Omgaan met de dood en het stervensproces wordt langzaamaan heroverwogen in de Duitse samenleving door middel van hospice-werk. Veel mensen vinden het moeilijk om in het reine te komen met het afscheid van het leven; de gedachte aan het einde wordt ver weg geduwd. Dit komt omdat het onderwerp "sterven" vol angst en angst is, en het idee om te sterven in een ziekenhuisbed omringd door apparaten en buizen is voor de meeste mensen vreselijk.
Een veel voorkomende wens: thuis sterven
Veel mensen zouden graag thuis overlijden, in hun vertrouwde omgeving. Met deze wens wordt nu rekening gehouden bij het ambulante hospice-werk, zij het slechts voor ongeveer 5 procent van de ongeveer 200,000 terminaal zieke patiënten. Als het niet meer mogelijk is om zorg en ondersteuning bij het levenseinde bij de patiënt thuis te bieden, zijn intramurale hospices een alternatief. Hier worden de stervenden verzorgd en begeleid op hun laatste reis.
De geschiedenis van hospices
Het begin op zich is oud en kan worden gedateerd op het begin van het christendom in het Romeinse rijk. Reizigers, zieken, behoeftigen en stervenden werden opgevangen en verzorgd. In de middeleeuwen ging deze taak over op christelijke ordes, die ook hun eigen hospices oprichtten. In de 19e eeuw werd het idee weer opgepakt, vooral in Frankrijk en Engeland. In de Bondsrepubliek daarentegen is de hospice-beweging nog erg jong. Pas in 1986 begon het eerste hospice in Duitsland officieel met zijn werkzaamheden. De ontwikkeling van intramurale hospices ging gepaard met de oprichting van zogenaamde palliatieve afdelingen in landelijke ziekenhuizen. Op deze afdelingen wordt gezorgd voor patiënten met vergevorderde, ongeneeslijke ziekten. Er zijn er nu ongeveer 300 palliatieve zorg eenheden landelijk. In aanvulling op pijn therapieligt de focus op het behouden van een zo hoog mogelijke kwaliteit van leven. De eerste leerstoel voor palliatieve geneeskunde werd in 1999 opgericht in het Universitair Ziekenhuis van Bonn: sindsdien is dit medische specialisme ook een onderzoeksgebied geworden.
Wat is hospice-werk eigenlijk?
De focus van het hospice-werk ligt op stervende mensen en hun familieleden met al hun behoeften, wensen en rechten. Hospice-werk - of het nu poliklinisch of intramuraal is - is gebaseerd op de volgende hoofdpunten:
- De spirituele begeleiding, die zowel de stervende als zijn familieleden ten goede komt en helpt om de ervaring van de dood te begrijpen.
- De psychosociale begeleiding met de emotionele steun van de betrokkenen. Vaak zijn er nog steeds onopgeloste conflicten, wanneer de dood nadert - om deze conflicten op te lossen of te accepteren dat ze niet langer kunnen worden aangepakt, kost dit veel emotionele problemen. sterkte.
- Palliatieve zorg evenals palliatieve geneeskunde te behandelen pijn en bijbehorende symptomen van de ziekte van stervenden en streven naar verbetering van de kwaliteit van leven op de drempel van overlijden.
In Duitsland zijn er nu 1,500 poliklinische hospices en 235 intramurale hospices.
Wie draagt de kosten?
Financiering voor ambulante en intramurale hospice-werkzaamheden is pas sinds 2002 vastgesteld door de volksgezondheid verzekeringsfondsen en langdurige zorgverzekeringen. Aanvankelijk was echter alleen de poliklinische hospiceservice gratis voor de patiënt. Sinds 2009 zijn ook patiënten in een hospice in een ziekenhuis vrijgesteld van alle kosten. Ongeveer 90 procent van de kosten van een verblijf wordt vergoed volksgezondheid verzekering en langdurige zorgverzekering, terwijl het hospice de rest betaalt. Daarom blijven de hospices afhankelijk van giften en subsidies.
