Psycholytisch psychotherapie is een zeer controversiële psychotherapeutische behandelmethode. Daarin krijgt de patiënt psychotrope stoffen met geestverruimende effecten.
Wat is psycholytische psychotherapie?
Psycholytisch psychotherapie is een van de psychotherapeutische behandelmethoden. Het is ook bekend als psycholytisch therapie, psychedelische therapie, psycholyse of met behulp van middelen psychotherapie In deze controversiële procedure, die niet zelden illegaal plaatsvindt, dient de therapeut psychotrope stoffen toe aan patiënten die hun bewustzijn veranderen om te helpen bij de behandeling. De psychische verandering zou resulteren in een versoepeling van de psychologische afweer om onderdrukte gevoelens naar de oppervlakte te brengen. De methode van psycholytische psychotherapie vindt zijn oorsprong in het sjamanisme van de prehistorie, waarbij meestal psychedelische stoffen werden gebruikt. Onder de medeoprichters van psycholyse waren de Duitsers psychiater Hanscarl Leuner (1918-1996) en de Tsjechische arts Stanislav Grof. Grof, medeoprichter van de transpersoonlijke psychologie, nam deel aan studies aan het Psychiatrisch Onderzoekscentrum in Praag, de Tsjechische hoofdstad, waar hij onderzoek deed naar psychedelische drugs zoals LSD In 1943 ontdekte de medische gemeenschap de therapeutische effecten van Lysberg-zuur-diethylamide (LSD), dus werd het uiteindelijk aanbevolen voor gebruik in de psychiatrie om "de ziel los te maken" tijdens analytische psychotherapie. In de jaren vijftig en zestig werd de psycholytisch-psychedelische methode ontwikkeld door Leuner en andere psychotherapeuten. Echter, LSD werd ook berucht als medicijn voor het vergroten van het bewustzijn en als een zogenaamd waarheidsmedicijn in de context van geheime onderzoeksprojecten van de Amerikaanse geheime dienst CIA. Dus in 1966 hallucinogeen drugs zoals LSD werden in de Verenigde Staten verboden. Door een speciale vergunning konden sommige artsen echter psychotherapie uitvoeren met LSD en MDMA, ook wel bekend als extase.
Functie, effecten en doelen
Psycholytische psychotherapie is gebaseerd op het ondersteunen van psychologische behandeling via de administratie van psychedelisch drugs Naast LSD omvatten deze psychedelica extase, mescaline, psilocybine en dissociatieven zoals ketamine en zelfs heroïne Vanwege wettelijke beperkingen zijn deze middelen echter moeilijk te gebruiken. Daarom is psycholytische psychotherapie ook zeer controversieel. In moderne tijden wordt het voornamelijk uitgevoerd in Zwitserland, waar uitzonderlijke vergunningen beschikbaar zijn. Er zijn echter ook tal van illegale therapieën waarbij groepssessies worden gehouden. De term psycholyse betekent zoiets als "het losmaken of losmaken van de ziel". Het losmaken wordt verondersteld te gebeuren door het toedienen van psychedelische middelen om op deze manier een "piekervaring" voor de patiënt te bewerkstelligen. Bij aanvang van de behandeling krijgt de patiënt echter een klassiek individu of groep therapie zonder de inname van psychedelische stoffen. In het verdere verloop van therapie, wordt er dan een sessie gehouden waarin hij een passende substantie krijgt. Met behulp van de psychoactieve of hallucinogene middelen brengt de therapeut de patiënt in een toestand van bedwelming. Het doel van deze procedure is om inhoud aan het licht te brengen waarvan de getroffen persoon niet op de hoogte is. Hiervoor kunnen de verschillende stoffen ook met elkaar gecombineerd worden. Door deze procedure probeert de therapeut het mentale systeem te activeren en onderdrukte factoren te verwerken. Volgens de Zwitserse beroepsvereniging SÄPT slikt de patiënt de twijfelachtige middelen niet dagelijks. In plaats daarvan ontvangt hij ze slechts een paar keer in de loop van meerdere jaren van behandeling in het kader van therapeutische kernpunten. De arts maakt onderscheid tussen twee soorten medicijnen. Extasevergroot bijvoorbeeld de bereidheid om te communiceren. Het kan ook een angstverlichtend effect hebben waardoor de patiënt zich kan openen. Hallucinogenen zoals psilocybine of LSD zijn geschikt om onbewuste conflicten te activeren. Ernstige psycholytische psychotherapie is echter geen op zichzelf staande therapeutische procedure, maar vindt altijd plaats in het kader van conventionele psychotherapeutische behandelingen. Het kan daarom niet bestaan uit slechts één weekendseminarie. In verschillende onderzoeken toonden psychedelische stoffen therapeutisch succes wanneer ze ingebed waren in conventionele psychotherapie en onder strikt medisch toezicht. De toepassingsgebieden zijn onder meer posttraumatisch spanning stoornissen en existentiële angst. In Duitsland worden psychedelische stoffen anders beoordeeld. Terwijl ketamine is een goedgekeurd medicijn, ecstasy, LSD, psilocybine en mescaline worden in dit land niet als verhandelbaar beschouwd. Psycholytische psychotherapie is in de Bondsrepubliek niet als illegaal geclassificeerd, maar de administratie van extase, LSD of heroïne in zijn context is duidelijk illegaal.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
De gevaren van het gebruik van psychoactieve stoffen bij psycholytische psychotherapie worden als hoog beschouwd. Deze middelen mogen dus onder geen enkele omstandigheid onafhankelijk worden ingenomen en vereisen deskundige medische begeleiding. Maar zelfs dan zijn er verschillende gevaren. De patiënt kan bijvoorbeeld afhankelijk worden van de therapeut vanwege zijn of haar psychologische toegankelijkheid en sensibilisatie. Een ander risico is een onjuiste behandeling door de therapeut. In 2009 vonden in Berlijn verschillende vergiftigingen met dodelijke afloop plaats tijdens psycholytische psychotherapie die illegaal werd vastgehouden. Verantwoordelijk hiervoor was de dokter, die ook onder invloed was van de psychedelische middelen, omdat hij de patiënten een overdosis toediende. Bovendien kan de zuiverheid van de medicijnen niet altijd worden gegarandeerd, wat ook het risico op vergiftiging met zich meebrengt. Een ander probleem is het misbruik van psycholytische psychotherapie door charlatans en valse genezers, die tijdens hun sessies regelmatig drugsreizen organiseren. Deze praktijk bedreigt patiënten met ernstige volksgezondheid problemen. Onjuiste therapiemethoden vormen daarom vaak een groter gevaar dan psychoactieve stoffen.
