Diagnose
De diagnose lymfangitis kan vaak klinisch worden gesteld. De symptomen en, indien nodig, de oorzaken en ontwikkeling van de ziekte vormen dus de belangrijkste focus van het diagnostische proces. Om dit te doen, heeft men eerst een trigger nodig voor de symptomen, zoals een open en geïnfecteerde wond.
Vervolgens wordt lymfangitis op de arm merkbaar door een roodheid van de weefselvocht kanalen onder de huid. In tegenstelling tot een platte roodheid veroorzaakt door een infectie van de weke delen, verspreidt de roodheid bij lymfangitis zich langs de schepen en laat dus rode strepen op de huid achter, die van het besmette gebied naar de schouder leiden. Bij verdere diagnostiek moet de geïnfecteerde wond worden onderzocht.
Men kan bijvoorbeeld een wondstaafje nemen en de ziekteverwekkers bepalen. Op deze manier een gerichte therapie tegen de kiemen kan worden gestart. Indien nodig kan ook een nadere spreidingsdiagnose worden gesteld, bijvoorbeeld als er een vermoeden is van extra bloed vergiftiging.
Ik herken lymfangitis in de arm aan deze symptomen
Lymfangitis heeft een bijzonder klassiek symptoom. De infectie verspreidt zich langs de weefselvocht schepen en laat rode "straten" achter op de huid. Deze roodheid is strengachtig en loopt langs het verloop van de lymfe schepen.
De lymfevaten lopen meestal van de vingers over de hand en onderarm richting de schouder. Bij lymfangitis begint de roodheid bijvoorbeeld meestal in de buurt van de geïnfecteerde weke delen, vanwaar het zich langzaam verder en verder naar de schouder verspreidt. Hoe snel het zich verspreidt, hangt deels af van de ernst van de infectie en deels van de snelheid van weefselvocht afvoer.
Zo kan de roodheid zich binnen enkele uren al enkele centimeters of zelfs over de hele arm verspreiden. Zoals bij elke ontsteking treden ook de andere vier klassieke symptomen van ontsteking op: deze omvatten zwelling, oververhitting, pijn en beperkte functionaliteit van de aangetaste structuren. In het geval van lymfangitis van de arm kan dit leiden tot ophoping van lymfevloeistof, wat kan leiden tot zwelling van de arm of hand door het vasthouden van water (lymfoedeem).
De pijn veroorzaakt door de ontsteking is meestal het sterkst op de geïnfecteerde plaats zelf, maar kan zich ook verspreiden langs de ontstoken lymfekanalen. uitgesproken lymfangitis kan ook systemische symptomen veroorzaken, zoals koortsvermoeidheid, slechte prestaties en hoofdpijn. In sommige gevallen, bloed tegelijkertijd kan vergiftiging optreden, wat in ernstige gevallen kan leiden tot problemen met de bloedsomloop en ademhaling en een uitgesproken gevoel van ziekte. Pijn is een van de vijf klassieke symptomen van ontsteking.
Omdat lymfangitis van de arm een ontsteking van de lymfevaten is, gaat deze vaak gepaard met pijn. Enerzijds verspreidt de pijn zich langs de geïnfecteerde lymfevaten. Aan de andere kant is er meestal een toegangspoort voor de ziekteverwekkers (vaak een geïnfecteerde wond), die ook pijn doet. Als er complicaties optreden, zoals een verminderde lymfedrainage, kunnen waterretentie en zwelling ook pijn veroorzaken. De reden hiervoor kan sterk zijn stretching van de huid of druk op structuren zoals spieren, pezen en zenuwen vanwege de zwelling.
