Richtlijnen voor prikkelbare darmsyndroom
Speciale richtlijnen voor prikkelbare darm syndroom zijn ontwikkeld ter ondersteuning van de besluitvorming over volksgezondheid-gerelateerde zaken. Ze dienen als een nuttige gids voor de behandeling. De S3-richtlijnen voor prikkelbare darm syndroom worden momenteel herzien.
Volgens de richtlijn uit 2009 wordt de ziekte gediagnosticeerd wanneer aan drie hoofdcriteria is voldaan: De arts-patiëntrelatie is fundamenteel voor de behandeling van prikkelbare darm syndroom. Het dient onder meer om het pathofysiologische mechanisme van de ziekte grondig en gevoelig bloot te leggen, dat gebaseerd kan zijn op een complex systeem met verschillende oorzaken. Naast symptomatische behandeling met medicatie speelt voeding een belangrijke rol.
Er kunnen echter geen algemene aanbevelingen worden gedaan, aangezien elk ziektebeeld verschillende sterke symptomen vertoont.
- Het interval tussen de symptomen is meer dan drie maanden en hangt samen met de darm
- De getroffen persoon voelt zich beperkt in zijn kwaliteit van leven en
- Andere ziekten kunnen met een hoge mate van zekerheid worden uitgesloten. Vrouwen worden gemiddeld vaker getroffen.
Prikkelbare darmsyndroom veroorzaakt subjectief ernstige symptomen, maar zelfs in chronische gevallen veroorzaakt het geen tastbare fysieke schade.
Helaas kan het prikkelbare darm syndroom niet direct worden voorkomen, althans niet volgens de huidige stand van kennis. Echter niet alleen met betrekking tot het ontstaan van een prikkelbare darmsyndroom, maar ook om andere veel voorkomende ziekten (zoals arteriosclerose, zwaarlijvigheid or suikerziekte mellitus type 2), lijkt het redelijk om aandacht te besteden aan een gezond en evenwichtig dieet. Dit omvat vooral vezelrijke voedingsmiddelen, zo min mogelijk vet en ook voldoende vochtopname, die voornamelijk uit water of verdunde sappen moet bestaan. Daarnaast sport en divers ontspanning trainingen hebben ook een positief effect.
Samengevat
Prikkelbare darmsyndroom is een veel voorkomende ziekte, maar het blijft een mysterie voor de meeste medische wetenschap. Hoewel de symptomen, zoals diarree, constipatie, buikkrampen or winderigheid, zijn onmiskenbaar en soms zo ernstig bij patiënten dat ze hun kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen, geen pathologische weefsel- / orgaanveranderingen of ontsteking van de spijsverteringskanaal kan worden gedetecteerd. Dienovereenkomstig is de diagnose van het prikkelbare darmsyndroom moeilijk en tijdrovend, aangezien alle andere mogelijke ziekten met organische oorzaken op voorhand moeten worden uitgesloten.
Dit alles resulteert in een zeer beperkte mogelijkheid voor de therapie van het prikkelbare darm syndroom, dat zich bijgevolg niet kenmerkt door het wegnemen van oorzaken en daarmee het streven naar een volledige genezing, maar alleen door het verminderen van het lijden van de patiënt. Positief is echter dat de klachten van getroffenen in de loop van de tijd vaak verminderen of zelfs volledig verdwijnen en dat geen enkele vorm van prikkelbare darmsyndroom gepaard gaat met een beperkte levensverwachting of een verhoogd risico op secundaire aandoeningen zoals kanker.
Alle artikelen in deze serie:
