Verlangen: oorzaken, wat te doen?

Kort overzicht

• Oorzaken: tekort aan voedingsstoffen/energie (bijv. na fysieke of mentale inspanning, lange eetpauzes, tijdens groeifasen), mentale of fysieke ziekte (bijv. diabetes, hyperthyreoïdie, eetstoornissen)
• Behandeling: Regelmatige, uitgebalanceerde voeding, voldoende slaap, stress en verveling vermijden. Pathologische oorzaken vereisen medische behandeling. Bittere stoffen, alternatieve geneeswijzen
• Wanneer moet u een arts raadplegen? Zwangerschap, borstvoeding of groeifase; constant hongergevoel ondanks voldoende voedselinname, psychische aandoeningen
• Diagnostiek: medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek, laboratoriumwaarden, behandeling

Wat is een vraatzuchtige honger?

Hunkering is een bijzondere vorm van honger. Het komt plotseling op en je kunt er vaak niet tegen – in tegenstelling tot normale honger, die langere tijd kan aanhouden. Hunkeren veroorzaakt een bijna oncontroleerbare drang om snel iets te eten. Het verlangen naar zoet, zout of vet voedsel drijft de getroffenen ertoe om te eten – ongeacht hoe laat het is (zelfs 's nachts) of waar ze zich ook bevinden.

Wat is honger?

Het hongergevoel ontstaat door een complex proces waarbij verschillende stukjes informatie (bijvoorbeeld boodschappersubstanties, zintuiglijke waarnemingen) in de hersenen samenkomen. Relevante hersengebieden zijn hierbij de honger- en verzadigingscentra in de hypothalamus (onderdeel van het diencephalon). De hersenen evalueren de binnenkomende informatie en reguleren vervolgens, indien nodig, de balans tussen energieverbruik en voedselinname – als er een energietekort is, wordt het hongergevoel geactiveerd.

Sommige mensen hebben echter voortdurend honger; deze regulerende mechanismen zijn bij hen verstoord. In sommige gevallen komen ziekten zoals obesitas of boulimie voor.

Bloedsuikerspiegel – de hongerregulator

Bloedsuikerspiegel – dat wil zeggen het glucosegehalte in het bloed – speelt een centrale rol bij het reguleren van honger en dus ook onbedwingbare trek. Glucose (dextrose) is een enkelvoudig koolhydraat en de belangrijkste energiebron van ons lichaam. Het wordt ofwel onmiddellijk omgezet in energie, ofwel aanvankelijk opgeslagen in de cellen in de vorm van glycogeen. Hoe minder glucose in het bloed circuleert (dwz hoe lager de bloedsuikerspiegel), hoe groter het hongergevoel of zelfs de hunkering.

Eenvoudige koolhydraten worden snel gemetaboliseerd. Ze zorgen er dus voor dat de bloedsuikerspiegel snel stijgt, maar ook snel weer daalt. Ze omvatten onder meer:

• Dextrose (glucose)
• Tafelsuiker (sucrose)
• honing
• Chocolade en andere zoetigheden
• Witte meelproducten (gebak, pasta)

Complexe koolhydraten zijn moeilijker af te breken in hun componenten, maar zijn veel effectiever in termen van energiebalans. De bloedsuikerspiegel stijgt bij gebruik niet zo snel en daalt daarna langzamer weer. Dit betekent dat het lichaam gedurende een langere periode van de energiebron wordt voorzien – u voelt zich langer vol na het eten van complexe koolhydraten. Geschikte voedingsmiddelen om onbedwingbare trek te bestrijden zijn daarom bijvoorbeeld

• Volkorenproducten (muesli, gebak, pasta)
• Peulvruchten (linzen, bonen)
• Groenten, fruit

Gevoel van volheid – te langzaam voor onbedwingbare trek

Bovendien triggeren bepaalde voedingscomponenten signalen naar de hersenen – vooral bepaalde eiwitbouwstenen (aminozuren) en bouwstenen van vetten (vetzuren). Deze signalen vertellen de hersenen: “Ik zit vol.”

