De botanische naam van gewone pijnboomkruid is Dioscorea communis. Als synoniem wordt het ook Tamus communis L genoemd. De klimplant komt uit de yamfamilie van planten (Dioscoreaceae). Ondanks de lichte toxiciteit van de plant, vindt het toepassing in kruidengeneeskundeonder andere, en wordt gebruikt tegen verschillende aandoeningen.
Voorkomen en cultiveren van het gewone pijnkruid.
Ondanks de lichte toxiciteit van het gewone pijnkruid, vindt het toepassing in kruidengeneeskundeonder andere, en wordt gebruikt tegen verschillende aandoeningen. De naam van de plant komt van het Oudhoogduitse woord "smerte", wat "scherp" betekent. Lokale namen van gewone smerte zijn pijnlijke wortel, stokwortel, vuurwortel, gewone smerte of echte smerte. De planten zijn eenzaadlobbig en tweehuizig. Ze worden ook wel tweehuizig genoemd. Painroot heeft ondergrondse knollen en de stengels van de plant kunnen groeien tot vier meter lang. Hun vorm is vertakt en gestreept en ze hebben geen enkele puberteit. Ze zijn kaal. De bladeren daarentegen zijn afwisselend, ongedeeld en hebben een lange bladsteel. De bladeren zijn hart--vormig en zij groeien tot 20 centimeter lang en 16 centimeter breed. Ze zijn ook puntig, met hele randen en glanzend. Hun kleur is donkergroen en hun vertakking is netvormig. De bloeiwijzen van het gewone pijnkruid groeien in clusters. Ze zijn oksel en drietandig. Hun kleur is groengeel en ze worden wel zes millimeter groot. De mannelijke bloemen hebben een urnvormig bloemdek met zes gelijke punten. De vrouwelijke bloemen hebben daarentegen zes smalle en veel kleinere knobbels. De vruchten van het gewone pijnkruid zijn rood van kleur. In zeldzame gevallen worden ook gele bessen gevonden. Ze hebben een diameter van ongeveer elf millimeter en bevatten maximaal zes zaden. In Europa is het de enige soort van de Dioscoreaceae-familie. Het wordt onder meer gevonden aan de Hoge- en Bovenrijn en aan het Bodenmeer. Anders wordt de plant gevonden in mediterrane landen en die van de Atlantische Oceaan. Het is ook te vinden in Iran. De belangrijkste habitat van de plant zijn heggen en struiken. Maar het is ook te vinden aan de rand van loofbossen. Zijn favoriete bodem is voedselrijk en vers. Daar kan het een hoogte bereiken van wel drie meter. Tussen mei en juni draagt de rechtse klimmer bloemen, die zowel vrouwelijk als mannelijk kunnen zijn.
Effect en toepassing
De bessen van pijnkruid zijn door hun kleur erg opvallend in struiken. Toch mogen ze niet gegeten worden, omdat ze sterk branden in de mond en zijn giftig. Dit is waar de in de volksmond gebruikte naam vuurwortel vandaan komt. Om deze reden mag pijnkruid alleen als remedie in verdunde vorm worden gebruikt. Anders kan het bij uitwendig gebruik ernstige irritatie veroorzaken. Voor intern gebruik moeten in ieder geval worden gebruikt bij de meeste kant-en-klare preparaten of homeopathische mengsels. Het wordt sterk afgeraden om uw eigen mengsel te maken met delen pijnkruid. In de geneeskunde wordt voornamelijk de wortel gebruikt. De plant bevat slijm en histamine-achtige irriterende stoffen. In aanvulling op, alkaloïden en de glycosiden gracilline en dioscine zijn detecteerbaar. Bovendien bevat het kruid saponinen, calcium oxalaat, fenantreenderivaten en diosgenine. Om bovengenoemde redenen is pijnkruid best lastig te gebruiken. Het mag in geen geval vers en rauw worden gebruikt. Het giftige effect manifesteert zich na het eten door a brandend gevoel in de mond, die meestal wordt gevolgd door braken en diarree Bij kinderen kunnen slechts twee bessen gastro-intestinaal veroorzaken ontsteking Afhankelijk van het externe huid irritatie, blaren kunnen ook voorkomen. Dit komt door de calcium oxalaten en de huid irriterend hierboven vermeld. Bij ernstige vergiftiging dient onmiddellijk een arts te worden geraadpleegd. In milde gevallen spoelen mond Met water is voldoende de toepassing van actieve kool in geval van irritatie van het spijsverteringsstelsel.
Gezondheidsbelang, behandeling en preventie.
In het verleden gebruikten genezers de wortel van pijnkruid voor kneuzingen en kneuzingen. Het moest de symptomen verlichten en de getroffen gebieden helpen genezen. Verse wortelschijfjes werden gebruikt om reuma te behandelen ontsteking Dit gold vooral voor gewrichten, die werden ingewreven met het exsuderende sap. Echter, vanwege de sterke huid-irriterend effect, deze methode wordt tegenwoordig niet meer gebruikt. Vermoedelijk veroorzaakte de irritatie de ontsteking zelf, waarna het met andere middelen zou kunnen worden bestreden. tevens de pijn wortel, vergelijkbaar met de yam, bevat diosgenin. Dit is een stof die lijkt op progesteron Dit is een hormoon van het vrouwelijk organisme en daarom nieskruid zou ook moeten helpen tegen PMS (premenstrueel syndroom) en menopauze symptomen Deze effectiviteit is echter nog niet bevestigd en er is geen melding van gemaakt in de overlevering. In homeopathische doses, nieskruid heeft verschillende genezende effecten. Tegenwoordig wordt het nog steeds tegen gebruikt constipatie Het effect is te wijten aan de geringe toxiciteit. Bovendien kan het extern worden gebruikt voor jicht en reumatiek In lage doseringen stimuleert het de circulatie en irriteert de huid. Afhankelijk van de klacht en ziekte kan dit effect worden benut. Bovendien is pijnkruid diuretisch en kan zo andere gifstoffen uit het lichaam spoelen. Bovendien moet het veel worden gedronken om een mogelijk vochttekort te compenseren of te voorkomen. Het heeft ook een hemolytisch effect, dat wil zeggen, het lost op bloed Voor nauwkeurigere toepassingsgebieden in gemengde afgewerkte preparaten, de bijsluiter moet worden bestudeerd of deskundigen moeten worden geraadpleegd.
