Hoornvlies dikte
De dikte van het hoornvlies is onderhevig aan aanzienlijke variaties van lichaamsdeel tot lichaamsdeel en van persoon tot persoon. Cellagen tussen 12 en 200 worden als normaal beschouwd. De hoornvlieslaag is meestal het dikst op de voetzolen en de handpalmen, erg dun bijvoorbeeld aan de binnenkant van de armen.
Onder bepaalde invloeden kan het hoornvlies erg dik worden. Hoofdzakelijk door permanent sterke mechanische belasting, wrijving of druk, vormt de huid meer keratinocyten (dwz corneocyten) dan normaal. Dit fenomeen staat bekend als hoornvlies of hoornvlies.
Soms zijn deze eeltplekken gewenst (op de vingertoppen kunnen ze voorkomen pijn voor gitaristen) of ze kunnen als erg onesthetisch worden ervaren. Deze plaatselijke verdikkingen (hyperkeratosen) kunnen met behulp van verschillende middelen worden verwijderd AIDS (bijvoorbeeld cornea schaven, puimsteen of bepaalde hoornverwijderende middelen zoals salicylaten) om een permanent resultaat te bereiken, maar de externe stimulus die ze veroorzaakt, moet ook worden gestopt of op zijn minst verminderd. Waarom sommige mensen meer vatbaar zijn voor een dik hoornvlies dan anderen, is nog niet duidelijk.
Ontsteking van het hoornvlies
De verdikking van het hoornvlies wordt uiteindelijk veroorzaakt door een kleine ontsteking van de huid. Het reageert op mechanische spanning, wrijving of druk op dit getroffen gebied met een beschermend mechanisme. Dit leidt tot chronische traumatische dermatitis, die zich manifesteert door de hoornvliescellen in de epidermis (corneocyten of keratinocyten) te stimuleren om meer hoornvliescellen te produceren.
Als een verdikt hoornvlies langdurig aanhoudt, kan het ook een blaarvorming veroorzaken onder deze dikke laag, wat gepaard kan gaan met een echte, uitgesproken ontsteking en dus ook enorm pijn. Vaker is het hoornvlies "slechts" een cosmetisch probleem, dat de getroffenen echter vaak zo stoort dat ze het hoornvlies willen laten verwijderen (of laten verwijderen). Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden.
Welke van deze uiteindelijk wordt gebruikt, hangt af van hoe uitgesproken de verdikking van het hoornvlies is en aan welke methode de "patiënt" de voorkeur geeft. Allereerst is het belangrijk om te beseffen dat het hoornvlies op lange termijn niet van de ene op de andere dag kan worden verwijderd met een van de beschreven maatregelen. Om van tevoren een globaal beeld te krijgen, dient men aan te nemen dat het verwijderen van het hoornvlies ongeveer even lang zal duren als zijn vorming, dus mogelijk enkele weken.
Hoornvliezen ontwikkelen zich meestal in droge huid die wordt blootgesteld aan verhoogde mechanische irritatie. Op de lange termijn kan de vorming van eelt op de voet worden tegengegaan door voldoende vocht. Zelfs de compensatie van een mogelijk onjuiste belasting veroorzaakt door een verkeerde voetpositie of door ongeschikt schoeisel kan de ontwikkeling van eelt al verminderen.
Als het hoornvlies echter al is gevormd, zijn er verschillende opties om het te verwijderen. Enerzijds kunnen voetbaden wat vocht herstellen droge huid. Additieven zoals bepaalde zouten of oliën kunnen een ondersteunende werking hebben.
Zo heeft zout opgelost in water met een concentratie van een tiende of meer niet alleen een reinigende en kiemdodende werking, maar herstelt het ook het vochtgehalte van de aangetaste huid. Verschillende oliën kunnen dit effect ook hebben. Daarnaast een voetbad met ureum kan de huid helpen om vocht op de lange termijn beter op te slaan.
Voetbaden mogen echter niet langer duren dan een kwartier, anders wordt de huid te zacht en kan een gezonde huid gemakkelijk gewond raken als het eelt vervolgens wordt verwijderd. Voor diabetici is bijzondere voorzichtigheid geboden: ze moeten hun voeten al na een paar minuten weer drogen, omdat ze over het algemeen een verhoogd risico op letsel hebben. Na het voetenbad moeten de voeten goed worden gedroogd.
De ruimtes tussen de tenen mogen ook niet meer nat zijn om extra verwondingen door daaropvolgend wrijven te voorkomen. Voor het daadwerkelijk verwijderen van het hoornvlies zijn er verschillende gereedschappen, die door de respectieve fabrikanten sterk worden nagestreefd. Ten slotte mag het gekozen instrument niet te scherp of grofkorrelig zijn, aangezien de huid aanzienlijk zachter is geworden door het vorige voetbad en daardoor gemakkelijker kan worden verwond. Een goede optie is meestal de conventionele puimsteen.
Hiermee kan de eelt op de bal van de voet of de hiel, wat als hinderlijk wordt ervaren, is meestal goed af te schuren. eelt vliegtuigen kunnen ook worden gebruikt. Er moet echter speciale aandacht worden besteed aan het gebogen blad.
Diabetici mogen ze niet gebruiken. Bij een gevoelige huid kunnen ook speciale cornea-sponzen worden gebruikt. Welke methode u ook gebruikt, er moet altijd op worden gelet dat u niet te veel hoornvlies verwijdert.
Enerzijds kan dit leiden tot verwondingen aan de gezonde huid onder het hoornvlies, anderzijds zal het getroffen gebied door reactie van het lichaam alleen weer meer hoornvlies ontwikkelen. Het is het beste om net genoeg hoornvlies te verwijderen om te voorkomen pijn op het behandelde gebied. Als dit het geval is, is er te veel hoornvlies verwijderd.
