Ooievaarsbeet op de neus

Definitie

Een ooievaarsbeet op de neus- wordt in de technische terminologie ook wel een "laterale naevus flammeus" genoemd. Het is een soort goedaardig moedervlek, die een roodachtige tot violette kleur vertoont. Het is goedaardig en komt in verschillende mate voor bij tot 70% van de pasgeborenen.

Meestal verdwijnt zo'n ooievaarsbeet in de loop van de eerste levensjaren weer. Andere veel voorkomende namen voor de ooievaarsbeet van de neus- zijn Naevus Unna, Naevus vinosus, Feuermal of Portweinnaevus. De behandeling van ooievaarsbeet van de neus- bestaat uit dermatologisch lasertherapie.

Oorzaken

De oorzaak van een ooievaarsbeet op de neus is een misvorming van de kleinste bloed schepen. Deze bloed schepen worden haarvaten genoemd. Ze bevinden zich direct onder de bovenste huidlaag, de epidermis.

Een verwijding van deze haarvaten leidt tot de roodachtige, violette verkleuring die door de dunne epidermis glinstert en als een moedervlek verschijnt. Men moet op dit punt echter niet worden verward door de term misvorming: ooievaarsbeten worden veroorzaakt door minimale "fouten" in de embryonale ontwikkeling van de baby. Deze "fouten" hebben echter geen effect op de volksgezondheid van het kind.

Daarom hebben ooievaarsbeten absoluut geen ziektewaarde en worden ze als goedaardig geclassificeerd. Een opeenhoping van dergelijke ooievaarsbeten op de neus wordt gevonden bij kinderen met een zogenaamde phacomatose. De term phacomatosis is een verzamelnaam voor verschillende ziekten die vooral de huid aantasten en zenuwstelsel​ Ooievaarsbeten op de neus hebben echter geen detailwaarde voor de ziekte. Ze kunnen alleen een cosmetisch probleem zijn als ze niet achteruitgaan.

Diagnose

De diagnose van een ooievaarsbeet op de neus wordt gesteld als een zogenaamde blikdiagnose. Dit betekent dat de dokter alleen al door het optreden van de ziekte weet wat het is. Verdere diagnostische middelen zoals het nemen van een monster of iets dergelijks zijn niet nodig.

Typerend voor de bevindingen is een lichte tot donkerrode, violette verkleuring van de huid van verschillende groottes. De meest voorkomende lokalisatie is het nek, voorhoofd en neus. Als een phacomatose wordt vermoed, worden speciale onderzoeken uitgevoerd om de individuele klinische beelden meer in detail te definiëren.