Retroperitoneaal massa (R19.0 zwelling, massa, en knobbeltje in buik en bekken) verwijst naar een onfysiologische toename van volume van een structuur in het retroperitoneum (“liggend achter de buikvlies").
De volgende structuren zijn retroperitoneaal:
- niertjes
- Bijnieren
- Ureters (urineleiders)
- Grote kanalen
- Pars abdominalis (buikgedeelte) van de aorta (groot lichaam slagader).
- Inferieure vena cava (inferieure vena cava)
- Vena lumbalis ascendens (lumbale ader)
- Truncus sympathicus (grensganglia).
- Cisterna chyli (lumbale stortbak, een verzamelruimte voor weefselvocht).
Retroperitoneale massa's zijn solide, cystisch, inflammatoir of infectieus.
Tumoren van het retroperitoneum zijn in ongeveer 75% van de gevallen kwaadaardig (kwaadaardig). Deze omvatten kwaadaardige mesenchymale tumoren en sarcomen. Verder weefselvocht knooppunt metastasen/ kolonisatie van kwaadaardige kanker cellen in weefselvocht knooppunten (bijv. als gevolg van testiculaire, mammaire, cervicale, endometriale, ovariële, dikke darmmaag-, niercarcinoom) optreden.
Goedaardige (goedaardige) tumoren in de retroperitoneale ruimte omvatten lipomen, neurogene tumoren (schwannoom, neurofibroom), paragangliomen, fibromatose en angiomyolipomen van de nier.
Een peritoneaal massa kan een symptoom zijn van vele ziekten (zie “Differentiële diagnoses”).
Verloop en prognose: Zolang er geen buikklachten ontstaan, is de diagnose buikvliesmassa een incidentele bevinding (meestal al van behoorlijke omvang). Om de diagnose vast te stellen, a biopsie (weefselafname) wordt uitgevoerd na beeldvormende diagnose. Verloop en prognose zijn afhankelijk van de oorzaak van de retroperitoneale massa.
