Diagnose axilla abces
Vaak de detectie van een oksel abces is een blikdiagnose. Het is echter belangrijk om onderscheid te maken tussen een abces en een vergroot weefselvocht knooppunt. In het laatste geval moet een overeenkomstige uitgebreide diagnostische procedure worden gestart, omdat er zich ook achter dergelijke vergrote ziekten kunnen verschuilen weefselvocht knooppunten.
Vaak wordt de succesvolle differentiatie bereikt door middel van ultrageluid. In sommige zeldzame grensgevallen kan een CT-scan ook nodig zijn. Men zou ook een prik test om te zien of etterend materiaal wegloopt nadat de knobbel is doorboord.
Het gevaar is echter dat kwaadaardig weefsel hierdoor snel kan worden weggevoerd, mocht het vergroot zijn weefselvocht knooppunt. In de meeste gevallen van een abces van de oksel is het voldoende om een teerhoudende zalf op het gebied van de aangetaste huid aan te brengen. Als deze procedure wordt herhaald, zal in veel gevallen worden opgemerkt dat de zwelling wordt verminderd en pus en ontstekingsvloeistof wordt in toenemende mate verminderd.
Als dit niet het geval is, moet een poging worden ondernomen prik het abces met een steriele naald om het te legen pus. Zelfs na een succesvolle prik, bestaat het risico dat een abces zich opnieuw zal vormen en snel weer in omvang zal toenemen. In dit geval moet chirurgische verwijdering worden overwogen, waarbij het abces uit de oksel wordt gesneden.
Opgemerkt moet echter worden dat anatomisch belangrijke structuren zoals de oksel zich in dit gebied bevinden. Uiterlijk wanneer het zich opnieuw voordoet, moet ook de oorzaak van het abces worden overwogen. Algemene maatregelen, zoals frequentere persoonlijke hygiëne, vooral in de oksel, kunnen het optreden van een abces verminderen, maar niet noodzakelijkerwijs voorkomen.
Naast de chirurgische verwijdering van een abces, moet het gebied onder de arm worden verzorgd en moeten verband regelmatig worden vervangen. De dagen en weken na operatieve verwijdering worden vaak als pijnlijk en onaangenaam omschreven. Over het algemeen moet de arm in de tijd na de operatie worden gespaard en moet fysieke zware belasting worden vermeden.
Het koelen wordt over het algemeen ook als aangenaam omschreven en moet overeenkomstig lang worden uitgevoerd. De chirurgische procedure wordt meestal uitgevoerd onder narcose door de algemene chirurg. - Bloedvaten en
- Zenuwkanalen die niet mogen worden beschadigd.
Een trekzalf, ook wel trekzalf genoemd, is een speciale zalf die kan worden gebruikt bij abcessen en andere chronische inflammatoire huidziekten en heeft een hoog gehalte aan gesulfoneerde schalieolie. Deze schalieolie heeft de eigenschap een antibacteriële werking te hebben en tegelijkertijd ook het vermogen om ontstekingen en jeuk te stoppen. Bovendien kalmeert het de huid en verbetert het de bloed circulatie, die de "doorbraak" van de pus door het huidoppervlak heen, zodat de abcesholte met de buitenkant in verbinding staat en zonder chirurgische ingreep naar buiten kan worden geleegd.
Ofwel wordt de tractiezalf aangebracht als een zalf zelf op de huid boven het abces in de oksel, ofwel worden er speciale pleisters gebruikt die zijn voorzien van tractiezalf. 'Ubi pus, ibi evacua. ("Waar pus is, daar leegmaken.")
was wat doktoren in het oude Rome altijd zeiden. Dit citaat is nog steeds actueel. Omdat geen van beide antibiotica noch zalven vertonen gewoonlijk een bevredigend effect op abcessen van de oksel en ook in het algemeen is een operatie vaak onvermijdelijk.
Het doel van de operatie is om de pus (pus) af te voeren via een incisie van de juiste grootte en om een hernieuwde infectie van de abcesholte te voorkomen. Chirurgie is de veiligste manier om abcessen op de oksel snel te behandelen en te verlichten pijn. De operatie wordt vaak uitgevoerd onder algemeen anesthesie, maar onder bepaalde omstandigheden is een operatie onder regionale anesthesie ook mogelijk.
De keuze van de anesthesieprocedure is mede afhankelijk van de grootte en locatie van het abces en hoe pijnlijk het is. De operatie zelf bestaat in eerste instantie uit het openen van het abces met een scalpel. De pus in het abces kan nu wegvloeien, mogelijk via een drainage.
Het gebruik van een drainage heeft als voordeel dat er geen ontsteking kan ontstaan door de infectieuze pus in de aangrenzende gebieden. Zodra de pus is weggelopen, wordt de wond gespoeld en worden dode of sterk ontstoken weefseldelen en de abcescapsule verwijderd. De wond wordt dan niet gehecht, maar openlijk behandeld.
Dit voorkomt dat het abces opnieuw wordt ingekapseld en maakt regelmatige reiniging van de wondholte mogelijk. Afhankelijk van de grootte van het abces, het inbrengen van tamponades en antibioticumhoudend bloedplaatjes of sponzen in de wondholte kunnen nuttig zijn. Het is belangrijk om de wond de komende dagen tot weken regelmatig (idealiter dagelijks) schoon te maken en het verband te verwisselen.
Als het abces tijdens de operatie volledig kan worden verwijderd en vervolgens wordt gezorgd voor een goede verzorging van de wond, is de prognose zeer gunstig. In dit geval genezen ze meestal zonder complicaties. Afhankelijk van de grootte van het abces kan dit echter enkele weken duren.
