De frontalis-spier of voorhoofdspier maakt deel uit van de occipitofrontalis-spier. Zijn functie is in wezen om de wenkbrauwen en fronsen; dus draagt het bij aan gezichtsuitdrukkingen en dus non-verbale communicatie. Stroke, veroorzaakt door onvoldoende bloed levering aan de hersenen, kan leiden tot tijdelijke of permanente verlamming van de frontalis-spier.
Wat is de frontalis-spier?
De frontalis-spier ligt onder de huid van het voorhoofd. Het maakt deel uit van de occipitofrontalis-spier, die ook de occipitalis-spier omvat, gelegen aan de achterkant van de hoofd Musculus frontalis en Musculus occipitalis zijn longitudinaal verbonden over de schedel De Duitse naam voor de frontalis-spier is de voorhoofdspier of, volgens een van zijn functies, de wenkbrauwlift. De occipitalis-spier heeft het tegenovergestelde effect: het maakt het voorhoofd glad. Artsen noemen de spieren die samenwerken ook wel de buiken van de occipitofrontalis-spier.
Anatomie en structuur
De frontalis-spier komt voort uit de cephalische fascia bij het voorhoofd en hecht zich aan de galea aponeurotica, die deze verbindt met de occipitalis-spier. In dwarsdoorsnede bekeken, ligt de frontalis-spier tussen twee weefsellagen: de huid en de fascia, een zacht deel van de bindweefsel Spieren die tussen deze twee lagen liggen, worden ook wel huidspieren genoemd. Bij mensen speelt deze groep dwarsgestreepte (skelet) spieren alleen een grote rol bij gezichtsuitdrukkingen; dieren gebruiken soms plotselinge bewegingen van de huid spieren specifiek om insecten weg te jagen. Huidspieren bevinden zich niet alleen in het gezicht, maar ook in andere delen van het lichaam.
Functie en taken
Spanning (samentrekking) en ontspanning (ontspanning) van de frontalis-spier dragen bij aan gezichtsuitdrukkingen, die als non-verbale communicatie een grote rol spelen in sociale processen. De frontalis-spier is onder andere betrokken bij de expressie van twee basisemoties: woede en verrassing. Samen met vreugde, angst, verdriet, minachting en walging vormen ze volgens Ekman de zeven basisemoties, die alle mensen uit verschillende culturen spontaan kunnen laten zien en herkennen. Sociale wetenschappers en psychologen noemen ze daarom ook wel universele emoties of basisemoties. Bij het tonen van woede, triggert de frontalis-spier een frons die de wenkbrauwen samen en vormen rimpels op het voorhoofd. Hierdoor kantelen de wenkbrauwen aan de binnenkant meer naar beneden dan aan de buitenkant. Als, aan de andere kant, een gezicht verbazing uitdrukt, de wenkbrauwen lift en verkrijgt gewoonlijk een sterkere kromming dan in de ontspannen toestand. Voor het geobjectiveerde onderzoek van emotionele gezichtsuitdrukkingen registreert het Facial Action Coding System (FACS) patronen van spiercontractie en ontspanning en kent ze toe aan de respectievelijke onderliggende emoties. De FACS detecteert zelfs zwakke onbedoelde activiteit van de gezichtsspieren De frontalis-spier en de superieure eenheid van de occipitofrontalis-spier ondersteunen ook indirect de bescherming van het oog en de kijkrichting. Het menselijk oog is een complex lenssysteem dat erg gevoelig is voor irritatie. Overmatig licht en onvoldoende stimuli (bijvoorbeeld wervelend zand) kunnen evenzeer schadelijk zijn voor het visuele orgaan. De oogkas schermt de oogbal tot op zekere hoogte af, maar is niet voldoende als het enige beschermingsmechanisme. Wanneer heel sterk licht op het netvlies valt, reageren mensen reflexief met een reeks verdedigende bewegingen: ze scheel hun ogen, indien mogelijk wegdraaien, indien nodig hun handen gebruiken om hun gezicht af te schermen - en fronsen. Samentrekking van de frontalis-spier trekt de wenkbrauwen samen en veroorzaakt een lichte uitstulping over de ogen. Dit maakt het moeilijker voor omgevingslicht om in het oog te komen en het netvlies te bereiken.
Ziekten
Verlamming van de frontalis-spier kan optreden als gevolg van a beroerte (apoplexia cerebri of afgekort apoplexie). Deze neurologische ziekte, ook bekend als cerebrale apoplexie, is het gevolg van onvoldoende bloed levering aan de hersenen De mogelijke oorzaken van dit onderaanbod zijn legio: bloed stollingsstoornissen, trombose, schade aan de vaatwand (bijvoorbeeld scheuren) met daaropvolgend bloedverlies, convulsies en bloeding in de hersenen behoren tot de meest voorkomende. Musculus frontalis en andere spieren kunnen permanent of tijdelijk beschadigd zijn en kunnen zowel volledig als slechts gedeeltelijk verlamd zijn. gezichtsspieren is mogelijk; het is echter ook niet overal aanwezig beroerte Welke symptomen zich manifesteren, hangt af van welk deel van de hersenen onvoldoende wordt geleverd. Typische tekens zijn onder meer duizeligheid, misselijkheid, braken, visuele stoornissen, evenwicht problemen, hoofdpijngevoelloosheid en loopstoornissen. Sommige patiënten vertonen een slechte temporele en / of ruimtelijke oriëntatie of kunnen geen informatie over zichzelf geven. Functionele taalstoornissen met betrekking tot begrip, het vinden van woorden of andere taalgebieden kunnen ook voorkomen. Bovendien lijken mensen met apoplexie vaak in de war. Tekenen van een beroerte vereisen absoluut onmiddellijke evaluatie door getrainde professionals. Voor een nauwkeurige diagnose nemen artsen meestal hun toevlucht tot computertomografie (CT) of andere beeldvormingstechnieken. De scan maakt de structuur van de hersenen zichtbaar en laat zo toe om mogelijke bloedingen of afwijkingen nauwkeurig te lokaliseren. In individuele gevallen hangt de behandeling ook af van de oorzaak, die in de meeste gevallen in eerste instantie vooral medicatie is. Op de lange termijn hebben patiënten na een beroerte ook baat bij revalidatie maatregelen die mogelijk individuele secundaire symptomen kunnen verbeteren.