Als we hongerig zijn, consumeren we vaak in zeer korte tijd zeer grote hoeveelheden voedsel. De hersenen en het lichaam zijn vaak niet snel genoeg om deze eetaanvallen op tijd te beteugelen. Het gevoel van volheid krijgt niet de kans om op tijd te bezwijken; zodra het zich voordoet, hebben we al veel meer gegeten dan nodig zou zijn geweest om onze trek te stillen. Het is daarom raadzaam om langzaam te eten, zelfs als u honger heeft.

Wat zijn de oorzaken van hunkeren naar?

onschuldige oorzaken

Als het lichaam belangrijke voedingscomponenten mist die het nodig heeft om energie te produceren, signaleert het dit soms met een hongerige eetlustaanval. Dergelijke occasionele verlangens zijn effectief als het lichaam ze gebruikt om een ​​tekort aan voedingsstoffen te voorkomen. Het verlangen naar voedsel kan vooral optreden in tijden van verhoogde energiebehoefte, bijvoorbeeld tijdens de zwangerschap of de groeifase.

Over het geheel genomen heeft een hongergevoel als onschadelijk lichaamssignaal voor een gebrek aan voedingsstoffen of energie onder andere de volgende oorzaken:

• Lange pauzes tussen de maaltijden
• Lichamelijke inspanning (bijvoorbeeld sporten, lichamelijk werk)
• Mentale inspanning (bijvoorbeeld urenlang geconcentreerd werken)
• Gebrek aan slaap
• Zwangerschap
• Borstvoeding
• Groeifasen (voor adolescenten)

Lichamelijke ziekten als oorzaak

Als u geplaagd wordt door een voortdurend hongergevoel met oncontroleerbare eetaanvallen, is het raadzaam een ​​arts te raadplegen. Dit komt omdat onbedwingbare trek soms een gevaarlijk teken is van stofwisselingsstoornissen of hormonale ontregeling, zoals

• suikerziekte (diabetes mellitus)
• Hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie)
• leverziekten
• Stofwisselingsziekten waarbij boodschapperstoffen voor het verzadigingsgevoel verstoord zijn (bijv. obesitas)
• Ziekte van Addison (zeldzame hypofunctie van de bijnier: symptoom van hunkeren naar zout)

Psychische aandoeningen als oorzaak

De psyche en aangeleerd of gewoontegedrag spelen ook vaak een rol bij het hunkeren naar. Een stukje chocolade na het eten of tijdens het televisiekijken roept bij veel mensen een prettig gevoel op. Het grijpen naar een doos koekjes heeft de taak om (zogenaamd) de zenuwen te kalmeren in tijden van stress, en een zoet dessert na een maaltijd hoort daar “gewoon bij”.

In sommige gevallen zijn regelmatige trekjes een symptoom van ernstige geestelijke gezondheidsproblemen en ziekten zoals eetstoornissen:

• Anorexia nervosa: Patiënten vermijden de voedselinname zoveel mogelijk en onthouden zich voornamelijk van calorierijk voedsel. Uit angst om aan te komen, sporten ze vaak overmatig en/of gebruiken ze laxeermiddelen. Wanneer het gewicht erg laag is, reageert het lichaam vaak met hunkeren naar voedsel en eetbuien.
• Boulimia (boulimia nervosa): Bij deze ziekte, ook bekend als ‘eetbuistoornis’, krijgen patiënten regelmatig last van eetbuien, waarbij ze grote hoeveelheden voedsel consumeren. Ze gaan dan overgeven of nemen andere maatregelen om de verbruikte calorieën kwijt te raken (bijvoorbeeld door het nemen van laxeermiddelen).
• Eetbuistoornis: Dit verwijst naar terugkerende eetbuien waarbij patiënten in korte tijd grote hoeveelheden voedsel eten; ze hebben het gevoel dat ze moeten blijven eten, maar nemen, anders dan bij boulimia, zelden maatregelen om hun gewicht onder controle te houden.

