Ribwort weegbree is inheems in Europa, Noord- en Centraal-Azië, en de plant is genaturaliseerd in Australië en Amerika. Het medicijnmateriaal is voornamelijk afkomstig uit culturen in Oost-Europese landen en Nederland, en in geringe mate uit wilde voorvallen.
In kruidengeneeskunde, de gedroogde bladeren en bloemschachten van Weegbree worden gebruikt.
Ribwort weegbree: kenmerken van de plant.
Ribwort weegbree is een meerjarige, wijdverspreide plant met basale rozetten bestaande uit bladeren van ongeveer 20 cm lang met parallelle nerven.
De toevoeging lanceolatae in de Latijnse naam van de plant betekent zoveel als speer en is gebaseerd op de lancetvormige vorm van de bladeren. De plant draagt onopvallende bruine bloemen die aan het uiteinde van een lange steel in cilindervormige aren staan. Onder de bloemen steken opvallende witachtige meeldraden uit.
De brede weegbree (Plantaginis major) en de middelste weegbree (Plantaginis media) worden ook als medicinale plant gebruikt.
Kenmerken van de remedie
De bladeren van de plant zijn licht tot grijsgroen en niet of nauwelijks behaard. De witachtige zenuwen aan de onderzijde van de bladeren zijn duidelijk zichtbaar. De groene tot bruinzwarte bladstelen en fragmenten van de bloemaren maken ook deel uit van het medicijn.
weegbree weegbree is grotendeels geurloos. De smaak of weegbree is slijmerig, zout en ietwat bitter tegelijk.
