De frequentie | Water in de maag

De frequentie

Het vasthouden van water in de buik kan worden toegeschreven aan lever schade, dwz geavanceerde cirrose van de lever, in 80% van de gevallen. Omgekeerd heeft bijna de helft van de patiënten met lever cirrose toont ascites als symptoom. De tweede meest voorkomende oorzaak is een tumorziekte.

Dit kan worden toegeschreven aan 10% van de gevallen. In de meeste gevallen hoopt de vloeistof zich langzaam op in de vrije buikholte. Om deze reden blijft het in eerste instantie symptoomvrij.

Pas als er zich al een grote hoeveelheid vocht heeft opgehoopt, merkt de getroffen persoon dat zijn of haar buikomtrek is toegenomen. Dit wordt meestal het eerst opgemerkt door het aantrekken van de broek. Als er dan symptomen optreden, kan worden aangenomen dat er zich al een grote hoeveelheid vocht heeft opgehoopt of dat de hoeveelheid snel toeneemt.

Een gevoel van volheid en pijn in de buik kan voorkomen. Verlies van eetlust, misselijkheid en braken door de toenemende druk in de buik kan ook ontstaan. Als de druk in de buik erg hoog is door ophoping van water, kan kortademigheid ook een symptoom zijn.

Dit is het geval wanneer de longen tijdens inademing vanwege de hoge druk in de buik en daardoor niet voldoende lucht kunnen opnemen. Water in de buik is in het begin niet per se pijnlijk. Er is veel ruimte in de buik waarin het vocht zich kan verspreiden zonder schade aan te richten, dus in eerste instantie niet pijn reactie.Alleen als de huid sterk wordt aangespannen door de ophoping van water of de buikvlies te veel volume moet vasthouden kan dit veroorzaken pijn.

Vaak zijn er hiervoor echter klachten die verband houden met de oorzaak van het water in de buik. Leveraandoeningen kunnen bijvoorbeeld pijn in de rechter bovenbuik veroorzaken, terwijl ziekten van de alvleesklier manifesteren zich als riemachtige pijn. Als de waterophoping zo groot wordt dat het drukt op constructies zoals zenuwen, schepen, spieren en organen, kan pijn ook worden veroorzaakt. Deze worden ofwel rechtstreeks bij de zenuwen zelf of kunnen meestal worden verklaard door een gebrek aan bloed bloedsomloop en een daaruit voortvloeiende verminderde toevoer van bloed, zuurstof en andere voedingsstoffen.