Kort overzicht
- Symptomen: Zichtbare uitstulping bij huilen of hoesten
- Behandeling: Zelden noodzakelijke, soms navelbreukoperatie
- Oorzaken en risicofactoren: Gebrek aan regressie van de embryonale navelbreuk of ontwikkeling als gevolg van verhoogde buikdruk
- Diagnose: palpatie, indien nodig echografie
- Beloop en prognose: Geneest meestal vanzelf op de leeftijd van drie jaar.
- Preventie: Niet mogelijk bij baby's
Wat is een navelbreuk bij een baby?
Hoe manifesteert een navelbreuk zich bij baby's?
Ouders herkennen een navelbreuk bij een baby als er een kleine bobbel in de navelstreek ontstaat – vooral bij niezen, huilen, bij hevige winderigheid of bij het naar buiten duwen van de ontlasting. De uitstulping kan meestal weer teruggeduwd worden.
Een opgesloten navelbreuk is een noodgeval dat onmiddellijk door een arts moet worden behandeld – er bestaat levensgevaar!
Wat te doen bij een navelbreuk bij een baby?
Voor de behandeling werden in het verleden zogenaamde “navelpleisters” gebruikt. Kinderartsen raden dit nu echter af. De druk van zo’n pleister kan ook een hernia veroorzaken als het bindweefsel zwak is.
Sommige fysiotherapeuten en verloskundigen passen kinesiotaping toe bij kinderen met een navelbreuk. Het voordeel is echter niet overtuigend bewezen.
Umbilical hernia-operatie
Hoe een herniaoperatie verloopt, leest u in het artikel Navelbreukoperatie.
Hoe ontstaat een navelbreuk bij een baby?
De navelbreuk bij de baby heeft twee mogelijke oorzaken:
- Bij de aangeboren vorm blijft de natuurlijke (fysiologische) navelbreuk bestaan die ontstaat tijdens de ontwikkeling van het embryo.
- In de verworven vorm treedt de navelbreuk op nog voordat zich een navelstrenglitteken vormt, als gevolg van verhoogde druk in de buik.
Congenitale navelbreuk
De fysiologische navelbreuk blijft bestaan tot ongeveer de negende week van de zwangerschap en neemt daarna af. Als dit niet het geval is, wordt het kind geboren met een navelbreuk. Er is dan sprake van een aangeboren navelbreuk.
Verworven navelbreuk
Na de geboorte vormt zich de navel nadat de navelstreng is verwijderd. De navelstreng, het oorspronkelijke doorgangspunt van de navelstreng (of de bloedvaten ervan), raakt littekens. Als dit niet gebeurt, spreken artsen van een verworven navelbreuk.
Meestal treft een navelbreuk premature baby's met longinfecties, bij wie veelvuldig hoesten of huilen de druk in de buik verhoogt. Bovendien komt verworven navelbreuk vaak voor in combinatie met stofwisselingsziekten zoals mucopolysaccharidosen of hypothyreoïdie, evenals bepaalde erfelijke ziekten (trisomieën).
Hoe wordt een navelbreuk bij een baby gedetecteerd?
De kinderarts detecteert een navelbreuk meestal door ernaar te kijken en te voelen. Er wordt een echografisch onderzoek uitgevoerd om de grootte van de buikwandspleet en de aansluiting op de buikholte te bepalen. Hier kan de arts ook zien hoe de navelbreuk ontstaat onder druk op de buik.
Wat is het beloop van een navelbreuk bij een baby?
Kan een navelbreuk worden voorkomen?
Veel aanstaande ouders vragen zich af of het mogelijk is een navelbreuk bij hun baby te voorkomen. Dit is echter niet mogelijk. De fysieke processen die bij pasgeborenen tot een navelbreuk leiden, zijn niet te beïnvloeden. In tegenstelling tot volwassenen hebben baby's meestal geen overgewicht en tillen of dragen ze geen zware lasten, dus het elimineren van deze risicofactoren is uitgesloten.
