Synoniem
tanden bleken, bleken Engels: bleekmethoden
Het bleekproces
Bleken (tanden bleken) is een methode om de kleur van tanden kunstmatig lichter te maken en verkleurde tanden weer stralend wit te maken. In de meeste gevallen worden voor het bleken preparaten op basis van waterstofperoxide (H2O2) gebruikt. Deze stoffen kunnen de tandsubstantie binnendringen en zogenaamde zuurstofradicalen afgeven.
Radicalen in het algemeen zijn moleculen die een of meer ongepaarde elektronen hebben en daarom vooral graag reageren met andere moleculen. De zuurstofradicalen die in de tandsubstantie vrijkomen, proberen chemisch te reageren met kleurdeeltjes. Hierdoor gaat de kleureigenschap van deze deeltjes verloren en lijken ze kleurloos. Uit dit werkingsmechanisme kan worden geconcludeerd dat bleekmiddelen niet zonder gevaar voor de tand zijn. Er zijn verschillende methoden om tanden witter te maken, waarvan de eenvoudigste thuis door de patiënt kan worden gebruikt.
Vormen van bleken
Bij oxidatief bleken wordt een chemische gel op het tandoppervlak aangebracht, wat leidt tot een chemische reactie met de tand. De oorzaak van de reactie is de chemische inhoud van de gel. Dit is waterstofperoxide, dat ook bekend is van haar verven.
De reactie tussen de gel en de glazuur produceert waterstofradicalen die de tand verkleuren. Het chemische proces kan worden versneld door een speciale lamp die op de tanden wordt gehouden nadat de gel op het tandoppervlak is aangebracht. De reden voor deze versnelling is dat de lichtstralen ervoor zorgen dat de waterstofperoxiden sneller vervallen.
Bij reductief bleken wordt ook een chemische substantie op het tandoppervlak aangebracht. In dit geval wordt echter geen kleur van de tand verwijderd, maar specifieke zuurstofmoleculen. De aangebrachte gels bestaan voornamelijk uit zwavel verbindingen, die een bijzonder sterk vermogen hebben om zuurstof te verwijderen.
Bij laserbleken wordt, nadat de bleekgel is aangebracht, een laser op de voorbehandelde gebieden gericht. Deze laserstraal leidt tot een versnelde reactie en dus tot een snellere bleking. De bestralingstijd door de laser is ongeveer 1 minuut.
Bij thuisbleken wordt eerst een afdruk van de tanden gemaakt. Deze afdruk wordt vervolgens gebruikt om een tandspalk te maken, die vervolgens wordt gevuld met een chemische gel. In het geval van thuisbleken, moet de patiënt de spalk elke dag gedurende verschillende perioden dragen.
De draagtijd moet tussen de één en acht uur per dag zijn. In de regel zijn ongeveer zeven toepassingen van elk vijf uur voldoende om lichte verkleuring te verwijderen. Powerbleaching ”betreft het gebruik van hooggedoseerde middelen, daarom mag dit alleen in de tandartspraktijk gebeuren.
Om de tandvlees tegen mogelijke schade moet een kofferdam worden geplaatst vóór de eigenlijke behandeling. Vervolgens wordt het bleekmiddel op de tanden aangebracht en bestraald met kortgolvig licht. De applicatie duurt tussen de 15 en 45 minuten en kan worden herhaald als het resultaat onvoldoende is.
De “Walking- Bleach- Technique” is iets ingrijpender, omdat de bleekgel tijdens deze bleekmethode in de tand wordt geplaatst. Dit is echter alleen mogelijk voor tanden die zijn behandeld wortelkanaalbehandeling. Dode tanden (bijv
door verwondingen of trauma) of dode tanden (bijv. na een ontsteking van de zenuwen) hebben de bijzonderheid dat ze zelf verkleuren en dus een kleurverschil vertonen met hun aangrenzende tanden, soms een significant verschil. In dit geval kan de zogenaamde Walking Bleach-techniek worden toegepast, waarbij een chemische stof in de nog open tand wordt geïnjecteerd. Daarna wordt de tand zoals gewoonlijk gesloten.
Het bleekmiddel blijft ongeveer 1-2 dagen in de tand en wordt daarna weer verwijderd. Pas daarna volgt de definitieve sluiting van de tand. Tijdens de procedure werkt het bleekmiddel niet van buiten naar binnen, maar andersom.
De meeste bleekprocedures zijn chemische procedures. De ene procedure is echter een puur mechanische procedure, maar wordt niet zo vaak gebruikt als de andere. Het is een techniek waarbij tanden die moeten worden witgemaakt, worden bedekt met een extreem dunne folie.
Afhankelijk van de gewenste kleur kan de folie lichter of donkerder zijn. Meestal wordt de folietechniek gebruikt om de snijtanden wit te maken. De reden hiervoor is dat deze tanden het grootste vlakke oppervlak hebben en daarom het gemakkelijkst kunnen worden gecoat.
Kiezen en laterale tanden zijn vaak asymmetrischer en hoekiger en zijn niet geschikt voor bleken van folie. Tijdens de procedure moet er rekening mee worden gehouden dat er aanzienlijke kleurverschillen kunnen zijn tussen de gecoate tanden en de aangrenzende tanden, wat kan leiden tot cosmetisch onaantrekkelijke resultaten. De duurzaamheid van het bleken van folie is ongeveer hetzelfde als die van andere procedures. In zeldzame gevallen kan de folie kreuken of scheuren.
