Synoniem
Genezing afgeschuind, dieet, voeding, verwijderen Aan het einde van de 19e eeuw werd afkanten door de meeste kerken niet meer beoefend en begon het te verdwijnen in het zinken. Rond 1880 namen de artsen Henry Tanner en Ed Hooker Dewey het onderwerp opnieuw afgeschuind op en brachten het nieuw leven in. Tanner volbracht op zichzelf een 42-tägiges afgeschuind onder toezicht van andere artsen, Dewey vertegenwoordigde het therapeutische effect tijdens de observatie van talrijke afschuiningskuren.
Zo was hij van mening dat patiënten, die aan koortsachtige infecties leden, onder geen enkele omstandigheid verder verzwakt mochten worden door te veel voeding, en dat het lichaam eerder een afkantenkuur nodig had om weer in krachten te komen. Dit proefschrift werd door de meeste orthodoxe artsen afgewezen. Dewey werd door de meesten geglimlacht en zijn bevindingen misten wetenschappelijke rechtvaardiging.
Desalniettemin zou de afkapping van de welzijnszorg in deze tijd in toenemende mate ook onder de schoolartsen algemeen aanvaard kunnen worden. Een groot voorstander van Dewey was de Duitse arts Siegfried Möller. Hij zag de praktijk van vastend als tegengif voor boete en lichamelijk verval.
Möller schreef ook talrijke boeken over het onderwerp vastend en oefende tijdens een ernstige ziekte ook verschillende vastenkuren voor zichzelf uit. Rond de eeuwwisseling was er een scheiding tussen holistisch vastend, die ook fysieke aspecten en ziekten moeten behandelen, maar ook de mentale en psychologische componenten mogen niet worden genegeerd, en de orthodoxe medische visie. Dit werd vooral bedacht / gevormd door talrijke in dierexperimentele onderzoeken onderzochte realisaties over het hongermetabolisme.
Men probeerde het afschuiningsproces uitsluitend wetenschappelijk te doorgronden en voor en tegen elkaar af te wegen. Op dit moment van scheiding verhardden beide fronten. Vele jaren later kwamen de medische professie en de natuurgenezers weer een beetje dichterbij.
In 1937 toonden de internisten Dr. Grote, die voornamelijk orthodoxe medische praktijken gebruikten, en Alfred Brauchles, die voedingsfysiologische verbanden presenteerde, aan dat een samenwerking van beide bewegingen mogelijk was. Tijdens het Derde Rijk bereikte de natuurgeneeskunde en dus ook het vasten een nieuw hoogtepunt. De reden waren de absolute voorstanders van natuurgeneeskunde in het regime, die in het bijzonder dit soort medicijnen promootten.
De uitvinder van de afkantenkuur Buchinger was dus nauw verbonden door het verzoek om de publicatie van verschillende afkantenboeken met de term welzijn-afgeschuind en natuurgeneeskunde. Het regime wilde bereiken dat afgeschuind en natuurgeneeskunde wijdverspreid werd in Duitsland en in het hele gebied werd toegepast.
- Vastend
- Vasten verwijderen
- Gids voor vasten
- Geschiedenis van vasten
- Risico's bij vasten
- Lent
- Kuur bij vasten
De wetenschapper Bloom deed in 1959 de eerste pogingen om te zwaar patiënten, die een langere afkantenkuur ondergingen.
Bij zeer zwaar overgewicht patiënten werd een afkantenduur van 249 dagen bereikt. Het succes was veelbelovend, verloor de patiënten daardoor een groot deel van je lichaamsgewicht (afgeschuind verwijderen). Uit deze pogingen resulteerde de “0 dieet”Nog steeds bekend.
De Universiteit van Ulm heeft ook talloze pogingen gedaan om dit onderwerp af te schuinen en fysiologische processen tijdens het afschuinen te onderzoeken. Afschuiningskuren werden op dat moment bereikt met patiënten die stationair in het ziekenhuis waren. Begeleidende behandelingen, zoals darmreiniging, psychologische ondersteuning etc.
werden echter weggelaten. De belangrijkste aandacht ging uit naar het verminderen van het gewicht en dienovereenkomstig verwijderen. Zo snel konden de patiënten ook het lichaamsgewicht verminderen, zo snel namen ze ook aan het einde van de afschuinkuur weer toe.
Bovendien konden talrijke door de bloedsomloop geconditioneerde bijwerkingen worden vastgesteld. De hoge kosten van de stationaire behandeling deden de ziekenhuisoperatoren al snel overwegen om over te stappen op een ambulante behandeling. Verdere studies, die een overmatige ontmanteling van eiwitten tijdens het afschuinen beschreven, verminderden de euforie van het afschuinen.