Andere oorzaken van onbedwingbare trek

Bovendien zijn de volgende oorzaken andere mogelijke triggers voor onbedwingbare trek:

• Stress, intense emoties
• diëten
• migraine
• Premenstrueel syndroom (PMS)
• Worminfecties (bijvoorbeeld lintworm)
• Alcoholverslaving
• Cannabisgebruik
• Medicijnen (bijvoorbeeld psychofarmaca)
• Glutamaat (smaakversterker)

Wat te doen tegen onbedwingbare trek?

Veel patiënten vragen zich af: hoe kan ik de hunkering naar zoet, zout of vet voedsel stoppen?

Je kunt de hunkering die wordt veroorzaakt door een tekort aan voedingsstoffen vermijden door ze überhaupt te voorkomen of door ze zo snel mogelijk te bevredigen.

Verlangen naar bijvoorbeeld kaas, noten, eieren, vis of vlees duidt niet noodzakelijkerwijs op een specifiek tekort.

De eerste regel om onbedwingbare trek te voorkomen is het eten van een regelmatig en uitgebalanceerd dieet. Kies 's ochtends, tijdens de lunch en 's avonds voor voedsel van hoge kwaliteit dat het energiedepot van het lichaam gedurende een langere periode vult. Denk hierbij aan volkorenproducten, groenten en fruit, maar ook aan peulvruchten (linzen, bonen, enzovoort).

De volgende tips helpen ook om onbedwingbare trek te voorkomen:

• Neem de tijd om te eten en eet het niet te snel op. Dit geeft je lichaam de tijd om een ​​vol gevoel te ontwikkelen.
• Krijg genoeg slaap. Verschillende wetenschappelijke onderzoeken hebben bewijs geleverd voor een verband tussen slaapgebrek en gewichtstoename en obesitas.
• Probeer zowel stress als verveling te vermijden. Leer bijvoorbeeld ontspanningstechnieken zoals yoga of progressieve spierontspanning of ga wandelen in plaats van uit verveling eten.
• Zorg ervoor dat uw lichaam niet gewend raakt aan regelmatige “beloningen” van snoep of zout voedsel tussen de maaltijden door.
• Als u geen snoep wilt opgeven, eet ze dan direct na uw hoofdmaaltijd. Dan heb je geen honger meer, maar honger en ga je minder snoepen. Idealiter bevat uw maaltijd ook voldoende vezels, zodat de suiker in het “dessertsnack” uw bloedsuikerspiegel niet zo snel doet stijgen.
• Vermijd voedingsmiddelen met glutamaat. Het is bekend dat deze smaakversterker de eetlust kunstmatig stimuleert. Het wordt vaak aangetroffen in kant-en-klaarmaaltijden, chips of Aziatische gerechten.

Bittere stoffen

Veel voedingsmiddelen met bittere stoffen zijn erg gezond en een goed alternatief voor zoete of zoute voedingsmiddelen. Sommige ervan zijn

• Groenten, salade: witlof, rucola, spruitjes, broccoli, boerenkool, snijbiet, spinazie
• Fruit: grapefruit, pomelo, olijven, sommige soorten appel
• Kruiden: peterselie, koriander, oregano, pepermunt, salie, brandnetel
• Specerijen: Kaneel, peper, kurkuma, mosterdzaad, gember, zwarte komijn

Sommige soorten thee bevatten ook bittere stoffen die kunnen helpen de onbedwingbare trek te reguleren. Planten rijk aan bitterstoffen die geschikt zijn voor thee zijn onder andere: Artisjokken, engelwortel, alsem, gentiaanwortel en paardenbloem. Groene thee is ook populair. Zet de thee heet, maar zorg ervoor dat je hem niet te lang laat koken, anders gaan de bittere stoffen verloren. Overschrijd de zettijd van tien minuten niet.

