Hoe gedraagt oxytocine zich onder stress?
Stress leidt tot een alarmreactie van het lichaam, het bereidt zich voor op een argument in de vorm van vechten of vluchten. Voor dit doel bijvoorbeeld: Oxytocine heeft gedeeltelijk tegengestelde effecten. Het is daarom een belangrijke regulator van stress en kan helpen deze te beheersen.
Oxytocine komt vaak vrij in stressvolle situaties bij gezonde mensen. Aangenomen wordt dat dit wordt gedaan om de stressreactie onder controle te houden. In het menselijk lichaam gaan de meeste reacties gepaard met een tegenreactie om overmatige effecten te voorkomen.
Oxytocine maakt deel uit van deze tegenreactie op stress. Het effect is echter vaak niet voldoende om de stressreactie volledig te stoppen.
- De bloeddruk nam toe,
- Het hart klopt sneller en
- Het loslaten van de stress hormonen cortisol, adrenaline en noradrenaline stijgt.
- Het kan dalen bloed druk en het vrijkomen van cortisol.
- Het heeft ook effecten op een deel van de hersenen genaamd de amygdala (corpus amygamygdaloideum), die een belangrijke rol speelt bij de ontwikkeling van angst. Oxytocine heeft dus psychologische effecten, het heeft kalmerende en angstverlichtende effecten.
Wat is de antagonist van oxytocine?
Antagonisten zijn stoffen die het effect van een andere stof (de agonist) opheffen of een tegengestelde reactie veroorzaken. Bij vrouwen wordt oxytocine bijvoorbeeld gebruikt om een uitgestelde bevalling op gang te brengen en te ondersteunen contracties. Echter, als contracties te vroeg optreden, kunnen tocolytica worden toegediend.
Een van deze stoffen is atosiban, dat aan dezelfde receptor als oxytocine koppelt maar deze blokkeert (competitieve antagonist). Dit voorkomt dat het oxytocine-effect zich in het lichaam ontwikkelt. Stoffen vergelijkbaar met het stresshormoon adrenaline (bèta-sympathicomimetica) hebben ook een remmend effect op de contractie van de baarmoeder (samentrekking van de baarmoeder).
Ze werken echter niet op dezelfde receptor als oxytocine, daarom worden ze functionele antagonisten genoemd. De stress hormonen adrenaline en noradrenaline gaan ook enkele andere effecten van oxytocine tegen, bijv. ze activeren eerder dan kalmeren. In sommige gebieden werken ze echter op dezelfde manier als oxytocine (synergetisch), bijvoorbeeld tijdens een orgasme.
Ze zijn daarom niet antagonisten van alle effecten van oxytocine. Stoffen die lijken op het stresshormoon adrenaline (bèta-sympathicomimetica) hebben ook een remmend effect op de samentrekking van de baarmoeder. Ze werken echter niet op dezelfde receptor als oxytocine, daarom worden ze functionele antagonisten genoemd. hormonen adrenaline en noradrenaline gaan ook enkele andere effecten van oxytocine tegen, bijv. ze activeren eerder dan kalmeren.
In sommige gebieden werken ze echter op dezelfde manier als oxytocine (synergetisch), bijvoorbeeld tijdens een orgasme. Ze zijn daarom niet antagonisten van alle effecten van oxytocine.
Alle artikelen in deze serie:
