De menisci zijn kraakbeenachtige structuren van de kniegewricht. Ze bevinden zich tussen de articulerende botten, dwz tussen de dij bot (dijbeen) en het onderste been bot (tibia). De menisci dienen om een beter contact tussen de twee tot stand te brengen botten en compenseren voor de ongerijmdheid als gevolg van hun verschillende vorm en kromming.
Bovendien vergroten ze het krachtabsorberende oppervlak in de kniegewricht en zorgen zo voor een betere verdeling van de gewrichtsdruk. Samengevat, de taak van de menisci is om de stabiliteit en begeleiding van de kniegewricht en om druk over te brengen en te verdelen. In het begin moet worden vermeld dat er een innerlijke en een is buitenste meniscus.
Beide zijn verankerd op het scheenbeenplateau in een specifiek gebied, het zogenaamde "gebied intercondylaris anterior en posterior" (botoppervlak tussen de condylussen) op het bot. De binnenste meniscus is ook verbonden met het buitenste ligament (collaterale ligament) van het kniegewricht, waardoor het veel minder mobiel is dan het buitenste meniscus. Beiden hebben een halvemaanvormige vorm (de buitenste meniscus vertegenwoordigt zelfs een bijna gesloten ring) en kan elk in 3 gebieden worden verdeeld (anterieur, midden en posterieur gebied).
Meniscus laesie
Het type en de aard van meniscuslaesies kunnen variëren in ernst en oorzaak. De meniscus traan wordt als de meest voorkomende verwonding beschouwd. Hiermee wordt een onderbreking van de continuïteit van de kraakbeenstructuur bedoeld.
De oorzaken zijn meestal traumatische gebeurtenissen of degeneratieve processen. Kenmerkend voor degeneratieve letsels is de toenemende pijn, vooral onder stress. Sterke schuifkrachten, verdraaiing of ontwrichting van de knie, vallen en abrupt stoppen van beweging kunnen leiden tot a gescheurde meniscus.
Met name op oudere leeftijd, maar mogelijk ook op jongere leeftijd, tekenen van slijtage en overbelasting een meniscus waarschijnlijker scheuren. In principe geldt echter een meniscus kan scheuren vanwege letsel en degeneratieve redenen. In beide gevallen is het binnenste meniscus wordt vaker aangetast dan de buitenste meniscus.
De reden hiervoor is het anatomische feit dat de binnenste meniscus is minder mobiel, omdat het samen groeit met zowel het mediale collaterale ligament als het gezamenlijke capsule. Daarom, in het geval van een meniscus laesiemen moet altijd in gedachten houden dat andere structuren gewond zijn, zoals de collaterale ligamenten of de kruisbanden. Deze ligamentlaesies kunnen ook risicofactoren zijn voor meniscusletsel: als de beschadiging van de ligamenten niet goed wordt behandeld en er nog steeds instabiliteit in het kniegewricht is, is de kans veel groter dat de meniscus hierdoor beschadigd kan raken.
Gescheurde meniscus resulteert meestal in een breuk in het achterste derde deel. Naast de lokalisatie van een meniscusscheur kunnen verschillende soorten scheuren worden geclassificeerd (transversale, longitudinale en handvatmandachtige meniscusscheur). Naast de meniscusruptuur, de kraakbeen schijven kunnen ook loskomen van hun botoppervlak.
