Diagnose
De diagnose van een specifieke fobie kan door een arts in een persoonlijk consult worden gesteld. Tijdens het gesprek probeert hij de exacte angsten van de patiënt te achterhalen. Dit gebeurt met behulp van een gestandaardiseerde vragenlijst, waarmee de arts de patiënt specifieke vragen kan stellen.
Een erkende en veelgebruikte procedure is het gestructureerd klinisch interview (SKID). Dit interview laat toe om de diagnose te stellen op basis van gestandaardiseerde criteria (criteria die gebruikt kunnen worden om een diagnose te stellen voor een specifieke ziekte). Dit interview wordt gebruikt door veelal ervaren therapeuten.
In het eerste deel van het interview wordt algemene informatie over de betrokken persoon verzameld. Onder andere wordt ook het beloop van symptomen in detail gevraagd. Dit gebeurt met behulp van een bepaalde gids die de therapeut door het interview leidt, zodat hij of zij de juiste vragen kan stellen.
Dit wordt gevolgd door het eigenlijke "gestructureerde" deel van het interview. Stap voor stap wordt de persoon ondervraagd over verschillende gebieden van de aandoening. De aanwezigheid van affectieve symptomen (Depressie) wordt gevraagd.
Als dit niet het geval is, wordt naar het volgende gebied (psychotische symptomen) gevraagd. Tijdens het interview kunnen in totaal tien verschillende ziektegebieden worden getest. Afhankelijk van het antwoord van de persoon met wie het gesprek wordt gevoerd, kan de therapeut een criterium voor een ziektebeeld al dan niet uitsluiten.
De patiënt heeft ook de mogelijkheid om zijn of haar eigen gedrag in te schatten met behulp van een speciale vragenlijst, waarin hij of zij zijn of haar symptomen nauwkeurig observeert en deze vervolgens tot in detail opschrijft. De behandelende arts kan zo een nog nauwkeuriger beeld krijgen van de symptomen van de patiënt. Met behulp van een dergelijke procedure kunnen andere ziekten waarmee rekening moet worden gehouden (bijv sociale angst, agorafobie, etc.) kunnen worden uitgesloten.
