Preventie, algemeen Hygiënische maatregelen Restrictief gebruik van antibiotica Preventieve maatregelen in geval van ziekte Isolatie van de patiënt (de-isolatie kan worden gedaan na 48 uur zonder diarree, indien nodig). Handschoenen dragen; beschermende jassen voor patiëntencontact; naast handdesinfectie, handen wassen met zeep, omdat desinfectiemiddelen op alcoholbasis onvoldoende effect hebben tegen sporen
De volgende symptomen en klachten kunnen wijzen op pseudomembraneuze enterocolitis (Clostridium difficile-geassocieerde diarree of Clostridium difficile-infectie, CDI): Abrupt begin met waterige, stinkende diarree (> 10 stoelgang/dag; duur: > 3 dagen). Zelden komt hemorragische diarree (bloederige diarree) voor. Krampachtige buikpijn (abdominaal ongemak; pijn in de onderbuik). Koorts (lage koorts) Leukocytose (toename van het aantal … Pseudomembraneuze enterocolitis: symptomen, klachten, tekenen
Pathogenese (ziekteontwikkeling) Clostridium difficile is een obligaat anaërobe grampositieve staafbacterie. Door sporen te vormen, heeft het een hoge tolerantie voor veel chemische en mechanische stimuli. Ribotypes 014 en 020 resulteren meestal in een mildere infectie. Ribotypes 027, 017 (toxineproducerend) en 078 (toxineproducerend) kunnen leiden tot ernstige ziekte. Clostridium difficile kan de volgende twee produceren ... Pseudomembraneuze enterocolitis: oorzaken
Hieronder volgen de belangrijkste ziekten of complicaties die kunnen worden veroorzaakt door pseudomembraneuze enterocolitis (Clostridium difficile-geassocieerde diarree of Clostridium difficile-infectie, CDI): Endocriene, voedings- en stofwisselingsziekten (E00-E90). Uitdroging (gebrek aan vocht). Hypalbuminemie (te lage albumineconcentratie in het bloed). Infectieuze en parasitaire ziekten (A00-B99). Herhaling (herhaling) van pseudomembraneuze colitis. … Pseudomembraneuze enterocolitis: complicaties
Clostridium difficile-infectie is aanwezig wanneer een of meer factoren aanwezig zijn: Diarree en C. difficile-toxinedetectie/culturele C. difficile-detectie in ontlasting. Toxische megacolon (massieve dilatatie van de dikke darm) en C. difficile toxinedetectie/culturele C. difficile detectie in de ontlasting Endoscopische detectie van pseudomembraneuze colitis. Histopathologisch bewijs (endoscopie, colectomie, autopsie). Ernstige Clostridium difficile-infectie … Pseudomembraneuze enterocolitis: classificatie
Een uitgebreid klinisch onderzoek vormt de basis voor het selecteren van verdere diagnostische stappen: Algemeen lichamelijk onderzoek – inclusief bloeddruk, pols, lichaamstemperatuur, lichaamsgewicht, lichaamslengte; verder: Keuring (bezichtiging). Huid, slijmvliezen en sclerae (wit deel van het oog). Buik (buik) Vorm van de buik? Huidskleur? Huidtextuur? Uitbloeiingen (huidveranderingen)? pulsaties? Darmbewegingen? … Pseudomembraneuze enterocolitis: onderzoek
Microbiologische tests moeten worden uitgevoerd in de volgende situaties: Symptomen die overeenkomen met Clostridium difficile-infectie (CDI), Bij personen die de afgelopen 60 dagen met antibiotica zijn behandeld. Bij personen met risicofactoren Elke diarree (diarree) die langer dan 3 dagen aanhoudt en geen andere bekende ziekteverwekker. Laboratoriumparameters 1e bestelling – verplicht laboratorium … Pseudomembraneuze enterocolitis: test en diagnose
Therapeutische doelen Eliminatie van de pathogenen Rehydratatie (vochtbalans) Beëindiging van diarree (diarree) Therapieaanbevelingen Stopzetting van het antibioticum dat de ziekte veroorzaakt! Symptomatische therapie inclusief vochtvervanging Orale rehydratatie voor tekenen van uitdroging (vochttekort; >3% gewichtsverlies): toediening van orale rehydratatieoplossingen (ORL), die hypotoon moeten zijn, tussen de maaltijden (“theepauzes”) voor milde tot … Pseudomembraneuze enterocolitis: medicamenteuze therapie
Verplichte diagnostiek van medische hulpmiddelen. Abdominale echografie (echografie van de buikorganen) – voor basisdiagnostiek. Optionele diagnostiek van medische hulpmiddelen – afhankelijk van de resultaten van de anamnese, lichamelijk onderzoek, laboratoriumdiagnostiek en verplichte diagnostiek van medische hulpmiddelen – voor differentiële diagnose. Gastroscopie (gastroscopie) - voor ernstige infecties met negatieve C. difficile-detectie, atypische cursussen, enz.
Chirurgische therapie kan nodig zijn voor gecompliceerde, fulminante C. difficile-infectie (CDI): Darmperforatie - breuk van de dikke darmwand (darmperforatie). Ernstige therapie-refractaire kuren, vooral met ileus (darmobstructie) of toxisch megacolon - massale dilatatie (expansie) of vergroting van de dikke darm in de context van ontsteking. Vroegtijdige chirurgie kan de letaliteit (sterfte gerelateerd aan … Pseudomembraneuze enterocolitis: chirurgische therapie
Algemene maatregelen Isolatiemaatregel, dwz verblijf in eenpersoonskamer (cohortisolatie) met eigen natte cel. Indien nodig cohortisolatie voor patiënten met hetzelfde pathogeentype. Het dragen van beschermende jassen/wegwerphandschoenen voor nauw contact met de patiënt. Zorgvuldige handhygiëne (naast (naast handdesinfectie handen wassen met zeep, zoals desinfecterende middelen op alcoholbasis … Pseudomembraneuze enterocolitis: therapie
De medische geschiedenis (ziektegeschiedenis) vormt een belangrijk onderdeel bij de diagnose van pseudomembraneuze enterocolitis (Clostridium difficile-geassocieerde diarree of Clostridium difficile-infectie, CDI). Familiegeschiedenis Wat is de algemene gezondheidstoestand van uw gezinsleden? Zijn er ziekten in uw familie die veel voorkomen? Zijn er erfelijke ziekten in uw familie? Sociale anamnese … Pseudomembraneuze enterocolitis: medische geschiedenis
