Cingulotomie is de naam die wordt gegeven aan een chirurgische behandeling van de hersenen De behandeling is ontwikkeld als alternatief voor hersenoperatie of leucotomie in de jaren 1940 en wordt nu alleen in zeer ernstige gevallen van geestesziekte.
Wat is cingulotomie?
Cingulotomie is een vorm van psychochirurgie. Het is een chirurgische procedure die wordt toegepast om de cortex cingularis anterior door te snijden. Cingulotomie werd in de jaren veertig ontwikkeld als alternatief voor hersenoperatie Gehoopt werd dat cingulotomie een psychochirurgische procedure zou zijn met berekenbare bijwerkingen en gevolgen. Sinds hersenoperatie, die tot dan toe was gebruikt, resulteerde in ernstige fysieke en mentale beperkingen bij patiënten, waardoor ze in sommige gevallen levenslang verpleegkundigen werden, werd een alternatieve psychochirurgische ingreep gezocht. Dit werd geïntroduceerd in de vorm van cingulotomie door de Amerikaanse fysioloog John Farquhar Fulton. Fulton introduceerde de cingulotomie bij de Society of British Neurosurgeons in 1947 met de verklaring "als het haalbaar was, zou de cingulotomie een goede plaats hebben in de vorm van een beperkte leukotomie." Fulton verwees verder naar neuroanatoom James Papez, die geloofde dat de cingulate gyrus een belangrijke rol speelt in menselijke emoties.
Functie, effect en doelen
Cingulotomie verving lobotomie in het midden van de 20e eeuw en werd vooral gebruikt om patiënten te behandelen psychose, Depressie, obsessief-compulsieve stoornis en schizofrenie Patiënten met andere neurologische aandoeningen zoals Parkinson, Tourette syndroom, anorexia en epilepsie kwamen ook in aanmerking voor de chirurgische ingreep. Cingulotomie richt zich op de anterieure cingulaire cortex. Dit speelt een essentiële rol bij de regulering van autonome functies van het lichaam, zoals hartslag of bloed druk. Bovendien is de hersenen gebied speelt ook een belangrijke rol in rationele en emotionele processen. Processen zoals besluitvorming en impulsbeheersing worden significant beïnvloed door de cortex cingularis anterior. Interfaces tussen het emotionele en rationele niveau, zoals het belonings- en verwachtingssysteem, worden hier ook substantieel geconditioneerd. Volgens recente neurologische studies kunnen de verschillende functies worden vastgesteld in verdere subniveaus van de cortex cingularis anterior. Tot de jaren 90 van de 20e eeuw verliep de chirurgische ingreep als volgt: eerst wordt een reeks computertomografische scans gemaakt van de patiënt hersenen om een nauwkeurige lokalisatie van de cortex cingularis anterior te verzekeren. Nu worden er een aantal gaten in de patiënt geboord schedel en vervolgens worden speciale elektroden in de hersenen van de patiënt ingebracht. De integriteit van de slagaders en bloed schepen, die essentieel zijn om te overleven, is van het grootste belang tijdens de operatie. Daarom wordt een reeks aanvullende beeldvormende scans over de ingebrachte elektroden genomen voordat de eigenlijke cingulotomie begint. De elektroden worden vervolgens naar de anterieure cingulaire cortex bewogen volgens een precieze route die wordt voorgeschreven door de gemaakte cts en andere beeldvormingsprocedures. Na het bereiken van de cortex anterior cingulate met de elektrode door middel van deze procedure, wordt de elektrode verwarmd tot ongeveer 75-90 ° C. Het resulterende letsel wordt vervolgens gebruikt als een doelwit voor de beeldvorming van de cortex cingularis anterior. De resulterende laesie dient nu als een centraal punt waarrond verdere laesies in het gebied worden ingebracht. Het gebruik van MRI heeft de precisie van cingulotomie verbeterd. Omdat MRI niet alleen veel nauwkeurigere informatie geeft over de locatie van het hersengebied, maar ook differentiatie van de celsamenstelling mogelijk maakt, wordt de te opereren grijze materie beter geïdentificeerd. Hierdoor worden onnodige laesies grotendeels vermeden. Een ander voordeel voor cingulotomie is het gamma-mes of gamma-mes. Deze methode maakt gebruik van gerichte radiologische straling om door het hersenweefsel te snijden en elimineert veel van de complicaties van conventionele cingulotomie. Door het snijden van de cortex cingularis anterior kunnen veel psychische stoornissen vooral obsessief-compulsieve stoornis en Depressie, kan worden geëlimineerd. De resultaten blijken echter zeer radicaal te zijn, aangezien er naast de gecontroleerde verwijdering van de psychische stoornis tal van oncontroleerbare bijwerkingen en gevolgen zijn. Ernstige persoonlijkheidsveranderingen en permanente immobilisatie zijn slechts de meest voorkomende latere klachten van patiënten. Vanwege de ontwikkeling van effectief psychotrope geneesmiddelenis het aantal psychochirurgische ingrepen significant afgenomen. Bovendien is de samenleving zich sinds de jaren vijftig steeds meer bewust geworden van de gevaren en bijwerkingen, wat een afname van interventies verder bevordert.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Omdat cingulotomie een onomkeerbare verandering in het menselijk karakter veroorzaakt en er talrijke bijwerkingen en gevolgen kunnen optreden, wordt de procedure in de 21e eeuw op uiterst beperkte basis toegepast. Milde bijwerkingen zijn beschreven als misselijkheid, incontinentie, braken en hoofdpijn in de eerste dagen na de operatie. Naast milde bijwerkingen treden er echter onomkeerbare gevolgen op die niet van tevoren kunnen worden beoordeeld. Patiënten lijken vaak achterlijk en kinderlijk of anderszins opvallend. Hydrocephalus kwam voor bij twee procent van de waargenomen patiënten. Er ontstaat een aanhoudende desinteresse in de wereld en het leven zelf en veel patiënten verdrinken in huiskamers. Er treedt een permanente immobilisatie van de patiënten op, die anders alleen door sterk zou kunnen worden bewerkstelligd psychotrope geneesmiddelen Zelfs als sommige patiënten zich positief uiten over de toestand van permanente immobilisatie, is het de vraag of de gevestigde toestand echt als een verbetering kan worden beschouwd. Bovendien komen de ernstige persoonlijkheidsveranderingen van de getroffenen ook vaak voor voorwaarde het leven in het gezin en de samenleving naar het negatieve.
