Therapie
Typisch voor koorts vanwege stress is dat de normaal gebruikte middelen om koorts te verlagen minder effectief zijn dan normaal voor deze specifieke vorm van koorts. Daarom moeten andere therapeutische benaderingen worden toegepast die niet op gericht zijn koorts maar op psychologische stress. De behandeling bestaat dan - vergelijkbaar met een angst- en paniekstoornis - uit therapie en indien nodig het toedienen van medicatie. De gebruikte medicijnen zijn meestal kalmerende middelen, dwz medicijnen die een kalmerend of angstverlichtend effect hebben. Medicamenteuze therapie mag alleen worden gebruikt in acute gevallen waarin psychotherapie anders niet mogelijk is of wanneer het te voorzien is dat de stress die het heeft veroorzaakt binnenkort voorbij zal zijn.
Duur
Fever, die wordt veroorzaakt door psychologische stress, zal aanhouden zolang de stress aanwezig is in het leven van de getroffen persoon. Men moet er rekening mee houden dat men de eigen stress niet altijd als zodanig ervaart: de onderdrukking van het stressgevoel kan al de oorzaak van de koorts zijn, aangezien een gebrek aan bewuste omgang vaak de eerste stap is naar somatisering, dat wil zeggen de projectie van stress op het fysieke niveau. Stress kan natuurlijk niet altijd consequent worden vermeden.
Als koortsige temperaturen echter al het gevolg zijn van stress, moet op zijn laatst een stressvrije levensstijl worden overwogen. Dienovereenkomstig zou de lichaamstemperatuur uiterlijk na een week moeten zijn gedaald tot een fysiologische waarde. Als dit niet het geval is, moet met medische hulp worden gezocht naar een andere mogelijke oorzaak van de aanhoudende koorts.
Koorts door stress bij baby's
Tot dusver is er weinig bewijs dat zelfs kleine kinderen of zelfs baby's koorts kunnen krijgen door stress. Theoretisch is het mogelijk - maar dan moet er een lange en intensieve stress aan vooraf zijn gegaan, die deze kinderen vervolgens overbrengen naar het fysieke niveau. Aangezien het bij volwassenen al een uiterst zeldzaam verschijnsel is, moet de diagnose bij kinderen met nog grotere voorzichtigheid worden gesteld. Er zijn ook veel verschillende ziekten die worden ervaren bij jeugd.
Hier is het daarom noodzakelijk om elke organische oorzaak grondig te onderzoeken, aangezien deze in geval van twijfel moet worden gecontroleerd of behandeld. Pas als alle andere, bijzonder besmettelijke oorzaken zijn opgehelderd en een bron van stress in het leven van de getroffen persoon is vastgesteld, mag de behandeling van stresskoorts plaatsvinden. Hier ziet men echter af van medicamenteuze therapieën, maar past men sociaal-psychologische maatregelen toe.
