Ground duivenkervel groeit voornamelijk langs bermen en is inheems in Europa, de mediterrane regio's en zo ver naar het oosten als het Midden-Oosten. In Noord- en Zuid-Amerika is de plant genaturaliseerd tot onkruid. De drugsimport komt uit wilde collecties in Oost-Europa.
Kruidenmedicijn gebruikt de gedroogde, bovengrondse delen van de plant die tijdens de bloeiperiode zijn verzameld (Fumariae herba).
Aardduif: typische kenmerken
De aarde duivenkervel is een eenjarig, klimmend of kruipend kruid dat tot 30 centimeter hoog kan worden. De bladeren zijn grijsgroen, enigszins pruinose en diep ingesneden.
De geslachtsnaam van de plant is afgeleid van het Latijnse fumus (= rook), omdat de grijsgroene kleur van de bladeren het lijkt alsof ze gerookt zijn.
De typische roze bloemen met donkerrode toppen zijn gerangschikt in trossen. Verder draagt de plant kleine bolvormige vruchten met slechts één zaadje. In het verleden heeft de duivenkervel planten werden als een aparte familie beschouwd, maar maken tegenwoordig deel uit van de papaverfamilie (Papaveraceae).
Waaruit bestaat het medicijn?
Het algehele blauwgroene tot grijsgroene medicijn bestaat uit een groot aantal fragmenten en holle, hoekige steelstukken. Verder bevat het karakteristieke licht tot donkerpaarse verschrompelde bloemen met een donkere vlek aan de punt en bolvormige vruchten met een klein bruin zaadje.
Geur en smaak van aardse duivenkervel
De plant geeft geen bijzonder karakteristieke geur af. Wat betreft smaak, aarde rook is licht bitter en licht zoutig.
