Omdat het publiek zich er veel te weinig van bewust is dat kinderen er ook last van hebben reumatiek, juveniele idiopathische artritis wordt vaak veel te laat herkend. Ondanks vele typische symptomen is de onbetwiste diagnose en differentiatie van andere ontstekingsziekten zelfs niet eenvoudig. Bloed tests, röntgenfoto's en de zogenaamde reumafactor geven vaak geen aanwijzingen in de vroege stadia.
Diagnose bij juveniele idiopathische artritis.
Artsen verwijzen naar juveniele idiopathische artritis wanneer joint ontsteking ten minste zes weken onafgebroken aanhoudt en wanneer de oorzaak van de gewrichtsontsteking onbekend blijft.
Behandeling van juveniele idiopathische artritis
New drugs en nieuwe therapeutische benaderingen hebben de behandeling van juveniele idiopathische artritis in de afgelopen jaren. De doorbraak is gebaseerd op een groeiend begrip van ziekteprocessen en vorderingen in de moleculaire biologie en biotechnologie. Kortom, hoe eerder de arts de diagnose van de verraderlijke ziekte stelt, hoe groter de kans om deze effectief onder controle te houden. Vijf groepen medicijnen, vergezeld van fysiotherapie, ergotherapie, patiënteneducatie en psychologische ondersteuning, worden tegenwoordig in de therapie gebruikt.
Medicijnen in therapie
De behandelingsopties bij kinderen zijn echter ernstig beperkt in vergelijking met volwassenen: omdat er weinig wetenschappelijke studies zijn en dus betrouwbare gegevens over het gebruik ervan bij kinderen, zijn veel medicijnen niet goedgekeurd voor de behandeling van kinderen.
Pijnstillers (analgetica): deze bestrijden alleen pijn en hebben geen invloed op typische symptomen zoals zwelling van de gewrichten or ochtend stijfheid.
cortisone-vrij ontstekingsremmend drugs (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen): Deze medicijnen werken zeer snel, maar slechts kort op de plaatselijk ontsteking, dwz tegen zwelling van de gewrichten, oververhitting en stijfheid. Ze hebben geen effect op de zogenaamde systemische ontsteking Ze zijn niet in staat de verhoogde bezinkingssnelheid van erytrocyten of het verhoogde niveau van c-reactief proteïne (CRP) in de bloed Bij mildere cursussen dit therapie is vaak voldoende om de ziekte tot rust te brengen.
cortisone: Cortison kan worden gebruikt om acute ontstekingen snel onder controle te houden. Lokale ontstekingen verdwijnen snel. Bloed sedimentatie en andere ontstekingswaarden normaliseren. Het effect duurt echter niet lang. In aanvulling op, cortisone kan veranderingen in gewricht niet stoppen kraakbeen of bot. Cortison wordt bij kinderen zeer voorzichtig gebruikt vanwege de ernstige bijwerkingen op de lange termijn en de groeiremmende effecten.
Langwerkend antireumatisch drugs (disease modifying antirheumatic drugs): Basismedicijnen komen tussen in de immuunsysteem op een regelgevende manier. Ze verminderen en voorkomen schade veroorzaakt door chronische ontstekingen aan gewrichten kraakbeen of bot. In de meest gunstige gevallen initiëren ze zelfs het herstel van gewrichtsschade. Langwerkende antireumatische geneesmiddelen zijn pijnstillend en ontstekingsremmend. De positieve effecten gaan niet gepaard met ernstige bijwerkingen, zoals bij cortison het geval is.
Ziektebestrijdende antireumatische geneesmiddelen: niet alle patiënten reageren adequaat op traditionele geneesmiddelen. Ze krijgen nieuwe hoop door een nieuwe klasse medicijnen uit de groep van biologische therapieën: TNF-a-remmers. Ze blokkeren de lichaamseigen boodschapper TNF-a, die ontstekingen veroorzaakt en intensiveert. Klinische studies tonen aan dat deze nieuwe medicijnen de vernietiging van kraakbeen en bot en zelfs volledig remmen bij sommige patiënten.
