Tinea pedis, tinea pedum, voetmycose, voetschimmel, dermatofytinfectie van de voet
Definitie
A voetschimmel, tinea pedis, is een gewoonlijk langdurige infectie van de interdigitale ruimten tussen de tenen, de voetzolen en, in ernstige gevallen, de achterkant van de voet met een draadschimmel (dermatofyt). Dermatofyten vallen vooral de huid en de aanhangsels ervan aan, zoals haar en nagels. Als ook een of meer nagels op de tenen zijn aangetast, spreekt men aanvullend van een nagel schimmel. Ongeveer elke derde persoon in de geïndustrialiseerde landen wordt getroffen door een voetschimmel infectie, waarbij mannen vaker aan de ziekte lijden dan vrouwen. Wat zijn de tekenen van voetschimmel?
Verschillende soorten
De voetschimmel ziekteverwekkers zijn te klein om met het blote oog te zien. Er zijn echter typische symptomen die de diagnose van voetschimmel kunnen bevestigen. Zodra de filamenteuze schimmels de bovenste huidlaag (het stratum corneum) binnendringen, verspreiden ze zich daar en breken de keratine (de hoornachtige substantie) van de huid af.
Er ontstaat een lokale ontstekingsreactie. Er zijn verschillende vormen van voetschimmel, die elk verschillende symptomen hebben.
- Dyshidrotisch type: op de voetboog en aan de randen van de voet zitten kleine blaren gevuld met een troebele vloeistof.
De bellen hebben een draadtrekkende inhoud. Ze barsten niet open, maar genezen onder een schilferige korst. De typische symptomen van dit type voetschimmel zijn hevige jeuk en een gevoel van spanning aan de rand en de voetboog.
Als de ziekte aanhoudt, is het mogelijk dat oude en nieuwe blaren en roos naast elkaar bestaan. Dit resulteert in een kleurrijk beeld van huidveranderingen. Zodra er grote blaren ontstaan, spreekt men van het bulleuze type.
Dyshidrose komt uit het Grieks en betekent slecht / slecht zweet. In tegenstelling tot eerdere aannames, is aangetoond dat er geen verband bestaat tussen de blaarvorming huidveranderingen en de functie van de zweetklieren.
- Interdigitaal type: interdigitaal betekent vertaald tussen de tenen. Vooral de ruimte tussen de tenen van de 3e en 4e of de 4e en 5e teen wordt beïnvloed door de bijzonder kleine afstand.
Deze vorm is het meest voorkomende type voetschimmelinfectie. In het begin wordt de bovenste huidlaag doorweekt. Als men de tenen spreidt, kan men een grijswitte, gezwollen huid van de teen tussenruimte herkennen.
Zodra de doorweekte huid loslaat, zijn huilende oppervlakkige verwondingen en diepere scheuren te zien. De onderkant van de gezwollen huid wordt rood en uiteindelijk treedt schilfering van de huid op. Dit kan leiden tot een extra infectie van de getroffen gebieden bacteriën, resulterend in een onaangename voetgeur.
Het interdigitale type kan heel lang bestaan zonder opgemerkt te worden en zich dus verder verspreiden. Als er meer zweten van de voeten is, ontstaat er een sterke jeuk in de interdigitale ruimte tussen de tenen. Het grote gevaar van het interdigitale type voetschimmel is de roos.
De kleine verwondingen vormen een goed toegangsportaal voor de bacteriën.
- Plaveisel-hyperkeratotisch type: de vaak voorkomende vorm gaat aanvankelijk gepaard met een zeer fijne droge schilfering op slechts licht rode, ontstoken grond. Als het voorwaarde aanhoudt gedurende een langere periode, focale, duidelijk gedefinieerde, schilferige, overmatig verhoornde delen van de huid (hyperkeratose) kan gebeuren. Ze gaan vaak gepaard met kleine huidscheurtjes (rhagades).
Deze vorm komt vooral voor aan de randen van de voeten, tenenpunten en hielen.
- Moccasin-type: dit is een overwegend droge, verspreide schilfering, die rust op witachtige of slechts licht rode plekken. Het komt voornamelijk voor op de hele voetzool in de vorm van een mocassin. Een ander belangrijk teken van deze vorm van voetschimmel is de betrokkenheid van de nagels.
- Oligosymptomatisch type: bij deze vorm van voetschimmel treden verschillende symptomen tegelijkertijd op. Er is een lichte roodheid van de ruimtes tussen de tenen en overmatige verhoorning van de huid met bijbehorende fijne schilfering. Het heeft vooral invloed op de hielen en randen van de voet.
