Longontsteking zonder sputum
In een typisch longontsteking, sputum komt voor in de loop van de ziekte. De droge hoesten verandert uiteindelijk in een hoest met sputum. Dit kan gelig zijn of ermee gemengd zijn bloed.
In atypisch longontsteking of milde longontsteking, sputum is niet noodzakelijk aanwezig. Het sputum is vaak een aanwijzing voor een longziekte. Als het niet wordt gedetecteerd, kan het gebeuren dat de longontsteking blijft onopgemerkt en sluimert al dagen in het lichaam. Als de patiënt andere symptomen heeft die op longontsteking kunnen duiden, moet hij zich daarom laten onderzoeken en als het echt longontsteking is, moet hij op de juiste manier worden genezen.
Longontsteking bij kleine kinderen
Jonge kinderen behoren tot de risicogroep die sneller en vaker een longontsteking zullen krijgen. Jonge kinderen zijn nog niet volledig ontwikkeld immuunsysteem en kunnen daardoor sneller longontsteking krijgen als ze besmet zijn met de relevante ziekteverwekkers. Bij kleine kinderen kan een infectie van de longen zich vaak anders voordoen dan bij volwassenen.
Typische symptomen zijn onder meer een opgeblazen buik, hoofdpijn en pijnlijke ledematen. Andere tekenen van longontsteking kunnen een hoge zijn koorts, veranderingen in het gedrag van kinderen, snel ademhaling, onwil om te drinken, verminderde eetlust en een toegenomen hart- tarief. Zelfs bij kinderen gaat longontsteking niet altijd gepaard met hoesten.
Ouders dienen bij hun zieke kind altijd een arts te raadplegen. In een anamnese-interview vraagt de arts die het kind behandelt eerst naar de symptomen. Hij gaat er vaak meer in detail op in koorts, of hoesten en sputum optreden, en kortademigheid.
Op deze manier leidt hij of zij de oorzaak van de ziekte al naar de longen. Eindelijk volgt het klassieke luisteren met een stethoscoop. Tijdens auscultatie hoort de arts meestal rales tijdens ademhaling, wat kan wijzen op de aanwezigheid van longontsteking.
De ademhaling geluiden worden geproduceerd wanneer de longblaasjes worden verplaatst door slijm in verschillende delen van de long. De dokter klopt ook op de rug. De arts kan tijdens percussie ook onderscheid maken tussen gezonde en zieke longen.
Verder een Röntgenstraal onderzoek kan het vermoeden van longontsteking bevestigen. Er kunnen heldere schaduwen verschijnen in de Röntgenstraal beeld. Deze gebieden worden dicht en ontstoken.
Hierdoor kunnen ook de omvang en locatie van de ontsteking worden beoordeeld. Een bronchoscopie, waarbij de long wordt onderzocht met flexibele optiek, kan ook worden gebruikt om een uitstrijkje rechtstreeks uit de longen te nemen. Als de patiënt een sputum heeft, kan dit ook worden opgestuurd voor laboratoriumanalyse. Op deze manier kan de exacte ziekteverwekker worden bepaald die de ontsteking veroorzaakt, wat belangrijk is voor een volgende behandeling met een antibioticum. EEN bloed test kan ook verschillende tekenen van longontsteking onthullen, zoals een toename van leukocyten en CRP.
Alle artikelen in deze serie:
