Diagnose
De diagnose van een muis arm is moeilijk, omdat de meeste getroffen personen geen uniform beeld van symptomen vertonen. Bovendien laten beeldvormende procedures zoals röntgenfoto's, CT of MRI geen tekenen van ziekte, verwondingen of veranderingen zien. Daarom is er nog geen uniforme diagnose voor de muis arm volgens de ICD-sleutel, die de diagnoses systematiseert.
De diagnostische maatregelen in gevallen van vermoed muis arm beperkt zich dus tot de klachten en symptomen van de patiënt en duidelijk herkenbare ziekteverschijnselen. Belangrijk voor de diagnose van een muisarm is informatie over het beroep en de daarbij behorende bewegingen. De volgende factoren zijn belangrijk: de totale duur van het dienstverband in jaren, evenals de dagelijkse duur van de activiteit, bewegingscycli, het ontwerp van de pauzes, afwijkingen in houding en beweging, de opstelling van arbeidsmiddelen en de psychologische component (bijv. gebruik een muisarm) B. Stressfactoren). Als deze gegevens overeenkomen met de organische bevindingen, kan de muisarm worden gediagnosticeerd in de acute en chronische vorm.
Therapie
De therapie van de muisarm is gericht op het creëren van een lange termijn pijn-vrije relatie en om de patiënt terug te leiden naar het oude prestatieniveau. In principe is het niet aan te raden om de aangetaste lichaamsdelen volledig te immobiliseren, maar een onderbreking van de stereotiepe beweging kan de zieke compartimenten helpen herstellen. Dit doel wordt gediend door verbanden die beschikbaar zijn voor verschillende delen van het lichaam (pols, elleboog, etc.).
Opluchting door pijn en ontstekingsremmende medicijnen of chirurgische ingrepen duren meestal maar kort en zijn daarom alleen gunstig voor acute aandoeningen. Daarom is het belangrijk om de bewegingen die tot de klachten leiden te veranderen om de muisarm duurzaam te behandelen en te voorkomen dat deze chronisch wordt. De voortgezette therapie van de muisarm omvat in eerste instantie de werkomgeving.
Daar kunnen veranderingen worden bewerkstelligd door het ergonomische ontwerp van de werkplek te verbeteren en door meer alternatieve bewegingen die bekende patronen doorbreken. Er zijn ook speciale computertoetsenborden of muizen die bewegingen comfortabeler en ergonomischer maken. Ook de zithouding en de juiste positie van de monitor spelen een doorslaggevende rol, evenals de houdingshoeken van de hand en onderarmen.
Dynamisch zitten ontlast bovendien de gespannen spieren. Hiervoor zijn ergonomische bureaustoelen of gymnastiekballen geschikt. Regelmatige pauzes met stretching oefeningen tijdens het werk moeten de spieren losmaken en verlichting bieden ter ondersteuning van fysiotherapie.
Maar ook buiten de werkplek moet de muisarm behandeld worden. Fysiotherapeutische oefeningen helpen hierbij en zijn enerzijds bewegingsoefeningen die de oude, pijnlijke bewegingspatronen uitwissen en zijn bedoeld om nieuwe bewegingspatronen aan te leren en anderzijds warmte- en koudebehandelingen. De warmte dient om de spieren te ontspannen en de pijn.
Bovendien stimuleren de temperatuurafhankelijke stimuli de zenuwen. Verder tactiele en stretching oefeningen en algemene gymnastiek zijn geschikt voor de therapie van de muisarm. Er zijn talloze eenvoudige oefeningen waarmee iedereen gemakkelijk de spieren kan ontspannen.
Een eenvoudig voorbeeld is de vuist: nadat je je vingers heel ver uit elkaar hebt gespreid, klemt je je huid tot een vuist. Dan maak je de hand weer los en begin je opnieuw. EEN massage bal voor de hand biedt extra mogelijkheden om de spieren te trainen.
Verder omvat de behandeling ook het gebruik van functionele tapes (kinesiotapes). De kinesiotape is bedoeld om de bloed circulatie van de aangetaste spieren, waardoor de spieren ontspannen. Naast de conventionele medische therapie-opties, natuurgeneeskunde met acupunctuur biedt tevens de mogelijkheid voor aanvullende therapie van de muisarm.
