Diagnostiek
In feite speelt de zelfevaluatie van de betrokken persoon een belangrijke rol bij het vaststellen van de aanwezigheid van een alcoholverslaving. In de regel lijden mensen er echter aan alcoholverslaving zijn niet in staat om hun eigen drinkgedrag gedurende lange tijd als problematisch te beoordelen. In de meeste gevallen is het niet de getroffen persoon zelf, maar eerder zijn familieleden die hem aansporen een therapie te starten.
Zowel op internet als in gespecialiseerde psychologische praktijken worden verschillende zelftests aangeboden, die kunnen helpen om het eigen drinkgedrag als problematisch aan de kaak te stellen. Bij medische diagnostiek zijn er vier methoden om te bepalen alcoholverslaving als zodanig. Volgens de Duitser volksgezondheid zorgreglement is de huisarts het eerste aanspreekpunt voor getroffen patiënten.
De huisarts heeft de mogelijkheid om gebruik te maken van speciale screeningsprocedures die dienen om alcoholverslaving vast te stellen. Waarschijnlijk de meest gebruikte test is de zogenaamde AUDIT-test (Alcohol Use Disorders Identification Test). Met behulp van deze test wordt de omgang van de patiënt met alcoholische dranken beoordeeld aan de hand van tien specifieke vragen over drinkgedrag.
De MALT-test (München Alcoholisme Test), aan de andere kant, bestaat uit twee delen, een beoordelingsdeel van een derde op basis van laboratoriumwaardenontwenningsverschijnselen en secundaire ziekten, en een zelfevaluatiegedeelte. De derde screeningsprocedure die in de huisartsenpraktijk veel wordt toegepast, is het zogenaamde CAGE-interview. Deze procedure bestaat uit vier vragen die uitsluitend met “ja” of “nee” moeten worden beantwoord.
Patiënten die bij deze test ten minste twee 'ja'-antwoorden hebben, lopen het risico op alcoholverslaving. De vragen die in dit interview moeten worden beantwoord zijn C = Cutdown: "Heeft u (tevergeefs) geprobeerd uw alcoholgebruik te beperken?" A = Geërgerd: "Hebben andere mensen kritiek op uw drinkgedrag gehad en daardoor geïrriteerd?"
G = schuldig: "Heb je je ooit schuldig gevoeld over je alcoholgebruik?" E = Eye Opener: “Heb je ooit direct na het opstaan gedronken, om 'op gang te komen' of om te kalmeren? - C = Verminderen: "Heeft u (tevergeefs) geprobeerd uw alcoholgebruik te beperken?"
- A = Geërgerd: “Hebben andere mensen kritiek op uw drinkgedrag gehad en u boos gemaakt? - G = schuldig: "Heb je je ooit schuldig gevoeld over je alcoholgebruik?" - E = Eye Opener: “Heb je ooit direct na het opstaan gedronken, om 'op gang te komen' of om te kalmeren?
Behandeling
Om het succes van de behandeling te garanderen, de therapie van een persoon die eraan lijdt alcoholisme moet en moet op meerdere niveaus tegelijk plaatsvinden. De juiste behandelingsmethoden voor alcoholverslaving zijn te vinden in verschillende gebieden van de geneeskunde en psychotherapie. Langdurige deelname aan zelfhulpgroepen die speciaal zijn aangepast aan de behoeften van mensen die aan alcoholverslaving lijden, is ook een nuttige begeleidende maatregel, vooral in de beginfase.
Voordat de behandeling van de psychische problemen van de alcoholpatiënt kan beginnen, moet het lichaam volledig worden bevrijd van de roken agent. Om deze reden, ontgifting of zogenaamd alcoholopname is de eerste stap in een succesvolle therapie. Dit dient in de regel op intramurale basis plaats te vinden en onder medisch toezicht te staan.
Veel getroffen patiënten beschrijven ontgifting onder direct medisch toezicht veel gemakkelijker en veelbelovender. Direct na de opname alcoholopnamemoet de nu droge alcoholist worden opgenomen in een geschikte psychotherapeutische behandeling. Deze psychotherapeutische behandeling voor mensen met een alcoholverslaving kan zowel intramuraal als ambulant worden uitgevoerd.
Vooral in de eerste periode na ontwenning kan op basis van de terugvalpercentages worden aangenomen dat intramurale behandeling waarschijnlijk de betere optie is. Het belangrijkste doel van psychotherapie is om de patiënt zodanig te versterken dat hij of zij de alcohol kan weerstaan.
