Er zijn verschillende benamingen van lichaamsgewicht, waarvan sommige medisch zijn, waarvan sommige hun oorsprong vinden in advertenties. - Ideale gewicht
- Feelgood-gewicht
- Gewenst gewicht
- Broca-gewicht
Ideale gewicht
Dit concept van ideaal gewicht wordt tegenwoordig niet meer gebruikt. Het is oorspronkelijk geïntroduceerd om het gewicht met de laagste mortaliteit te bepalen. Het wordt echter geassocieerd met cosmetische ideeën, is daarom misleidend en wordt al enkele jaren niet meer in medische taal gebruikt.
Feelgood-gewicht
Deze aanduiding van het feel-good-gewicht wordt vaak gebruikt in advertenties. Het geeft de indruk dat u het optimale gewicht voor u voelt volksgezondheid. Een verhoogd lichaamsgewicht en lichaamsvet kunnen echter gepaard gaan met bijkomende ziekten die niet onaangenaam zijn en het gevoel van welzijn niet aantasten. Bijvoorbeeld verhoogd bloed suiker kan over een langere periode ernstige gevolgschade veroorzaken.
Gewenst gewicht
Dit is het gewicht met de laagste mortaliteit en de langste levensverwachting. Deze term heeft de term "ideaal gewicht" vervangen. Deze gegevens zijn voor het eerst vastgesteld door Amerikaanse levensverzekeringsmaatschappijen.
De tafels waren ingedeeld naar lengte, leeftijd en geslacht. Ze zijn onderhevig aan een zekere mate van verandering in de tijd en werden de afgelopen jaren steeds weer aangepast en aangepast. Het bestaande lichaamsgewicht (idealiter in de Body Mass Index - bereik van 20 tot 24.9 en in geen geval meer dan 30) kunnen worden gehandhaafd op de achtergrond van aanleg (genetische aanleg) eetgewoonten en eetgedrag, zonder dat dit gewicht gedwongen hoeft te worden door constante periodes van honger of door extreem eenzijdige en niet duurzaam eetgedrag op lange termijn.
Broca-gewicht
Tot een paar jaar geleden werd de zogenaamde Broca-formule gebruikt om het lichaamsgewicht te bepalen. Het is: Broca-gewicht = lichaamslengte (cm) - 100 (voorbeeld: Normaal gewicht met een lengte van 170 cm = 70 kg. Het ideale gewicht voor mannen was 10% en voor vrouwen 15% onder Broca's gewicht. Een voordeel van deze methode was de lage rekeninspanning en is vandaag niet meer nodig.
Genetische aanleg
Volgens recente bevindingen speelt de individuele genetische aanleg (aanleg) een veel grotere rol bij de vraag of iemand dik wordt of niet dan eerder werd aangenomen. In een Canadees onderzoek werden mensen van dezelfde leeftijd en hetzelfde geslacht met 1000 overvoerd calorieën dagelijks gedurende 100 dagen. De proefpersonen kwamen in verschillende hoeveelheden aan (tussen de 4 en 14 kilogram) en met verschillende snelheden.
Er kan dus worden aangenomen dat er inderdaad "goede" en "slechte" voerconverters zijn. Zo is de overerving van een verminderde basale stofwisseling (energieverbruik in rust) vaak de oorzaak van te zwaar. Een familiegeschiedenis van te zwaar ligt voor de hand.
In gezinnen met te zwaar volwassenen, kinderen en kleinkinderen zijn vaak ook te dik. In Deense studies (Stunkard, 1986) is bewezen dat als beide ouders te dik waren, de kinderen tijdens hun leven in 80% van alle gevallen ook overgewicht kregen. Uiteraard speelt hier ook de rolmodelfunctie van de ouders een belangrijke rol. Voedingsgedrag, eetgewoonten en lichaamsbeweging (sport) worden geïllustreerd door de ouders en overgenomen door de kinderen.
