De wilde vorm van gember onbekend is, is de momenteel bekende vorm van de plant waarschijnlijk afkomstig uit Zuidoost-Azië. De plant is in opgekweekt China en India sinds de oudheid, in deze landen gember speelt sindsdien ook een belangrijke rol in de traditionele geneeskunde. In aanvulling op, gember wordt ook in veel andere tropische en subtropische landen geteeld, wat in de loop van de tijd heeft geleid tot de ontwikkeling van verschillende soorten van de plant.
Jamaicaanse gember, Bengaalse gember en Australische gember worden beschouwd als van bijzonder hoge kwaliteit. Het medicijn wordt voornamelijk uit het zuiden geïmporteerd China.
Gebruik van gemberwortels
Voor medicinale en ook culinaire doeleinden worden de verse of gedroogde wortelstokken gebruikt.
Gember: kenmerken van de plant
Gember is een tropische plant die ongeveer 1 m hoog wordt, met scheuten die zich ontwikkelen vanuit een vertakte wortelstok. De bladeren soms groeien tot meer dan 20 cm lang en lancetvormig van vorm.
De plant draagt relatief onopvallende gele bloemen, die in een dichte, kegelachtige bloeiwijze staan.
Gember: knol met geneeskrachtige eigenschappen
Het medicijn bestaat uit platgeperste, vertakte wortelstokstukken. Het oppervlak is in de lengterichting fijn gestreept en geelachtig tot beige van kleur. Hoewel het oppervlak van de verse wortelstokken relatief glad is, voelt het oppervlak van de gedroogde wortelstokken nogal ruw aan.
De geur en smaak van gember
Gember geeft een zeer aromatische, karakteristieke geur af. De smaak van gember, vooral als ze vers is, is erg pittig en brandend heet. Daarom is gember ook populair kruiden en wordt veel gebruikt, vooral in de Aziatische keuken.