Koffie bevat ook bittere stoffen, maar het is niet noodzakelijkerwijs aan te raden om deze in grote hoeveelheden te drinken.

Normaal gesproken worden supermarktgroenten zo geteeld dat ze geen giftige bitterstoffen bevatten. Alleen onder stress (hitte, droogte) gaan sommige planten weer bitterstoffen aanmaken.

In de winkels zijn verschillende preparaten te koop die bitterstoffen bevatten (bitterspray, bitterdruppels, tabletten). Neem dergelijke producten alleen in na overleg met uw arts, omdat er soms bijwerkingen en interacties met andere medicijnen kunnen optreden na het innemen van bittere stoffen. Het is het beste om geen bittere stoffen te gebruiken als u bepaalde ziekten heeft, zoals maagzweren, galstenen of een zure maag (brandend maagzuur).

Alternatieve geneeswijzen

Homeopathische stoffen (bolletjes) en Schuessler-zouten zijn verkrijgbaar in de apotheek, waarvan wordt gezegd dat ze sommige patiënten helpen tegen onbedwingbare trek.

Huismiddeltjes hebben hun grenzen. Als de klachten langere tijd aanhouden, niet verbeteren of zelfs verergeren, dient u altijd een arts te raadplegen. Het concept van homeopathie en Schuessler-zouten en hun specifieke effectiviteit zijn controversieel in de wetenschappelijke gemeenschap en zijn niet duidelijk bewezen door studies.

Verlangen: wanneer moet je naar een dokter?

Bij zwangere vrouwen en opgroeiende adolescenten is hunkering doorgaans geen reden tot bezorgdheid, maar duidt het op een verhoogde behoefte aan energie. Niettemin dient u uit voorzorg de onbedwingbare trek tijdens de zwangerschap en in de groeifasen met uw arts te bespreken om mogelijke stofwisselingsstoornissen uit te sluiten en ondervoeding te voorkomen.

Het wordt ten zeerste aanbevolen dat u een arts bezoekt als u gezond eet, regelmatig en voldoende eet, maar nog steeds voortdurend honger heeft of onbedwingbare trek heeft. Dit is een alarmsignaal van het lichaam, waarvan de oorzaak door een deskundige moet worden opgehelderd.

Raadpleeg ook een arts als u vermoedt dat er psychologische redenen zijn zoals stress, sterke emoties, depressie of een eetstoornis die ten grondslag liggen aan de onbedwingbare trek.

Verlangens: examens

De arts zal eerst uitvoerig met u praten om belangrijke informatie over uw medische geschiedenis (anamnese) te verzamelen. Ze zullen bijvoorbeeld vragen hoe lang je last hebt gehad van hunkering, hoe vaak deze voorkomen en in welke situaties.

Het consult wordt gevolgd door lichamelijk onderzoek en laboratoriumonderzoek, zoals bloedonderzoek, waarmee bijvoorbeeld diabetes mellitus of andere stofwisselingsstoornissen kunnen worden vastgesteld.

Zodra de arts de reden voor uw onbedwingbare trek heeft vastgesteld, zal hij of zij een passende behandeling starten.

Als bij u bijvoorbeeld diabetes is vastgesteld, krijgt u een individueel afgestemd voedings- en bewegingsplan en – indien nodig – medicijnen (bloedsuikerverlagende tabletten of insuline-injecties). Schildklieraandoeningen worden meestal ook met medicijnen behandeld. In het geval van psychologisch veroorzaakte hunkering naar voedsel, bijvoorbeeld als gevolg van depressie, zijn psychotherapie en, indien nodig, medicamenteuze behandeling vaak nuttig.

Als diëten, gebrek aan slaap of stress de oorzaak zijn van de trek, zal de arts u tips geven over hoe u de eetaanvallen het beste kunt voorkomen. Als medicatie (bijvoorbeeld psychofarmaca) de oorzaak van de hunkering is, zal de arts indien mogelijk op zoek gaan naar een alternatief.