarna weer verdwijnen, wordt dit de acute stressreactie genoemd.
- Aanpassingsstoornis: Aanpassingsstoornis voldoet doorgaans niet aan alle symptomen van PTSD (posttraumatische stressstoornis). Vaak ontwikkelt deze aandoening zich na gebeurtenissen die minder "catastrofaal" zijn (meestal na scheidingen, rouwverwerking of ernstige lichamelijke ziekte). (Maar zelfs de ergste rampen kunnen tot aanpassingsstoornissen leiden).
- Rouwreactie: rouwreacties zijn volkomen normaal.
Als ze echter gedurende een bepaalde periode (6 maanden) niet verdwijnen, wordt dit een "abnormale rouwreactie" genoemd. Dit valt onder de aanpassingsstoornissen.
- Aanhoudende persoonlijkheidsverandering: als gevolg van langdurige of herhaalde traumatische ervaringen (misbruik, marteling, gevangenschap, enz.), Kunnen er permanente veranderingen in de basispersoonlijkheid optreden.