Artsen hebben de toediening van eiwitten tijdens het vasten, ongeacht hoe lang de kuur duurde. Natuurgenezers antwoordden dat deze eiwitafbraak deel uitmaakt van het concept van vasten en de neiging heeft om het herstel te versnellen. Opnieuw ontstonden verharde fronten tussen schoolgeneeskunde en natuurgenezers. De industrie zag de kans en produceerde dieet supplementen met eiwithoudende toevoegingen, die steeds vaker in de winkel werden aangeboden en goed werden verkocht.
Het vasten begon uit de focus van de geneeskunde te migreren naar apotheken en supermarkten, waar deze preparaten steeds meer beschikbaar waren. Steeds meer mensen oefenden hiermee afgeschuind AIDS zonder medisch toezicht. In 1978, 60 te zwaar patiënten die een vasten genezen met eiwitsubstitutie zonder medisch toezicht overleden.
Het vasten verloor zijn alles-genezende reputatie en raakte in de vergetelheid. Zelfs vandaag de dag citeren tegenstanders van de afgeschuinde kant nog de incidenten uit het jaar 1978. Het is juist dat de patiënten niet stierven door afschuining, maar door verkeerd vervaardigde eiwitpreparaten.
Eiwit lijkt de belangrijkste kritiek op vasten in het algemeen te zijn. Critici van vasten beschrijven dus altijd een te hoog eiwitverlies door vasten in combinatie met het verlies van eiwitopslag van spiervezels. Men moet niet vergeten dat mens en dier met succes talloze ongewenste periodes van vasten in hun geschiedenis hebben overleefd.
De voorstanders van afkanten beschouwen met dit argument de angst voor eiwitverlies als ongegrond. Tegenwoordig wordt afgeschuind in een iets andere vorm gebruikt. Natuurlijke producten die een totale calorische waarde van 500 kcal niet overschrijden, worden aanbevolen aan de afkantenpatiënten.
Bovendien wordt patiënten geadviseerd om de verminderde voedselinname te combineren met lichaamsbeweging en fysiotherapie, natuurgeneeskunde, psychotherapie en dieettraining. De "zegen" van de schoolgeneeskunde leidde ertoe dat de afschuining van vandaag meestal weer zoals vroeger wordt bereikt. Zo worden afschuinvakanties, bewegende reizen en cursussen aangeboden onder de slogan van vroeger.
Vaak is er een niet-medische afkantende leider, die zelfs meestal ook niet snel afschuint en voor vragen en ter observatie staat elke afkantende deelnemer aan de zijkant. Men mag niet voorbijgaan aan het feit dat ook vandaag de dag nog tal van gedeeltelijk medische instellingen hun zaken met de welzijnszorg vonden. Zo worden door touroperators commerciële afkantingsreizen en verhuisvakanties aangeboden en actief gebruikt.
Daarnaast zijn er niet alleen tal van voedselhulpmiddelen speciaal vervaardigd voor afkantenliefhebbers in de apotheek en in het hervormingshuis om te kopen, maar tal van gevestigde artsen en ziekenhuizen bieden gedeeltelijk ook een stationaire afkantenbehandeling, die echter niet door de volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen en worden zo gedragen door de patiënt. Het is belangrijk op te merken dat een medische observatie van afgeschuind in principe goed is, een stationair begeleide afschuinvakantie echter vaak niet nodig is. Voorafgaand aan een afkantenkuur is het belangrijk een gedetailleerd lichamelijk medisch onderzoek te laten uitvoeren, om te voorkomen dat de patiënt aan ziekten lijdt, waarbij een afschuining achterwege moet blijven.
Bovendien moet de patiënt zijn grenzen tijdens een afschuiningskuur correct inschatten. Dus, zoals beschreven, het gevoel van honger, prikkelbaarheid, duizeligheid en vermoeidheid is normaal in het begin. Als het echter het sterkst komt oplichterij en problemen met de bloedsomloop moeten ook niet worden geaarzeld om de afschuiningskuur af te breken.
Sterk te zwaar mensen moeten ook rekening houden met het volgende: in de vetweefsel worden talloze gifstoffen van het dagelijks leven opgeslagen. Door over een lange tijd afgeschuind te worden komt het tot een radicale versmelting van de vetmassa's met een daarmee samenhangende afgifte van de gifstoffen. Deze gifstoffen kunnen dan bijwerkingen in het lichaam veroorzaken en daar moet rekening mee worden gehouden.
Als een afkantenkuur wordt bereikt voor gewichtsvermindering bij patiënten met een sterk overgewicht, moet men niettemin, dan raadt / adviseert de huidige medische beroepsgroep een minimum hoeveelheid van calorieën om zichzelf in te nemen, om de gedeeltelijke zeer sterke afgifte van gifmateriaal te beheersen. Voor bepaalde ziekten is het medisch geïndiceerd om zich te onthouden van voedsel. In het geval van een ontsteking van de alvleesklier of verschillende gastro-intestinale infecties, een tijdelijke dieet moet worden vermeden. In dit geval spreekt men echter niet van vasten, maar van voedselverlof.
