De prognose
Een miltinfarct is gebaseerd op een aandoening van de bloedsomloop van het weefsel en treedt meestal binnen enkele minuten op. De lokalisatie van het infarct en de daarmee gepaard gaande celdood draagt significant bij aan de prognose. In kleine infarctgebieden kan de milt kan meestal zijn werk blijven doen.
De oorzaak van het infarct moet echter worden ontdekt en adequaat worden behandeld om toekomstige infarcten te voorkomen. In grote infarctgebieden, chirurgische verwijdering van de milt kan nodig zijn. Mensen bij wie de milt is verwijderd, lopen echter een veel hoger risico op infectie.
Vooral bacteriële ziekten worden bevorderd door het ontbreken van afweercellen in de milt. Vanwege het risico op infectie en bijbehorende complicaties, zoals bloed vergiftiging, hebben de getroffenen over het algemeen een slechtere prognose in termen van hun levensverwachting. Welke functie en taak vervult de milt? U kunt hier meer informatie vinden.
Het verloop van de ziekte
Afhankelijk van de locatie leidt een miltinfarct tot celdood. Bij kleine infarcten kan gelokaliseerde weefselsterfte optreden zonder de functie van de milt significant te beïnvloeden. De getroffenen kunnen vaak nog zonder beperkingen voortleven.
Bij grote infarcten met verwijdering van de milt is het verloop van de ziekte gecompliceerder. Door de ontbrekende milt kunnen de getroffen personen last hebben van ernstige infecties, die soms levensbedreigend kunnen verlopen. Veel getroffenen zijn dan afhankelijk van speciale medicatie voor de profylaxe (preventieve maatregelen) van infecties. De gevolgen op lange termijn van een miltinfarct zijn afhankelijk van de grootte van het vernietigde miltweefsel.
Een "klein" miltinfarct, waarbij slechts een kleine hoeveelheid weefsel verloren gaat, gaat gewoonlijk niet gepaard met een significant verlies van miltfunctie. De getroffenen hebben dan meestal geen volksgezondheid beperkingen of risico's om te vrezen. Bij een infarct dat tot een groot weefseldefect heeft geleid, kan de milt zijn functie niet meer uitoefenen.
Het wordt dan vaak verwijderd tijdens een chirurgische ingreep. Door de ontbrekende milt is er dan vooral bij bacteriële ziekten een grotere kans op infectie. De reden voor het verhoogde risico op ziekte is het falen van speciale immuunafweercellen, die zich normaal gesproken in grote aantallen in de milt bevinden en een doorslaggevende rol spelen bij de afweer tegen ziekteverwekkers.
