Therapie
De zogenaamde gedragstherapie heeft bewezen een psychotherapeutische methode te zijn voor de behandeling van paniekstoornis. De centrale benadering van de therapie moet zijn om de vicieuze cirkel te doorbreken. Typische symptomen van paniekstoornis, zoals kortademigheid, kunnen bijvoorbeeld worden veroorzaakt door gecontroleerde lichamelijke inspanning of een verhoogde snelle ademhaling.
Hier kan de patiënt leren dat hij of zij de controle heeft over dergelijke symptomen. Hij leert niet alleen dat hij deze symptomen zelf kan triggeren, maar ook dat er geen dreiging van uitgaat.Daarnaast leert de patiënt door de zogenaamde cognitieve therapie om te gaan met de angstverhogende gedachten en een meer realistisch beeld te ontwikkelen. van de lichamelijke klachten. (Mijn hart- klopt snel omdat ik opgewonden ben - het is nog steeds gezond) In de therapie van agorafobiekan de zogenaamde exposure, dat wil zeggen de gecontroleerde confrontatie met de angstverhogende situaties, voor een significante verbetering zorgen.
Gedragstherapie maakt onderscheid tussen langzame blootstelling en het benaderen van de situatie, de zogenaamde fractionele blootstelling en de “volle breedte”, de overstroming. Hier wordt de patiënt onder begeleiding van de therapeut direct in de angstsituatie geleid. Zo'n therapie kan worden gecombineerd met een medicamenteuze behandeling.
Voor de basisbehandeling, uit de groep van zogenaamde antidepressiva, dienen primair de zogenaamde SSRI's te worden gebruikt. Er zijn in het verleden goede ervaringen opgedaan met geneesmiddelen uit de groep van zogenaamde tryziclics. (zie ook Therapie van Depressie Zoals bij elke angststoornis, benzodiazepines hebben hun plaats in gecontroleerde behandeling, maar niet in poliklinische behandeling, aangezien het risico op verslaving zeer hoog is. (zie ook Therapie van gegeneraliseerde angststoornis)
