Bijbehorende symptomen van Quincke's oedeem
Allergisch Quincke's oedeem kan gepaard gaan met typische symptomen zoals netelroos en jeuk. De jeuk treft dan meestal de hele huid en niet alleen een specifiek deel van het lichaam. Bovendien kan roodheid van de ogen optreden.
Bij niet-allergisch Quincke-oedeem kunnen naast de zwelling ook bijkomende symptomen optreden. Bijvoorbeeld zwelling van de tong en de lippen worden geassocieerd met saaie en moeilijke spraak. Zwelling van de strottehoofd en glottis leidt tot kortademigheid en inspiratoire stridor.
Dit is een gefluit, scherp ademhaling geluid dat te horen is bij het inademen. Zweten en paniek zijn ook typerend voor Quincke's oedeem. Erge, ernstige zwelling van de oogleden kan ook visuele stoornissen en zelfs oogletsel veroorzaken. A uitgesproken allergische reactie kan leiden tot duizeligheid en problemen met de bloedsomloop, tot en met circulatiestoornissen.
De behandeling van Quincke's oedeem
Acuut angio-oedeem wordt meestal behandeld met ontstekingsremmende en anti-allergische geneesmiddelen. In het geval van een acute allergische reactieworden verschillende medicijnen rechtstreeks via de ader, zodat een snelle start van de actie wordt bereikt. Deze omvatten corticosteroïden, antihistaminica of zelfs adrenaline.
Dit laatste wordt gebruikt als noodmedicatie bij ernstige problemen met de bloedsomloop. Profylactisch is het vermijden van allergenen de belangrijkste maatregel bij allergisch angio-oedeem. Voedsel of andere allergenen moeten strikt worden vermeden.
If het angio-oedeem wordt veroorzaakt door een medicijn, wordt de medicatie gewijzigd in een ander medicijn. Als er al complicaties zijn opgetreden, zoals een gezwollen strottehoofdmoeten absolute noodmaatregelen worden genomen. In dit geval moet de luchtweg worden beveiligd door een tracheotomie.
Dit is een tracheotomie waardoor de patiënt ondanks de gezwollen ademhaling kan worden beademd strottehoofd De behandeling van aangeboren Quincke's oedeem is fundamenteel anders dan die van allergisch Quinkce-oedeem. antihistaminica en corticosteroïden zijn in dit geval niet effectief.
Patiënten die lijden aan erfelijk Quincke's oedeem hebben langdurige profylaxe nodig. Hiervoor zijn verschillende medicijnen beschikbaar. Een daarvan is Icatibant, wat een bradykinine B2-receptorantagonist.
Deze stof blokkeert de bindingsplaats van de boodschappersubstantie bradykinine, dat grotendeels verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van Quincke's oedeem. Als alternatief, profylaxe bij mannen hormonenZogenaamde androgenen, kan worden beschouwd. Deze voorkomen de ontwikkeling van Quincke's oedeem via een onbekend mechanisme.
In acute gevallen van aangeboren Quincke's oedeem kan een spoedtherapie met een C1-esteraseremmerconcentraat worden gebruikt. Dit eiwit vervangt het eiwit dat in te lage doses in het lichaam aanwezig is bij aangeboren Quincke's oedeem. Een dergelijk concentraat wordt ook profylactisch toegediend vóór een grote operatie, omdat zelfs dan het risico op Quincke's oedeem groter is.
Alle artikelen in deze serie:
