Diagnose
De diagnose kan worden gesteld aan de hand van een combinatie van een starende diagnose met de typische symptomen en de verhoogde temperatuur bij het meten van de temperatuur met een thermometer. De meest nauwkeurige methode om de temperatuur te bepalen, is door de koorts in de billen. Hoewel dit niet bijzonder prettig is voor het kind, geeft het de meest nauwkeurige waarde.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen een verhoogde temperatuur, koorts en hoge koorts op basis van de temperatuur. Er bestaat een zogenaamde verhoogde temperatuur bij een baby als een temperatuur van 37.6-38.5 graden Celsius wordt gemeten. Temperaturen boven de 38.5 graden Celsius worden genoemd koorts.
Hoge koorts bestaat per definitie vanaf 39 graden Celsius. Temperaturen boven 41.5 graden Celsius worden een bedreiging voor het lichaam omdat het lichaam er een aantal bevat eiwitten die de hoge temperaturen niet kunnen weerstaan. Omdat koorts meestal niet het enige symptoom is dat bij baby's wordt aangetroffen, geven de andere symptomen aanvullende aanwijzingen voor de ziekte.
Therapie
Bij de therapie moet een algemene, symptomatische therapie van koorts worden onderscheiden van een causale therapie, dat wil zeggen een therapie van de ziekte die koorts veroorzaakt. De symptomatische therapie kan op zijn beurt worden gescheiden in een niet-medicamenteuze therapie en een medicamenteuze therapie. Het is essentieel om ervoor te zorgen dat een koortsige baby voldoende vocht krijgt: naarmate de lichaamstemperatuur stijgt, neemt ook de vochtbehoefte van het lichaam toe.
Vochtige kuitkompressen kunnen worden gebruikt om de koorts te verlagen. Ze mogen echter niet worden gebruikt als de persoon in kwestie aan het bevriezen is. Ze mogen ook niet te koud zijn.
Bij de medicamenteuze therapie kan een hele reeks medicijnen worden gebruikt om de koorts te verlagen. Ibuprofenacetylsalicylzuur en diclofenac uit de groep van zogenaamde niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) kunnen worden gebruikt verminderen koorts. Metamizool, ook gekend als Novalgin en paracetamol kan ook optimaal worden gebruikt verminderen koorts.
Als een oorzakelijke therapie van de koorts wordt gezocht, moet eerst de oorzaak worden vastgesteld. Als de meest waarschijnlijke oorzaak van de ziekte en dus van de koorts bijvoorbeeld een bacteriële infectie is luchtwegen, dan kan een antibioticum worden gebruikt om de infectie en daarmee de koorts te bestrijden. De keuze van het antibioticum hangt af van de leeftijd en de kiemen wordt verwacht.
Uit de groep van zogenaamde niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), ibuprofenacetylsalicylzuur en diclofenac kan worden gebruikt verminderen koorts. Metamizol, ook wel bekend als Novalgin en paracetamol kan ook optimaal worden gebruikt om koorts te verminderen. Als een oorzakelijke therapie van de koorts wordt gezocht, moet eerst de oorzaak worden vastgesteld. Als de meest waarschijnlijke oorzaak van de ziekte en dus van de koorts bijvoorbeeld een bacteriële infectie is luchtwegen, dan kan een antibioticum worden gebruikt om de infectie en daarmee de koorts te bestrijden. De keuze van het antibioticum hangt af van de leeftijd en de kiemen wordt verwacht.
