Tijd doorbrengen in de ruimte of vliegen vliegtuigen onder hoog spanning vereisten brengen enkele risico's met zich mee en kunnen ook een behoorlijke beproeving worden. Bot- en spierverlies, visuele stoornissen of problemen met de bloedsomloop zijn enkele van de manifestaties die de fysiek veeleisende activiteit met zich meebrengt. Voor dit doel werd de luchtvaart- en ruimtevaartgeneeskunde geïntroduceerd, die zich specifiek bezighoudt met het behoud van volksgezondheid in dit gebied. Het onderwerp van een onderzoek zijn medische en fysieke eigenaardigheden van een verblijf in de ruimte of in de lucht.
Wat is luchtvaart- en ruimtevaartgeneeskunde?
Luchtvaart- en ruimtevaartgeneeskunde omvat verschillende expertisegebieden en varieert van de wetenschap en het onderzoek van alle luchtvaart- en ruimtevoorwaarden tot de opleiding en beoordeling van gespecialiseerde luchtvaartartsen. Een arts die is afgestudeerd op het gebied van interne geneeskunde of algemene geneeskunde, kan een uitgebreide voortgezette opleiding in de luchtvaartgeneeskunde volgen. Dit duurt meestal nog twee jaar en vindt plaats bij een instituut voor lucht- en ruimtevaartgeneeskunde. Luchtvaart- en ruimtevaartgeneeskunde omvat verschillende expertisegebieden en varieert van de wetenschap en het onderzoek van alle luchtvaart- en ruimtevoorwaarden tot de opleiding en beoordeling van gespecialiseerde luchtvaartartsen. Dit verwijst naar medische professionals die zich bezighouden met de competentie en geschiktheid van piloten en luchtverkeersleidingspersoneel en medische evaluaties uitvoeren.
Behandelingen en therapieën
Piloten staan constant onder grote druk en moeten topprestaties kunnen leveren. Er worden selectiecriteria gemaakt, en samen met de prestaties, volksgezondheid Er wordt ook rekening gehouden met de voorwaarden. De capaciteiten van een piloot worden dus niet alleen geassocieerd met de uitvoering van de daadwerkelijke vliegprestaties, maar vereisen ook een gezond lichaam dat deze spanningen kan weerstaan. Het werk op het gebied van luchtvaart- en ruimtegeneeskunde gaat daarom verder dan de algemene geneeskunde met speciale kennis van de omstandigheden waaraan het menselijk lichaam wordt blootgesteld tijdens een vlucht of verschillende ruimtetestexperimenten. Hiervoor moet de arts op dit gebied intensief de vliegfysiologie hebben bestudeerd. Dit omvat de functie van verschillende organen en systemen in het menselijk organisme in verschillende vluchtsituaties, de reactie daarop en het belang van fysieke en atmosferische effecten onder deze omstandigheden. Een veel voorkomende reactie is luchtziekte, die gepaard gaat met specifieke symptomen en vergelijkbaar is met zeeziekte. De manifestaties zijn altijd gekoppeld aan bewegingsprikkels, die daarin onmisbaar zijn vliegen, waardoor niet alleen bleekheid, lichamelijk ongemak of 피로 voorkomen, maar ook duizeligheid, koud zweet, hoofdpijn, misselijkheid en braken Deze komen voor wanneer de organen van evenwicht verstoord zijn, inclusief bijvoorbeeld het binnenoor. Bewegingssequenties tijdens een vlucht zijn turbulentie, versnelling, draaibewegingen, die verschillende gevoeligheden oproepen en het gevoel van evenwicht Een ander neveneffect van vlieg- en ruimtevaart is zuurstof ontbering. Het lichaam reageert hierop met verminderde gasuitwisseling in de longen, bloedarmoede of circulatiestoornissen en verstoring van de lichaamscellen. Evenzo kan ruimtelijke desoriëntatie optreden. Door de wendingen en bewegingen tijdens de vlucht kunnen de zintuiglijke indrukken over de positie en beweging in de ruimte niet meer correct worden beoordeeld. Dit resulteert in zintuiglijke illusies die zelfs levensbedreigend kunnen worden en leiden tot vliegongevallen. Om de vliegsituatie correct in te schatten, heeft de piloot zijn ogen, het vestibulaire orgaan in het binnenoor en het gevoel van spier en aanraking, dwz oppervlak- en dieptegevoeligheid, nodig. Door middel van het oog corrigeert hij misregistraties van de andere zintuiglijke indrukken, wat des te moeilijker is tijdens een nachtvlucht. Andere desoriëntaties vinden plaats als illusoire rotatie, lifteffect of kerkhofspiraal.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Lucht- en ruimtevaartgeneeskunde vereist ook kennis van vliegtuigongevallen en hun gevaren, kennis op het gebied van angst voor vliegen en vluchtredding, bewegingsziekte or jetlag Naast dergelijke en desoriëntatie, G-spanning, hypoxie en door druk veroorzaakte ziekten zijn ook bijwerkingen van vluchtfysiologie. Vooral de veerkracht voor een vlucht naar de ruimte wordt in een piloot of astronaut getest door het verblijf in een U-kamer of centrifuge. Belangrijke gebieden zijn onder meer ruimteziekteonderzoek, levensondersteuning, straling en astrobiologie, en microzwaartekrachteffecten en tegenmaatregelen. Levensondersteuning is een topprioriteit bij ruimtevluchten en vereist gespecialiseerde wetenschap. Anders maatregelen zijn vereist, afhankelijk van de omstandigheden en de duur van de missie. Naast hoofdfuncties zoals ademhaling gastoevoer, airconditioning en stroomvoorziening, bescherming tegen straling of externe druk zijn ook inbegrepen onder extreme omstandigheden in de ruimte. Evenzo moet training worden gegeven over branddetectie en brandbestrijding of hoe voedsel op de juiste manier kan worden verstrekt. Ook is het belangrijk om ervaring te hebben met de benodigde hygiëne maatregelen of het aanpassen van medicatie. Het vakgebied stralingsbiologie bestudeert daarentegen de effecten van ioniserende straling op levende organismen. Ongelukken of onzorgvuldigheid kunnen dat wel leiden tot acute stralingsziekten, met als gevolg ernstige weefselschade en tumoren. Astrobiologie daarentegen is een natuurwetenschap die zich bezighoudt met de oorsprong van leven, evolutie en de toekomst van leven in de ruimte. Het zoeken naar bewoonbare planeten of manen maakt net zo goed deel uit van het onderzoek als het zoeken naar bestaand leven op andere planeten. Even belangrijk voor luchtvaart- en ruimtegeneeskunde is luchtvaartpsychologie. Het is een apart vakgebied van de industriële psychologie en omvat de studie van het leven en werk van zulke mensen die zijn belast met het besturen van lucht- en ruimtevoertuigen of die langere tijd onder testomstandigheden of in de ruimte zelf doorbrengen. Dit kunnen zowel langdurige astronauten zijn als recordbrekende vliegpiloten. Voorwaarde is het extreem hoge niveau van veerkracht dat voor dergelijke manoeuvres vereist is. Een medische professional op dit gebied moet bekend zijn met de psychologische en fysiologische omstandigheden die bijvoorbeeld proeve van bekwaamheid of vluchtpsychologische beoordelingen vereisen.
