Ontwikkeling van acupunctuur buiten China
Buiten China, acupunctuur en TCM (Traditioneel Chinees Medicijn) bereikte Japan via Korea in ongeveer 600 na Christus. De monnik Zhi Cong bracht bijvoorbeeld boeken mee van China naar Japan. In het westen werden de eerste rapporten bekend in de 14e eeuw na Christus via Marco Polo.
Maar pas in 1657 publiceerde de Nederlandse arts Jakob de Bondt een werk over de natuurlijke historie en geneeskunde van Oost-Azië (Willem Piso's werk "De utriusque Indiae"). De voorwaarde "acupunctuur”Werd uiteindelijk bedacht door de jezuïetenmonniken in Peking in de 17e eeuw. In 1683 schreef Willem Ten Rhyne een gedetailleerde verhandeling over de klinische effecten van naaldpriktherapie en het systeem van paden, dat hij ten onrechte interpreteerde als bloed schepen.
In 1712 schreef Engelbert Kaempfer over de therapie van pijn in de buik en hielp acupunctuur om meer aandacht te krijgen. Zowel Ten Rhyne als Kaempfer schreven hun rapporten op basis van onderzoek in Japan. Sommigen van hen kenden de fundamentele verschillen met de Chinese therapie niet eens.
In 1809 werden de eerste klinische onderzoeken naar acupunctuur uitgevoerd door de Parijse arts Louis Berlioz, en het werd bijna uitsluitend gebruikt in pijn therapie. In de decennia die volgden ontstond in Parijs een echte "acupunctuureuforie". De eerste Duitse publicatie over acupunctuur was in 1824 via een vertaling van "A Treatise on Acupuncture" door de Engelsman James M. Churchill.
Andere bekende namen die acupunctuur hielpen om nieuwe onderscheidingen te verwerven in Europa: De la Fuye, Chamfrault en vervolgens de Vietnamees Nguyen van Nghi, die in Frankrijk woonde, terwijl in de Duitstalige landen vooral Heribert Schmidt, Gerhard Bachmann, Erich Stiefvater en later zette Manfred Porkert zich in voor acupunctuur en TCG (Traditioneel Chinees Medicijn). In Amerika en Canada waren het vooral de Chinezen in het buitenland die hielpen bij de verspreiding van TCM (Traditioneel Chinees Medicijn), maar daarna China opende zijn deuren voor buitenlanders in de jaren tachtig, een heel nieuw tijdperk van TCM werd ingeluid in het Westen, vooral met betrekking tot kruidentherapie. Tegenwoordig reizen veel TCG-studenten naar het Middenrijk om direct bij de wortels van TCG te leren.