Stuitbeenfractuur: beschrijving
Een stuitbeenfractuur is een van de verwondingen aan het bekken. Het stuitbeen (Os coccygis) sluit aan op het heiligbeen en bestaat uit de onderste vier tot vijf wervels van de wervelkolom, die meestal met elkaar zijn versmolten. Alleen de eerste wervel heeft nog de structuur van een typische wervel.
Stuitbeenfractuur: symptomen
Bij een stuitbeenfractuur zijn de zachte weefsels boven het stuitbeen gezwollen en pijnlijk door druk. Getroffen mensen klagen dat ze nauwelijks kunnen zitten. Bepaalde bewegingen doen ook pijn tijdens het lopen. Omdat het stuitbeen de laagste pool van het centrale zenuwstelsel is, veroorzaakt een stuitbeenfractuur aanhoudende zenuwpijn.
Chronische pijn in het stuitbeengebied wordt ook wel coccygodynie genoemd. Dit is pijn die weken aanhoudt en kan uitstralen naar het anale gebied, de lies- en heupregio. Naast een stuitbeenfractuur kunnen er ook andere oorzaken aan ten grondslag liggen.
Een gebroken stuitbeen kan het gevolg zijn van directe kracht, zoals een val of een stevige trap tegen de billen. Een breuk van het stuitbeen kan echter ook veroorzaakt worden door de bevalling: als het stuitbeen ver in het bekken uitsteekt, kan het tijdens de geboorte breken onder de druk van het hoofdje van het kind.
Stuitbeenfractuur: onderzoeken en diagnose
De verantwoordelijke specialist voor een stuitbeenfractuur is een arts voor orthopedie en traumachirurgie.
Medische geschiedenis
Om vast te stellen of het stuitbeen daadwerkelijk gebroken is, zal de arts u eerst uitvoerig vragen naar de toedracht van het ongeval en uw medische voorgeschiedenis (anamnese). Mogelijke vragen zijn:
- Hoe gebeurde het ongeval precies?
- Heb je pijn?
- Waren er eerder klachten in het stuitbeengebied, zoals pijn en bewegingsbeperking?
Examens
Voor verdere diagnose van een stuitbeenfractuur wordt altijd een röntgenfoto gemaakt. Er worden een bekkenoverzichtsopname en een laterale opname gemaakt.
Stuitbeenfractuur: differentiële diagnose
Stuitbeenpijn komt niet noodzakelijkerwijs voort uit een fractuur. Soms is het stuitbeen gewoon gekneusd of gedeeltelijk ontwricht. Pijn kan ook het gevolg zijn van een moeilijke bevalling of van chronisch microtrauma als gevolg van langdurig zitten. Een diepgewortelde rectumtumor kan ook de oorzaak van de pijn zijn.
Stuitbeenfractuur: behandeling
Als het stuitbeen inderdaad gebroken is, wordt meestal een conservatieve behandeling gegeven. Pijnstillers (pijnstillers) zoals tramadol helpen tegen de pijn. Totdat de fractuur is genezen, moeten patiënten indien mogelijk ook op bedrust blijven. Om de pijn bij het zitten te verminderen, kan een zitring worden gebruikt. Hiervoor kan bijvoorbeeld een zwak opgeblazen kinderzwemring worden gebruikt.
In principe is het ook mogelijk om het stuitbeen operatief te verwijderen. Dit neemt het ongemak echter niet weg, omdat het resulterende litteken pijn kan blijven doen.
Stuitbeenfractuur: verloop van de ziekte en prognose
Het verloop van de ziekte bij een stuitbeenfractuur is vaak langdurig. Terwijl de symptomen van een verstuikt stuitbeen binnen een week kunnen verdwijnen, duurt dit bij een stuitbeenfractuur vaak enkele weken. In sommige gevallen ontwikkelt zich ook chronische pijn in het stuitbeengebied na een stuitbeenfractuur (coccygodynie).
