An insuline pomp is een klein apparaatje dat het lichaam voorziet van een constante toevoer van insuline via een plastic buisje en canule. De suikerziekte patiënt kan de zijne beheersen glucose op elk moment met sommige modellen, terwijl de pomp de taken van een gezonde alvleesklier overneemt. Gebruik echter een insuline pump is niet gemakkelijk voor beginners en vereist uitgebreide training. De pomp stopt niet automatisch, dus er bestaat gevaar als een patiënt het niet merkt hypoglycemie en wordt bewusteloos.
Wat is de insulinepomp?
An insuline pomp is een klein apparaat dat een constante toevoer van insuline aan het lichaam levert via een plastic buis en canule. Een insulinepomp geeft insuline aan mensen met suikerziekte Het toestel heeft ongeveer de grootte van een mobiele telefoon en kan met behulp van een clip aan een riem, bh of andere kleding worden bevestigd. Dit apparaat is met name geschikt voor diabetici type 1. Diabetici met type 2 kunnen echter ook de insulinepomp krijgen als ze anders zijn therapie methoden zijn mislukt. De toegediende insuline dekt de hele dag door de basale behoefte van het lichaam. De patiënt kan vervolgens met een druk op de knop extra insuline aan zijn of haar lichaam toevoegen. De katheter die de insuline in het onderhuidse vetweefsel pompt, moet meestal ongeveer om de twee dagen worden vervangen. Een insulinepomp wordt bij de betreffende patiënt op intramurale of poliklinische basis in een ziekenhuis of een gespecialiseerde diabetespraktijk aangebracht. Daar worden de bediening, het gebruik en de afhandeling van eventuele storingen tot in detail getraind. Minimaal zes maanden ervaring met ICT-insuline therapie en een hbaxnumxc waarde onder de 10% zijn voorwaarden voor zinvol therapie met een insulinepomp.
Functie, effect en doelen
Alle insulinepompen worden gebruikt met snelwerkende gewone of analoge insuline. Een smalle plastic katheter levert met tussenpozen van enkele minuten insuline aan het onderhuidse vetweefsel. De arts bepaalt na grondig onderzoek hoeveel insuline er nodig is. De pomp kan worden geprogrammeerd om elk uur een andere hoeveelheid insuline af te geven. Bovendien kan de levering met een druk op de knop worden aangepast aan de individuele behoeften. Hierdoor is het mogelijk insuline vrij onopvallend toe te dienen, ook in het openbaar. Net als bij conventionele ICT-insulinetherapie moet de patiënt regelmatig meten en actief corrigeren bloed glucose niveau meerdere keren per dag. De verschillende pompmodellen uit Duitsland zijn allemaal eenvoudig in gebruik en zeer betrouwbaar. Ze hebben een alarmfunctie die aangeeft wanneer er te weinig insuline in de ampul zit, evenals uitgebreide gegevens geheugen Daarnaast zijn er afhankelijk van het model verschillende extra functies. Er kunnen verschillende programma's worden ingesteld voor verschillende dagelijkse routines. De insulinepomp is met name geschikt voor type 1 diabetici, aangezien deze patiënten de klok rond van insuline moeten worden voorzien. Ongeveer een derde van de jonge kinderen met suikerziekte draag nu ook een insulinepomp. Over het algemeen stijgt het aantal mensen dat wordt behandeld met behulp van een insulinepomp gestaag. Al 10 procent van alle mensen met diabetes type 1 gebruikt deze pomp. Het belangrijkste voordeel van de insulinepomp ten opzichte van conventionele ICT-insulinetherapie is dat de pomp constant kleine hoeveelheden snelwerkende insuline afgeeft, waardoor er geen insuline nodig is injecties met een pen. Dit betekent dat therapie met de insulinepomp meer flexibiliteit biedt en dus een betere kwaliteit van leven. Vooral ploegenarbeiders, sporters of mensen met een onregelmatige dagelijkse routine hebben baat bij insulinepomptherapie. Doordat de pumps maar ongeveer zo groot zijn als een mobiele telefoon en ongeveer 120 gram wegen, zijn ze gemakkelijk weg te werken onder kleding. De pump kan worden bevestigd aan een riem, bh of speciaal gemaakte binnenzakken op verschillende kledingstukken. Momenteel zijn er zowel conventionele insulinepompen als de insulinepleppomp. Met de conventionele pomp wordt deze op het lichaam gedragen. Een buis en canule verbinden de pomp met het lichaam. De insulinepleisterpomp heeft geen slang nodig en zorgt dus voor meer bewegingsvrijheid. Het bestaat uit een "pod" die aan de huid en een 'Personal Diabetes Manager' die kan worden gebruikt om de pod te besturen. Het doel van onderzoek naar therapieën voor diabetici is een kunstmatige alvleesklier dat onafhankelijk maatregelen glucose niveaus in het lichaam en levert dienovereenkomstig insuline aan het lichaam.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Een insulinepomp kan de functie van een gezonde alvleesklier niet vervangen en is ook niet geschikt voor elk type diabetes. Door niet automatisch te detecteren bloed glucosespiegels, is de patiënt nog steeds afhankelijk van het minstens vier keer per dag controleren van zijn of haar niveaus. Bovendien moet de diabetespatiënt goed bekend zijn met de werking en functies van de insulinepomp. Als het apparaat in de tussentijd niet correct functioneert vanwege verstopping of verkeerde informatie, moet de insulinepompgebruiker kunnen overschakelen op conventionele ICT-insulinetherapie. Omdat de insulinepomp constant kleine hoeveelheden insuline aan het lichaam afgeeft, kan het een gevaar worden als de patiënt hierdoor flauwvalt hypoglycemie, aangezien de toegevoegde insuline deze hypoglykemie versterkt. Sommige patiënten zijn ook ontevreden over het feit dat ze door deze pomp hun ziekte kunnen zien. Omdat het 24 uur per dag met een buis aan het lichaam is bevestigd, voelen ze zich minder aantrekkelijk. Bovendien moet de drager van de insulinepomp bovendien omgaan met de gecompliceerde bediening en gemotiveerd zijn om deze technologie te leren gebruiken, aangezien hij of zij er sterk van afhankelijk is.
