Wat is de eileider?
De eileider (tuba uterina) is de buisvormige verbinding tussen elke eierstok en de baarmoeder. Het is tussen de tien en veertien centimeter lang en is verdeeld in vier secties:
- Pars baarmoeder: het deel dat door de baarmoederwand gaat
- Isthmus tubae: sluit aan op de pars uterina, is drie tot zes centimeter lang en relatief smal
- Ampulla tubae: zes tot zeven centimeter lang en het gedeelte van de baarmoederbuis met de grootste binnendiameter
- Infundibulum: het vrije trechtervormige uiteinde van de ampul, omgeven door vezels (fimbriae); het hangt vrij boven de eierstok, de vezels liggen boven het achterste oppervlak van de eierstok.
De wand van de eileider bestaat van binnen naar buiten uit verschillende lagen: slijmvlies met longitudinale plooien en trilhaarepitheelcellen (kinocilia), spierlaag bestaande uit ring- en longitudinale spiercellen, bindweefsellaag.
Wat is de functie van de eileider?
Bovendien zwemt het sperma tijdens de geslachtsgemeenschap vanuit de vagina via de baarmoeder naar de baarmoederbuis, waar het de eicel in de ampulla tubae tegenkomt en deze kan bevruchten.
Waar bevindt de eileider zich?
De rechter en linker eileiders vertrekken elk in een vrijwel rechte hoek uit de baarmoeder in het bovenste laterale gebied van de baarmoeder. De twee buizen lopen langs de bovenrand van het ligamentum latum, een plooi van het peritoneum die zich uitstrekt van de baarmoeder tot aan de laterale wand van het bekken. Het vrije trechtervormige uiteinde van elke baarmoederbuis ligt over de betreffende eierstok.
Welke problemen kan de eileider veroorzaken?
Ontstekingsziekten in het gebied van de eileider worden meestal veroorzaakt door opstijgende bacteriële infecties uit de lagere geslachtsorganen, vooral tijdens de menstruatie, maar ook na de bevalling. De ziekteprocessen beginnen meestal met endosalpingitis – een ontsteking van het slijmvlies in de tuba uterina (“tubale catarre”). Het kan zonder symptomen verlopen en geneest meestal volledig.
Chronische ontstekingen, die vaak onopgemerkt blijven zonder symptomen, kunnen leiden tot verklevingen van de eileider en de fimbriale trechter of tot verklevingen. De getroffen vrouw kan onvruchtbaar worden.
Er is sprake van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (buitenbaarmoederlijke zwangerschap) wanneer een bevruchte eicel niet naar de baarmoeder wordt getransporteerd, maar zich in de eileider implanteert. Deze situatie leidt binnen enkele weken na de bevruchting tot een miskraam (abortus). Er kan ook sprake zijn van een perforatie van de eileider in de buikholte – met bloedingen die levensbedreigend kunnen zijn.
In zeer zeldzame gevallen kan zich een kwaadaardige tumor (carcinoom) in de eileider vormen.
