Posttraumatische stressstoornis: classificatie

Post-traumatische stress-stoornis (PTSD) wordt als volgt gedefinieerd door ICD-10 F43.1:

Het ontstaat als een vertraagde of langdurige reactie op een stressvolle gebeurtenis of situatie van kortere of langere duur, van buitengewone dreiging of catastrofale omvang, die bij bijna iedereen diep leed zou veroorzaken.

Predisponerende factoren, zoals bepaalde obsessief-compulsieve of asthenische persoonlijkheidskenmerken of een voorgeschiedenis van neurotische aandoeningen, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van dit syndroom verlagen en het beloop bemoeilijken, maar deze laatste factoren zijn noch noodzakelijk noch voldoende om het ontstaan ​​van de aandoening te verklaren.

Typische kenmerken zijn onder meer het herhaaldelijk herbeleven van het trauma in opdringerige herinneringen (weerkaatsingen, flashbacks), dromen of nachtmerries die zich voordoen tegen de achtergrond van een aanhoudend gevoel van gevoelloosheid en emotionele saaiheid. Bovendien worden onverschilligheid jegens andere mensen, apathie jegens de omgeving, vreugdeloosheid en het vermijden van activiteiten en situaties die herinneringen aan het trauma kunnen oproepen, gevonden.

In de meeste gevallen treedt een toestand van vegetatieve overmatige opwinding op met een verhoogde waakzaamheid, overmatige schrikreactie en slaapstoornissen. Angst en Depressie worden vaak geassocieerd met de bovenstaande symptomen en kenmerken, en zelfmoordgedachten zijn niet ongebruikelijk. Het begin volgt op een trauma met een latentie die enkele weken tot maanden kan duren.

Het beloop is variabel, maar in de meeste gevallen is herstel te verwachten. In enkele gevallen verloopt de aandoening gedurende vele jaren chronisch en ontwikkelt zich vervolgens tot aanhoudende persoonlijkheidsverandering (ICD-10 F62.0).

Post-traumatische stress-stoornis is geclassificeerd op gebeurtenistype [mod. door):