Epithesedragers: toepassingen en gezondheidsvoordelen

Titanium implantaten zijn tegenwoordig de meest voorkomende epithesedragers. Ze groeien tot een bot en eindig in kleine metalen pinnen over de huid waaraan de epithese kan worden gehecht.

Wat is een epithesedrager?

Implantaat-gefixeerde epithesen zijn tegenwoordig de meest voorkomende soorten verankering. Dit zijn definitieve epithesen die zich in een definitieve positie bevinden. De afbeelding toont een oculaire epithese. Epithesedragers dienen als een vasthoudinrichting voor een implantaat-gefixeerde epithese. De implantaat-gefixeerde epithese is de derde verankeringsvorm van craniofaciale epithese, naast de bril-vastgehouden en adhesief gefixeerde vormen. Als lichaamsvreemde materialen dienen craniofaciale epithesen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld prothesen, voornamelijk om esthetische gezichtsdefecten te compenseren en zo een relatief onopvallend gezicht te herstellen, bijvoorbeeld na een ongeval. Implantaat-gefixeerde epithesen zijn tegenwoordig de meest voorkomende soorten verankering. Dit zijn laatste epithesen die in definitieve positie verkeren. Vaker dan duur keramiek implantatenworden titaniumimplantaten nu gebruikt als epithesedragers. De epithese kan worden bevestigd aan kleine titanium pinnen die uit de huid, via verschillende systemen.

Vormen, soorten en stijlen

Epithesedragers kunnen gedefinieerde ondersteuning bieden voor de epithese, bijvoorbeeld door middel van magnetische verbindingen. Een dergelijke optie is beschikbaar voor onder meer orbitale, nasale of oorspierepitheses. In dit geval het titanium implantaten zijn verbonden met corrosiebestendige minimagneten. Afhankelijk van de lichaamsplaats kunnen deze magneten worden uitgerust met bescherming tegen dwarskrachten, waardoor de epithese niet wegglijdt. Dergelijke mini-magneten worden ook wel lang-lip magneten. Mini-magneten met bescherming tegen zijdelingse verplaatsing worden daarentegen wel genoemd lip magneten. Minder vaak gebruikt tegenwoordig is een bars-rijderontwerp voor het verankeren van de epithetische bevestigingen in het titanium botimplantaat. In dit geval is het bars ruiter grijpt in op een staafgewricht en ondersteunt zo de epithese. Deze variant biedt beduidend minder bescherming tegen wegglijden en gaat gepaard met een hoger gevoel van vreemd lichaam. Hetzelfde geldt voor bevestiging met drukknopen of nietjes, die tegenwoordig nog maar zelden worden uitgevoerd.

Structuur en werkwijze

Bij chirurgische epithetica wordt het gebruik van een osseo-geïntegreerd (botgeïntegreerd) titaniumimplantaat als epithesedrager zorgvuldig van tevoren gepland. De ontwerpen moeten goed doordacht zijn om de epithese op lange termijn te kunnen ondersteunen. Bij de planning wordt ook rekening gehouden met hygiënische eisen. Het verbindingspunt tussen de epithese en het titaniumimplantaat moet bijvoorbeeld met zo min mogelijk inspanning kunnen worden gereinigd. Planning vereist zowel materiaalkunde als kennis van epithetische ontwerpprincipes. Het titanium implantaat wordt in één operatie in een nabijgelegen bot ingebracht. Kleine metalen pinnen strekken zich gewoonlijk uit van het implantaat door de huid om als bevestigingspunten te dienen wanneer de epithese is bevestigd. Of de epithese is bevestigd aan de metalen pinnen via clips, magneten, drukknopen of een bars-en-berijder-ontwerp wordt bepaald door de persoonlijke voorkeur van de patiënt. Actieve mensen geven meestal om de stevige en relatief definitieve houvast van de epithese. Ze willen voorkomen dat de epithese verschuift, bijvoorbeeld tijdens het sporten. Dit onderscheidt hun behoeften vaak van oudere mensen, wier leven rustiger is. Hoe stiller het leven, hoe minder belangrijk het is om een ​​gedefinieerde en bomvrije pasvorm van de epithese te hebben. Vooral ouderen maken zich vaak meer zorgen over het gemak waarmee de epithese kan worden gehanteerd of het gemak waarmee het doorgangspunt kan worden schoongemaakt in plaats van over het hoge niveau van beveiliging tegen verplaatsing. Een goede epithetist zal al bij de inleidende overwegingen voor de epithese rekening houden met deze individuele vereisten. In de regel verstrijkt na het inbrengen van de titaniumdrager enige tijd totdat de epithesedrager stevig in het bot is opgenomen. Alleen wanneer dit het geval is, wordt de epithese geplaatst.

Medische en gezondheidsvoordelen

Epithesen hebben geen fysiologisch functioneel voordeel, maar ze hebben wel psychologische functionele waarde. Zoals hierboven vermeld, worden epithetische restauraties meestal voorgeschreven voor puur esthetische doeleinden. Meestal zijn patiënten oorlogsslachtoffers, kanker overlevenden met misvorming, of patiënten met misvorming. Vooral in het gezicht zijn misvormingen een zware belasting voor de psyche van de patiënt. Het gezicht fungeert als een interpersoonlijk visitekaartje. Het speelt een belangrijke rol bij interpersoonlijke interactie en beïnvloedt dus ook iemands integratie in sociale groepen. Daarom leiden patiënten met gezichtsafwijkingen vaak een geïsoleerd en eenzaam leven met weinig sociale interactie. Enerzijds schamen ze zich vaak voor hun misvorming. Aan de andere kant worden ze soms blootgesteld aan actieve spot of krijgen ze op zijn minst gruwelijke of nieuwsgierige blikken van andere mensen. Ze kunnen dit vermijden door te isoleren, maar de eenzaamheid is niet zonder gevolgen voor de psyche. Soms Depressie treedt op als gevolg van gezichtsmisvorming of misvorming. Het gevoel van eigenwaarde is verminderd of bestaat bijna niet. In sociaal interacties en in het dagelijkse sociale leven vinden de getroffenen het moeilijk en voelen ze zich onzeker, zodat bijvoorbeeld het dagelijkse leven en werk een uitdaging worden die nauwelijks onder de knie kan worden. Een epithese kan hen hun zekerheid in het sociale leven teruggeven. Het helpt dus bij re-integratie en vermindert psychisch spanning​ Epithesen zonder botgeïntegreerde epithesedragers vervullen dit doel slechts in beperkte mate, omdat ze minder goed gedefinieerd zijn en daarom veel onzekerheid laten. Gedefinieerde epithesen die titaniumimplantaten gebruiken als epithesedragers, minimaliseren het risico op uitglijden en verminderen zo de resterende onzekerheid.