Zorg aan het levenseinde aan huis
Thuis voor terminaal zieke mensen zorgen is geen gemakkelijke taak voor gezinsleden. Naast de emotionele lasten zijn er fysieke inspanningen en de volledige verandering van de voorheen gebruikelijke dagelijkse routine. Met enkele voorbereidingen en de ondersteuning van een poliklinische hospiceservice kan deze taak gemakkelijker worden beheerd:
- Wie thuis voor een stervende zorgt, heeft hiervoor geen speciale kamer nodig. Een vertrouwde kamer of een kamer met een gezellige sfeer is hiervoor voldoende.
- Handig is een geschikt verpleegbed, dat u kunt lenen bij de volksgezondheid verzekering. Er moet ook om een zogenaamd decubitus matras die doorligwonden voorkomt.
- Kleding, verzorging en verbruiksartikelen moeten gemakkelijk toegankelijk en beschikbaar zijn, evenals kussens voor opslag en geschikte dekens.
- De plaatsing van een wasgelegenheid of anders een rolstoel moet worden aangepast aan de ruimtelijke omstandigheden.
Iedereen die thuis voor familieleden of vrienden zorgt, neemt een grote verantwoordelijkheid op zich - uiteindelijk voor zichzelf. Het eigen emotionele en fysieke voorwaarde moet serieus worden genomen om deze taak te vervullen. In veel gevallen trekken vrienden en kennissen zich terug en kan het sociale isolement - ook veroorzaakt door de tijd en ruimtelijke verbondenheid met de stervende - erg groot worden. Het helpt om vooraf bezoeken te organiseren, na te denken over de aankoop en het aanbod van het dagelijks leven en ook om een contactpersoon en metgezel voor jezelf te vinden.
Voorbereiding op de moeilijke tijd
Indien een stervende uit het ziekenhuis wordt ontslagen, dient vooraf contact te worden opgenomen met de sociale dienst van het ziekenhuis en de huisarts. In een gezamenlijk gesprek moeten alle komende taken worden besproken en vooral pijn therapie moet worden verduidelijkt. De huisarts moet begrijpen en accepteren dat de stervende geen levensverlenging wil maatregelen De sociale diensten van het ziekenhuis, de welzijnsinstellingen van de kerken en de ziektekostenverzekeraars helpen bij het vinden van een poliklinisch hospice. De medewerkers van het ambulante hospice werken veelal op vrijwillige basis en zijn door middel van speciale cursussen op hun taak voorbereid. Hun focus ligt primair op het emotionele welzijn van de stervende en de mensen om hen heen. Ze dragen angsten met zich mee door nabijheid en empathie en begeleiden het rouw- en verliesproces.
Intramurale hospices
Intramurale hospices zijn kleine, gezinsvriendelijke faciliteiten die zorgen voor palliatieve zorg voor de stervenden. Dit betekent dat er XNUMX uur per dag vakkundige verpleegkundige zorg wordt verleend, ondersteund door vrijwilligers. Het hospice is geïntegreerd met medische zorg ter plaatse. De medische zorg wordt meestal verleend door de huisarts. Maatschappelijk werkers, psychologen en geriatrische verpleegkundigen zorgen voor de stervenden en hun families.
Het kinderhospice
Kinderhospices zijn een bijzondere instelling. Hier wordt niet alleen voor de jonge patiënten gezorgd, maar ook voor hun ouders en broers en zussen. De hoeveelheid zorg die hier nodig is, is bijzonder groot: er moet ruimte en woonruimte zijn voor de gezinnen, en er moet emotionele en psychosociale zorg voor het hele gezin worden geboden, evenals palliatieve zorg voor de jonge patiënt. Er moet rekening worden gehouden met vrijetijdsactiviteiten en schoolverplichtingen van de begeleidende broers en zussen. Maar ondanks al het verdriet mogen spel, plezier en gelach ook niet worden verwaarloosd. Kinderhospice-werk is de zogenaamde "respijtzorg", kortdurende zorg als een "vakantie" voor kind en ouders. In sommige kinderhospices is ook een verblijf meerdere keren per jaar mogelijk. Bijvoorbeeld in het kinderhospice Balthasar in Olpe: Het is het eerste kinderhospice in Duitsland dat ook een verblijf van vier weken meerdere keren per jaar mogelijk maakt onder de richtlijn “Een tweede huis voor het hele gezin”. Er zijn momenteel in totaal 14 intramurale kinderhospices en meer dan 100 ambulante kinderhospices in Duitsland.
