Blaaszwakte en urine-incontinentie

Urine-incontinentie: complicaties

Hieronder volgen de belangrijkste ziekten of complicaties die kunnen worden veroorzaakt door urine-incontinentie (blaaszwakte): Huid en onderhuid (L00-L99). Huidinfecties, niet gespecificeerd Huidirritaties, niet gespecificeerd Incontinentie-geassocieerde dermatitis/ontstekingsreactie van de huid (IAD); DD (differentiële diagnoses) decubitus (decubitus door doorligwonden), allergische of toxische contactdermatitis en intertrigo (jeukende, huilende huid … Urine-incontinentie: complicaties

Urine-incontinentie: onderzoek

Een uitgebreid klinisch onderzoek vormt de basis voor het selecteren van verdere diagnostische stappen: Algemeen lichamelijk onderzoek – inclusief bloeddruk, pols, lichaamsgewicht, lengte; verder: Keuring (bezichtiging). Huid en slijmvliezen Buikwand en liesstreek (liesstreek). Gynaecologisch onderzoek (met lege blaas) – er wordt gekeken of de baarmoeder (baarmoeder) en vagina (vagina) zijn verlaagd … Urine-incontinentie: onderzoek

Urine-incontinentie: test en diagnose

Laboratoriumparameters van de 1e orde – verplichte laboratoriumtests. Urinestatus (snelle test voor: pH, leukocyten, nitriet, eiwit, glucose, bloed), sediment. Urinekweek (pathogeendetectie en resistogram, dat wil zeggen het testen van geschikte antibiotica op gevoeligheid / resistentie) - om infectie uit te sluitenMan: midstream urine; vrouw: katheter urine. Laboratoriumparameters 2e orde – afhankelijk van de resultaten … Urine-incontinentie: test en diagnose

Urine-incontinentie: medicamenteuze therapie

Therapiedoel Herstel van urine-continentie of verbetering van kwaliteit van leven. Therapieaanbevelingen Therapieadviezen zijn gebaseerd op het type urine-incontinentie: Overactieve blaas (OAB), aandrangincontinentie, aandrangsymptomen: SS-3 mimeticum: mirabegron (eerstelijnstherapie voor OAB; niveau I bewijs/aanbeveling graad A [richtlijnen: 3] ]). Anticholinergica/antimuscarinica, indien van toepassing. Eventueel ook botulinumtoxine (onabotulinumtoxine … Urine-incontinentie: medicamenteuze therapie

Urine-incontinentie: diagnostische tests

Verplichte diagnostiek van medische hulpmiddelen. Echografie (echografie) of urosonografie (beoordeling van de morfologie van het urogenitale kanaal/urine- en voortplantingskanaal). Bepaling van de resturine – bepaling van de hoeveelheid urine die na het plassen in de urineblaas achterblijft. Opmerking: Bij anticholinergica moet de bepaling van de resturine vóór en tijdens anticholinerge medicatie worden uitgevoerd. Bepaling van de blaascapaciteit … Urine-incontinentie: diagnostische tests

Urine-incontinentie: chirurgische therapie

Opmerking: Voor elke operatie is het noodzakelijk om de aanwezigheid van aandrangsymptomen uit te sluiten. Deze kunnen namelijk verergeren na een operatie! Dit betekent ook dat bij gemengde incontinentie eerst de aandrangcomponent moet worden behandeld. 2e orde Stress- of verrekkingsincontinentie Mevr. Colposuspensie (verhoging van de voorste vaginawand) Burch-chirurgie – … Urine-incontinentie: chirurgische therapie

Urine-incontinentie: preventie

Om urine-incontinentie (blaaszwakte) te voorkomen, moet aandacht worden besteed aan het verminderen van individuele risicofactoren. Gedragsrisicofactoren Consumptie van stimulerende middelen Alcohol Lichamelijke activiteit Lichamelijke belasting Psychosociale situatie Psychologische stress Overgewicht (BMI ≥ 25; obesitas) – afhankelijkheid uitgesplitst naar incontinentietype: gemengde urine-incontinentie te registreren (+52%), pure stress- of aandrangincontinentie (+33% … Urine-incontinentie: preventie

Urine-incontinentie: symptomen, klachten, tekenen

De volgende symptomen en klachten kunnen wijzen op urine-incontinentie: Pathognomonisch (indicatief voor een ziekte). Dwingende aandrang om te urineren: onvermogen om vrijwillig urine vast te houden. Continu urineren bij extra-urethrale urine-incontinentie. De volgende symptomen en klachten kunnen wijzen op een overactieve blaas (ÜAB; “overactieve blaas”, OAB): Pathognomonische pollakisurie: frequent urineren (“frequentie”). Dwingend plassen: plotseling begin, moeilijk uit te stellen sterk ... Urine-incontinentie: symptomen, klachten, tekenen

Urine-incontinentie: oorzaken

Pathogenese (ziekteontwikkeling) Stress-incontinentie (voorheen stress-incontinentie) is een onvrijwillige lekkage van urine als gevolg van een toename van de druk in de buik, zoals die optreedt onder stress (bijvoorbeeld hoesten, niezen, springen, lopen). De oorzaak is het falen van het sluitingsmechanisme van de urineblaas als gevolg van spierzwakte, vaak geassocieerd met bekken … Urine-incontinentie: oorzaken

Urine-incontinentie: medische geschiedenis

De medische geschiedenis (ziektegeschiedenis) is een belangrijk onderdeel bij de diagnose van urine-incontinentie (blaaszwakte). Familiegeschiedenis Sociale geschiedenis Wat is uw beroep? Zijn er aanwijzingen voor psychosociale stress of spanning als gevolg van uw gezinssituatie? Actuele anamnese/systemische voorgeschiedenis (somatische en psychische klachten). Wanneer treedt urineverlies op? Heb je … Urine-incontinentie: medische geschiedenis

Urine-incontinentie: of iets anders? Differentiële diagnose

Congenitale misvormingen, misvormingen en chromosomale afwijkingen (Q00-Q99). Epispadias (vorming van de urethra) - mildste vorm van blaasexstrofie - epispadias-complex; komt zelden geïsoleerd voor Urethra (urethra), kort of lang. Ureterale ectopie (mis-opening van de ureter distaal ("afgelegen") van de blaashals in de urethra, prostaat, vagina/vagina of baarmoeder/baarmoeder). Ademhalingssysteem (J00-J99) Bronchitis, chronisch (blijvende ontsteking van de luchtwegen … Urine-incontinentie: of iets anders? Differentiële diagnose