De behandeling van Lyme is lang en moeilijk. Vooral in de vroege stadia van de infectie is er nog de mogelijkheid om de infectie onder controle te krijgen. In de gevorderde stadia 2 en 3, waarin eerst een verspreiding van de ziekteverwekker in het lichaam en uiteindelijk een chronificatie van de ziekte plaatsvindt, is de effectiviteit van een behandeling omstreden.
Aangezien Lyme-borreliose - een vorm van borreliose die wijdverspreid is in Europa, vooral op het noordelijk halfrond - een infectie is met de bacterie Borrelia burgdorferi, is antibiotische therapie het meest veelbelovend bij de mens. De meest voorkomende drager van Lyme in Duitsland is het vinkje. Hoewel men vermoedt dat muggen en dazen ook Borrelia burgdorferi overdragen, is de transmissiesnelheid verre van zo hoog.
Na de beet door een geïnfecteerde teek vormt zich binnen de incubatietijd van 2-4 weken een zogenaamde reizende uitslag, ook wel erythema migrans genoemd, wat een huiduitslag na de tekenbeet. Dit wordt beschouwd als bewijs van een Borrelia-infectie, maar wordt helaas vaak niet als zodanig herkend. Pas in dit vroege stadium is de infectie relatief eenvoudig te behandelen: het RKI (Robert Koch Institute) adviseert behandeling met tetracyclines zoals Doxycyclin®.
Aangezien Doxycyclin® gecontra-induceerd is bij kinderen en zwangere vrouwen, amoxicilline® of cefuroxime® wordt gebruikt. Tetracyclines zijn een groep van antibiotica die de synthese van bacteriën van bacterieel DNA. Ze koppelen zich aan de bacterie eiwitten die eiwitten uit het DNA maken en hun bindingsplaatsen blokkeren.
Dit leidt tot een blokkering in de synthese van de bacteriën, en de toevoer van bacteriën wordt afgesneden. De bacteriën reeds geproduceerd worden door het lichaam zelf vernietigd immuunsysteem. Antibiose moet gedurende 4 weken in de vroege stadia worden toegediend en voor behandeling in de late stadia gedurende meer dan 4 weken.
Profylactische toediening van antibiotica na a tekenbeet wordt niet aanbevolen. Amoxicilline® en Cefuroxim® worden gebruikt bij kinderen en zwangere vrouwen. Beiden remmen de verknoping van de bacteriewandcomponenten, waardoor de bacteriewand vergaat, zonder welke de bacteriën niet meer kunnen functioneren.
Sinds allergieën voor individuen antibiotica kan ook bestaan, de therapie is al geprobeerd met veel verschillende antibiotica. In onderzoeken is het therapiefalen van het individu antibiotica is gekwantificeerd in het bereik van 10-50%. Dit betekent dat bij 10-50% van de patiënten het gebruikte antibioticum geen detecteerbaar effect had en op een ander antibioticum moest worden overgeschakeld. Dit toont enerzijds aan hoe moeilijk therapie is in vergevorderde stadia, en anderzijds hoe belangrijk het is om zo vroeg mogelijk met de therapie te beginnen.
Kosten
De kosten voor een Lyme behandeling hangt sterk af van het stadium van de ziekte. Het lijkt logisch dat een antibioticumtherapie van 4 weken minder kostenintensief is dan de behandeling van een fulminante Borrelia-infectie in het late stadium. Terwijl de kosten voor een antibioticakuur van 4 weken rond de 50 € liggen, zijn de kosten voor de zorg voor een ernstig gehandicapte patiënt met verlammingsverschijnselen na neuroborreliose 100 keer hoger.
Aangezien de late gevolgen van een Borrelia-infectie voor de mens zeer divers kunnen zijn enerzijds en zeer ernstig anderzijds, is het belangrijk om zo vroeg mogelijk met de therapie te beginnen. Een bloed Test door middel van serologie kost meer dan 100 € en wordt daarom niet als een vast bedrag besteld. Veel meer zijn er een aantal andere ziekten die veel waarschijnlijker zijn dan de ziekte van Lyme, die nadelig kunnen zijn voor een met Borrelia geïnfecteerde persoon, aangezien ze meestal als eerste worden uitgesloten.
